Η άθλια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ υλοποιώντας μέχρι κεραίας τις επιταγές της τρόικα και του ελληνικού κεφαλαίου προωθεί συντριπτικό πακέτο μέτρων κοινωνικού ολοκαυτώματος. Η κυβέρνηση προχωρά σε εγκληματική λεηλασία όσων έχουν απομείνει από τα εργατικά-λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα με στόχο δήθεν την αποφυγή της χρεοκοπίας, ενώ οδηγεί ολοταχώς στη χρεοκοπία του λαού.
Η επαναδιαπραγμάτευση που είχαν “υποσχεθεί” τα κόμματα που συγκυβερνούν αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυκτός. Αυτό που έμεινε είναι τα 11,7 δις ευρώ (που θα ξεπεράσουν τα 20 δις τελικά) και τα κροκοδείλια δάκρυα της Μέρκελ, πριν καταπιεί το θύμα της. Και μπορεί ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας να δηλώνει ότι το «βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού έχει πέσει αλλά όχι δραματικά», ο λαός όμως ξέρει ότι δεν πάει άλλο. Η κυβέρνηση, με το νέο πακέτο σφαγιαστικών περικοπών των 11,7 δις ευρώ, προωθεί:
Νέα τεράστια μείωση μισθών και συντάξεων. – Μείωση ή κατάργηση κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων (ΕΚΑΣ, οικογενειακά, αναπηρικά, πολυτεκνικά κλπ). – Κατάργηση ή συγχώνευση εκατοντάδων δημοσίων οργανισμών. – Εφεδρεία και απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός των 150.000 αποχωρήσεων μέχρι το 2015. – Συγχωνεύσεις – καταργήσεις νοσοκομείων, σχολείων, παιδικών σταθμών. – Αναστολή νέων προσλήψεων. – Περιορισμό των δημοσίων δαπανών για παιδεία, υγειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη.
Ταυτόχρονα οι πρόσφατες κυβερνητικές «διαρροές» περί νέων απαιτήσεων της τρόικας στον ιδιωτικό τομέα δηλώνουν ότι έρχονται κατ’ απαίτηση των εργοδοτών νέα αντεργατικά μέτρα για μεγαλύτερη ευελιξία να προσλαμβάνουν, να απολύουν, να απασχολούν τους εργαζόμενους όπως και όποτε τους βολεύει, που αυξάνουν στο έπακρο την εκμετάλλευση: διεύρυνση της ελαστικής εργασίας με κατάργηση του πενθήμερου και του οχτάωρου, γενίκευση της εκ περιτροπής εργασίας με δραστική μείωση των μισθών, κατάργηση της αποζημίωσης για τις απολύσεις.
Η ανεργία έσπασε στη χώρα μας όλα τα μεταπολεμικά ρεκόρ, έχει φτάσει ήδη 24-25% και προβλέπεται να φτάσει στο τέλος του χρόνου το εφιαλτικό 28 – 30%. Οι μαζικές απολύσεις εργαζομένων έχουν γενικευτεί. Ο δημόσιος και κοινωνικός πλούτος της χώρας ξεπουλιέται αντί «πινακίου φακής». Η εκποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, του ΤΤ και των δημοσίων επιχειρήσεων και υποδομών στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας αποτελεί εθνικό έγκλημα, υπονομεύει ουσιαστικά το μέλλον της χώρας. Η μείωση μισθών και συντάξεων συνοδεύεται με τεράστια φορολογική επιβάρυνση εργαζομένων και συνταξιούχων, που απειλούνται με κατάσχεση ακόμα και πρώτης κατοικίας εάν δεν πληρώσουν τους μισθούς τριών και τεσσάρων μηνών, που είναι ο υπεραυξημένος φόρος εισοδήματος και τα χαράτσια που τον συνοδεύουν. Εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκές οικογένειες «πνίγονται μέσα στα χρέη τους». Οι μειώσεις των μισθών και συντάξεων έχουν καταστήσει αδύνατη την εξυπηρέτηση των δανείων τους.
Στους Δήμους η κατάσταση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Η κρατική επιχορήγηση έχει ήδη μειωθεί κατά 60%, ενώ με την νέα μείωση κατά 30% θα έχουμε πλήρη κατάρρευση των υπηρεσιών που οδηγούν τις κοινωνικές υπηρεσίες (Παιδικοί/Βρεφονηπιακοί Σταθμοί, ΚΑΠΗ, «Βοήθεια στο Σπίτι», ΚΔΑΠ) σε κλείσιμο, ενώ με την επαναφορά του μέτρου της «εφεδρείας», δηλ. των απολύσεων μόνιμου προσωπικού, τις απολύσεις χιλιάδων συμβασιούχων και την απαγόρευση προσλήψεων μόνιμου προσωπικού ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση όλων των υπηρεσιών. Στην καθαριότητα η ιδιωτικοποίηση έχει ήδη προχωρήσει σε δεκάδες δήμους στην επαρχία, ενώ δρομολογείται άμεσα σε 15 δήμους της Αττικής. Ταυτόχρονα, προωθείται η πλήρη ελαστικοποίηση της εργασίας, με την εισαγωγή της ενοικιαζόμενης εργασίας μέσω Μ.Κ.Ο. Ήδη χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν με αυτό το καθεστώς απλήρωτοι.
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ
Αυτονόητο είναι ότι η λαίλαπα των μέτρων, που θα σαρώσει ό,τι απέμεινε από τη λεηλασία των προηγούμενων ετών –μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα, εφάπαξ– δεν θα αφήσει αλώβητη την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς. Ήδη ο υπουργός παιδείας έχει ανοίξει ολόκληρη τη βεντάλια των πολιτικών του επιλογών:
- Αποδόμηση του δημόσιου, δωρεάν και καθολικού χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης με ένταση των ταξικών φραγμών και κατηγοριοποιήσεων και φόρτωμα των βαρών για τη λειτουργία των σχολείων στους γονείς.
- Αξιολόγηση που θα σημάνει μισθολογική καθήλωση, απολύσεις και παιδαγωγική χειραγώγηση για τους εκπαιδευτικούς και κατηγοριοποίηση μαθητών και σχολείων.
- Επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα με πρώτο στο στόχαστρο το διδακτικό ωράριο.
- Φτηνό και υποχρηματοδοτούμενο δημόσιο σχολείο με όλο και λιγότερους μόνιμους εκπαιδευτικούς και γενίκευση των ελαστικών μορφών εργασίας, όπως μαρτυρούν οι σχεδόν μηδενικοί διορισμοί φέτος.
Η εκπαίδευση σταδιακά μετατρέπεται σε κάτεργο ανασφαλούς και κακοπληρωμένης εργασίας. Με όχημα την κρίση επιχειρούν να κάνουν πράξη αυτό που πάντα επιδίωκαν την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση. Τον περιορισμό του μόνιμου εκπαιδευτικού και την επικράτηση των ελαστικών μορφών εργασίας. Οι μισθοί των 600 ευρώ για τους νεοδιόριστους, οι δραστικές περικοπές σε όλα τα κλιμάκια που έφερε το νέο μισθολόγιο αλλά και οι νέες μισθολογικές μειώσεις, που ακολουθούν με το πακέτο των 14 δις, δημιουργούν κλίμα ασφυξίας για όλους τους εκπαιδευτικούς.
Στο ίδιο πνεύμα περικοπών, για πρώτη χρονιά μετά τον Πόλεμο, τα ταμεία των σχολείων είναι κυριολεκτικά άδεια. Έτσι δεν θα μπορέσουν να καλυφθούν βασικές λειτουργικές ανάγκες (πετρέλαιο, καθαρισμός, γραφική ύλη κ.λπ.). Η αύξηση του ειδικού τέλους κατανάλωσης για το πετρέλαιο θέρμανσης και η αδυναμία των σχολείων να ανταποκριθούν στο οικονομικό κόστος θα μετατρέψει τις σχολικές αίθουσες σε ψυγεία. Την ίδια ώρα οι γονείς θα κληθούν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, ενώ τους μαστίζει το σάρωμα των μισθών και η ανεργία. Η επιβάρυνση για την λαϊκή οικογένεια θα ενταθεί αυξάνοντας τις ταξικές ανισότητες στην εκπαίδευση.
Υπουργός της καραβάνας
Σήμερα ο υπουργός ιδρύει το «Φαΐ του δασκάλου», ενώ η ξενόδουλη κυβέρνησή του και οι πολιτικές που υπηρετεί έχουν ξεδοντιάσει την ελληνική κοινωνία και την έχουν ρίξει στην απόλυτη ένδεια. Η αξιολόγηση που διατυμπανίζει ο υπουργός αφορά την υπεράσπιση ενός φτηνού σχολείου, πειθαρχημένου και δέσμιου στις επιταγές της αγοράς.
Εμείς, οι δάσκαλοι της ένδειας, οφείλουμε να πούμε ότι δε θα παραδώσουμε τα παιδιά μας και το δημόσιο σχολείο στην αγοραία εκδοχή που ευαγγελίζεται το υπουργείο. Ίσως ο αμερικανοτραφής υπουργός να πιστεύει ότι ο καπιταλισμός έχει συμπόνια και ανθρωπιά. Φυσικά και του δίνει το περιθώριο να μας πετάξει (χωρίς εισαγωγικά) στα μούτρα ένα πιάτο φαΐ.
Εμείς ανήκουμε στην αντίπερα όχθη. Σ’ αυτή που δε θεωρεί τη ζωή στρατόπεδο αλλά αναπνέει στους δρόμους του αγώνα. Οι δικοί μας πρόγονοι είναι ο Δ. Γληνός, η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Α. Δελμούζος. Κι αυτοί δίδαξαν με ένδεια. Το ίδιο και εμείς. Αυτός – ο κ. υπουργός – με την πολιτική που υπηρετεί φροντίζει για τους απογόνους της κωλοπετσωμένης αστικής τάξης. Υπηρετεί τη διαίρεση της κοινωνίας. Λίγοι πλούσιοι και πολλοί φτωχοί.
Εμείς υπηρετούμε την ενότητα της κοινωνίας. Σ’ ένα αγώνα, τωρινό, που θα ανατρέψει το μεσαίωνα της κυβέρνησης, του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε. Ας κρατήσει λοιπόν ο υπουργός το τεντζερέδι που άσκεφτα προσφέρει στους εκπαιδευτικούς. Γιατί εμείς ζητάμε:
ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.
ΔΟΕ… Ένα φιλήσυχο σωματείο!
«Όταν εγώ χρησιμοποιώ μια λέξη,» είπε, κάπως περιφρονητικά, ο Humpty Dumpty, «σημαίνει ακριβώς αυτό που εγώ επιλέγω να σημαίνει – ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο».
«Το θέμα είναι,» είπε η Αλίκη, «αν μπορείς να κάνεις τις λέξεις να σημαίνουν τόσο διαφορετικά πράγματα.»
«Το θέμα είναι», είπε ο Humpty Dumpty, «ποιος είναι το αφεντικό – αυτό είναι όλο.»
Λιούις Κάρολ, Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
Η τριμερής μνημονιακή κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), η Τρόικα εσωτερικού, επενδύουν στον κοινωνικό αυτοματισμό προσπαθώντας να στρέψουν την μία κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη. Ενισχύουν την ξενοφοβία και το ρατσισμό με τις επιχειρήσεις του «Ξένιου Δία» και την ανοχή στα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής που δολοφονούν μετανάστες.
Χρησιμοποιώντας το οπλοστάσιο παραπληροφόρησης και διαστροφής της πραγματικότητας που διαθέτουν τα ΜΜΕ της διαπλοκής, επαναλαμβάνουν το γνωστό κίβδηλο επιχείρημα για την αποπληρωμή του χρέους και την με κάθε θυσία παραμονή στο Ευρώ και την ΕΕ. Παρόλα αυτά γνωρίζουν ότι ο «λογαριασμός» δεν βγαίνει. Γι’ αυτό με τον μπαμπούλα της χρεοκοπίας προχωρούν σε νέες οριζόντιες περικοπές στα εισοδήματα και τα δικαιώματα εργαζομένων και συνταξιούχων.
Απέναντι σ’ αυτή την γενικευμένη επίθεση, που ο κόσμος της εκπαίδευσης και το δημόσιο σχολείο δέχεται, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ εξαντλεί την «αγωνιστικότητά» της με την προκήρυξη της 24ωρης απεργίας στις 12/9 χωρίς να δημιουργεί τους πολιτικούς όρους για το ξεδίπλωμα ενός παρατεταμένου αγώνα διάρκειας για την ανατροπή της υπόδουλης κυβέρνησης και των πολιτικών που εξαθλιώνουν την εργαζόμενη πλειοψηφία. Αποστρέφονται την προετοιμασία και την οργάνωση ενός συντονισμένου, γενικού, πολιτικού αγώνα διάρκειας για την νικηφόρα ανατροπή της πολιτικής των δανειακών συμβάσεων, των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, των μεσοπρόθεσμων εφαρμοστικών μέτρων, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, καθώς και της κυβέρνησης που υλοποιεί αυτές τις πολιτικές.
Αρκούνται σε κινητοποιήσεις «εντός ορίων» με χαρακτηριστικά διαμαρτυρίας και προβάλλουν ένα διεκδικητικό πλαίσιο αναντίστοιχο προς τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών. Γι’ αυτό, άλλωστε, συνειδητά αρνήθηκαν στο Δ.Σ. της ΔΟΕ να καλέσουν σε καταλήψεις των περιφερειών στις 11/9. Οι ίδιες παρατάξεις που έβαλαν πλάτη για να περάσει το νέο μισθολόγιο, εμφανίζονται να αγωνιούν για τους νεοδιόριστους των 570 ευρώ. Την ίδια ώρα, όμως, αρνούνται να στηρίξουν την κινητοποίηση των αδιόριστων στο Υπουργείο Παιδείας. Τσιμουδιά για τα παλαμάκια με τα οποία υποδέχθηκαν τα προγράμματα ΕΣΠΑ που ανοίγουν διάπλατα το δρόμο στην ελαστική εργασία των νέων συναδέλφων. Ίχνος ντροπής για τη θέση τους για την αξιολόγηση, που υποθηκεύει τη μονιμοποίηση και δένει χειροπόδαρα όλους τους εκπαιδευτικούς, καθηλώνοντάς τους στους ήδη εξαθλιωμένους μισθούς.
Καταγγέλλουμε και διαχωρίζουμε τις θέσεις μας και τις ευθύνες μας απέναντι στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, τις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές που χρόνια μας πιπίλιζαν τα μυαλά με το παραμύθι ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες για να αυξηθούν τα κέρδη, για ανταγωνιστική οικονομία, γιατί η πίτα που δήθεν θα αυξανόταν θα έφερνε αυξήσεις, θέσεις εργασίας, κοινωνικά δικαιώματα. Που δηλητηρίασαν τις συνειδήσεις με την απάτη του “κοινωνικού διαλόγου”, που καλλιέργησαν και καλλιεργούν τη λογική του μικρότερου κακού. Που μας λένε ότι με τους αγώνες δε γίνεται τίποτα, που καλλιεργούν τη μοιρολατρία, το συμβιβασμό που ήταν και παραμένει ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον αγώνα μας και τις κατακτήσεις μας.
Πλέον, είναι φανερό ότι βρισκόμαστε σε σταυροδρόμι. Να κάνουμε το μεγάλο και αναγκαίο άλμα προς την γενικευμένη, αποφασιστική και βίαιη σύγκρουση με τα τανκς του συστήματος, ή αλλιώτικα η εποχή μας κινδυνεύει να σφραγιστεί από μία ακόμη ήττα, στρατηγικών διαστάσεων, για τους εργαζόμενους και για το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας.
Απέναντι στο δόγμα σοκ των μέτρων των μνημονίων του ΔΝΤ και της ΕΕ οφείλουμε να αναπτύξουμε συγκρουσιακή συλλογική δράση για να διεκδικήσουμε τον πλούτο που παράγουμε με ένα πολιτικό κίνημα που θα αρνείται το χρέος απαιτώντας τη διαγραφή του και την παύση πληρωμών. Μ’ ένα πολιτικό εργατικό κίνημα που θα διεκδικεί ολόκληρη τη ζωή και θα βάλει φραγμό στη βάρβαρη επίθεση που δεχόμαστε. Ένα εργατικό κίνημα που θα επιβάλει τη φορολόγηση του πλούτου, την εθνικοποίηση των τραπεζών, την έξοδο από την ΟΝΕ, το Ευρώ και την ΕΕ.
Η οργάνωση της αντίστασης δεν μπορεί να εξαντληθεί σε μια αιφνιδιαστική εξαγγελία απεργίας μέσω μιας ανακοίνωσης. Απαιτείται τα συνδικάτα να αναπτύξουν κινητικότητα σε όλα τα επίπεδα, πολύμορφες δράσεις που θα κορυφωθούν με Γενική Απεργία, με στόχο τη γενικευμένη πολιτική σύγκρουση με την κυβέρνηση και την επίθεση. Προωθούμε συντονισμένους κλαδικούς αγώνες. Οργανώνουμε δυναμικές μορφές πάλης όπως καταλήψεις, αποκλεισμούς δημοσίων κτιρίων κ.α. Αναπτύσσουμε τη δράση μας με δυναμικές μαζικές μορφές αντίστασης κατά της φορομπηξίας και του ληστρικού φοροεισπρακτικού.
Ζητούμενο σήμερα είναι ο παλλαϊκός – γενικός ξεσηκωμός με αποφασιστικούς αγώνες διαρκείας, με αμεσότητα στην αντίδραση, αλλά και σχέδιο, πρόγραμμα και προοπτική. Εργάτες και άνεργοι, δάσκαλοι, καθηγητές, μαθητές, φοιτητές και γονείς, συνταξιούχοι και αυτοαπασχολούμενοι όλοι στους δρόμους του αγώνα για να υπερασπίσουμε τη ζωή μας και τη ζωή των οικογενειών μας από την επίθεση του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Μαζική συμμετοχή στην γενική απεργία της 26ης του Σεπτέμβρη.
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ – ΞΕΣΗΚΩΝΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ
ΕΞΩ Η ΤΡΟΙΚΑ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟΥΣ