Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 12 Γενάρη από Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα 24ωρη απεργία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με βασικό αίτημα να πάρει πίσω η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ το πολυνομοσχέδιο, με το οποίο ουσιαστικά καταργείται το δικαίωμα της απεργίας, οδηγούνται χιλιάδες λαϊκές κατοικίες στους πλειστηριασμούς, ιδιωτικοποιείται το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας, αυξάνεται το ωράριο εργασίας των εκπαιδευτικών κ.ά.
Παρά την απαίτηση των περισσότερων σωματείων για άμεση απεργιακή απάντηση και παρά το γεγονός ότι τα νέα αντιλαϊκά μέτρα είναι ζήτημα «ζωής και θανάτου» για όλους τους εργαζόμενους, τόσο η ΓΣΕΕ όσο και η ΑΔΕΔΥ αρνήθηκαν να κηρύξουν απεργία.
Η ΑΔΕΔΥ αποφάσισε 15 μέρες πριν τα Χριστούγεννα μια 3ωρη στάση εργασίας, για την οποία, ακόμα και όταν προσδιορίστηκε ο χρόνος που θα έμπαινε στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο, δεν αποφάσισε συγκεκριμένη ημερομηνία, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συγχύσεις και να μην μπορούν τα συνδικάτα να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στο νέο αντεργατικό πολυνομοσχέδιο.
Η στάση αυτή της ΑΔΕΔΥ, που είναι πράξη εχθρική απέναντι στο συνδικαλιστικό κίνημα και τους εργαζόμενους, δεν είναι ούτε τυχαία ούτε πρόσκαιρη και ασφαλώς δεν θα μείνει αναπάντητη. Χρόνια τώρα, η ΑΔΕΔΥ κινείται σε αυτήν τη γραμμή και εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία της κρίσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Μόνο που τώρα ξεπέρασε ξεδιάντροπα κάθε όριο.
Παράλληλα η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΔΟΕ (ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΕΡΑ-ΑΕΕΚΕ) παρά την απόφαση πάνω από 32 ΣΕΠΕ για απεργιακή συμπόρευση με τον ιδιωτικό τομέα και παρά το γεγονός ότι αυτοί οι σύλλογοι πήραν αποφάσεις για στάσεις εργασίας, καταψήφισε την πρόταση για απεργία με επιχειρήματα ότι «η ΔΟΕ ακολουθεί το σχέδιο της ΑΔΕΔΥ», «ο κόσμος δεν συμμετέχει στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις», «έρχονται μέτρα για τον κλάδο που είναι πιο σοβαρά και δεν είναι τώρα η κατάλληλη ώρα για απεργία».
Κυβέρνηση και κεφάλαιο με τέτοιες συνδικαλιστικές ηγεσίες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι αποτελούν την ντροπή του συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι μέρος του προβλήματος. Λειτουργούν ως το μακρύ χέρι της κυβέρνησης, ως τμήμα του κρατικού μηχανισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτή τη κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα με αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν μπορεί να συνεχιστεί. . Οι εργαζόμενοι και στο Δημόσιο μαζί με τον αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, ταυτόχρονα πρέπει να παλεύουν για την απαλλαγή τους από αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Γι΄αυτό και το πρωί της Τρίτης 16/1 Ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία του Δημοσίου, πραγματοποίησαν δυναμική παρέμβαση στην Εκτελεστική Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ κατά τη διάρκεια της συνεδρίασής της, καταγγέλλοντας τη στάση της πλειοψηφίας (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ) που αρνήθηκε να κηρύξει απεργία ενάντια στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης.
Οι εκπρόσωποι των συνδικάτων μπήκαν στο χώρο που συνεδρίαζε η Εκτελεστική Επιτροπή ανοίγοντας πανό και φωνάζοντας το σύνθημα «ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ Τσίπρα – Κούλη μαγαζί». Παίρνοντας το λόγο συνδικαλιστές από τους ΟΤΑ, τους εκπαιδευτικούς, το υπουργείο Γεωργίας κατήγγειλαν τη στάση της πλειοψηφίας. Η παράσταση διαμαρτυρίας έληξε φωνάζοντας ξανά συνθήματα όπως «Συνδικάτα ταξικά όχι κυβερνητικά» και τονίζοντας ότι οι συνδικαλιστές δυνάμεις που βάζουν πλάτη στην αντεργατική πολιτική θα πρέπει να καταγγέλλονται από τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς.
Η συμμετοχή στην απεργία και στις στάσεις εργασίας και κυρίως η μεγάλη μαχητική απεργιακή συγκέντρωση στην Ομόνοια και το συλλαλητήριο που ακολούθησε, δείχνουν πως τα συνδικάτα είναι σε θέση να ξεπερνούν εμπόδια και δυσκολίες που βάζουν κυβέρνηση, κράτος και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες τύπου ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, για την οργάνωση της λαϊκής πάλης. Αποτυπώνουν την αποφασιστικότητα ενός σημαντικού μέρους του συνδικαλιστικού κινήματος να κινηθεί με τη γραμμή της Κοινωνικής Συμμαχίας και της σύγκρουσης συνολικά με την αντιλαϊκή πολιτική.
Το επόμενο διάστημα να εντείνουμε την πάλη μας ενάντια στο πολυνομοσχέδιο και όλα τα μνημόνια, τη φοροληστεία, τους πλειστηριασμούς, τα μέτρα εξόντωσης του λαού και ταυτόχρονα να κάνουμε καθαρή την απόφασή μας ότι ο αγώνας αυτός θα φτάσει μέχρι τέλους, μέχρι την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και ότι τα Συνδικάτα θα συνεχίσουν να παίρνουν τις αποφάσεις τους για απεργία όπως τις έπαιρναν και μέχρι τώρα.
Τώρα οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεμπερδεύουν με το φόβο και τις αυταπάτες!
Τώρα απαιτείται συνέχιση και κλιμάκωση της πάλης!!
Να δυναμώσουμε τον αγώνα για να μη τσακίσουν τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας
ΤΟ ΔΣ