Παληγιάννης Βασίλειος
Αιρετός Κ.Υ.Σ.Π.Ε.
Τηλ. 6974750409
Fax: 2103442287

e-mail: paligiannis@hotmail.gr                                               Αθήνα, 20/01/2018

 Οι «κινδυνολόγοι» συνδικαλιστές και η αφερέγγυα πολιτική ηγεσία

 

Με έκπληξη παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες ημέρες την επικοινωνιακή παράσταση της πολιτικής ηγεσίας και ιδιαίτερα του υφυπουργού παιδείας, πρώην συνδικαλιστή της «αριστεράς», να πείσουν ότι οι κατ’ επάγγελμα κινδυνολόγοι συνδικαλιστές προκαλούν άσκοπη ανησυχία στους εκπαιδευτικούς για, δήθεν, αύξηση του εκπαιδευτικού ωραρίου τους και για συγχωνεύσεις σχολείων.

Όσο κι αν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας υποτιμά τη νοημοσύνη των εκπαιδευτικών κι επιμένει στο ψέμα και τον άκρατο λαϊκισμό, κανέναν δεν πείθει. Η αλήθεια είναι πως και αύξηση του εργασιακού ωραρίου και συγχωνεύσεις σχολείων θα έχουμε και μάλιστα άμεσα. Με βάση την απλή λογική, δεν θα υπήρχε λόγος να ψηφιστούν νέες νομοθετικές ρυθμίσεις αν δεν διαφοροποιούνταν σε σχέση μ’ αυτά που έως χθες ίσχυαν.

Όλοι γνωρίζουν πως οι παραπάνω ρυθμίσεις είναι αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς στο πλαίσιο της σύγκλισης με τις βέλτιστες – πρακτικές του ΟΟΣΑ. Οι ρυθμίσεις για την αύξηση του εργασιακού ωραρίου και τις συγχωνεύσεις σχολείων αποτελούν την αρχή μιας σειράς μέτρων που συμφώνησε η κυβέρνηση με τους θεσμούς.

Δυστυχώς όσο κι και αν κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια όλοι πλέον γνωρίζουν πως η κυβέρνηση εφαρμόζει τις πιο σκληρές μνημονιακές πολιτικές. Πολιτικές που οδήγησαν την οικονομία σε κατάρρευση, την κοινωνία σε φτωχοποίηση, σε κατάργηση ιστορικών κατακτήσεων, σε υπερφορολόγηση, σε υποβάθμιση της εκπαίδευσης, σε ταπείνωση και γενικευμένη ανησυχία όλων μας για το αύριο.

Οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν πως η πολιτική ηγεσία του υπουργείου μας αδυνατώντας να επιλύσει τα καίρια ζητήματα της εκπαίδευσης καταφεύγει σε απανωτές, πρόχειρες, ατεκμηρίωτες και αποσπασματικές ρυθμίσεις και στα πλαίσια των μνημονιακών δεσμεύσεών της εξαγγέλλει ρυθμίσεις που απορρυθμίζουν και υποβαθμίζουν την εκπαίδευση. Οι ρυθμίσεις για την ειδική αγωγή, για το ολοήμερο δημοτικό σχολείο, για το ολοήμερο νηπιαγωγείο, για τις επιλογές στελεχών, για τις δομές της εκπαίδευσης, για την αξιολόγηση, το ΠΔ 79 κτλ αποδεικνύουν την έλλειψη σχεδιασμού και την απύθμενη ανευθυνότητα των κυβερνώντων που άλλα θέλουν άλλα κάνουν κι άλλα λένε πιστοποιώντας την κατ’ εξοχήν αξιακή και εκπαιδευτική κρίση και, κυρίως, την αφερεγγυότητα της πολιτικής ηγεσίας.

Επομένως δεν είναι κινδυνολόγοι όσοι λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Αναξιόπιστοι και αφερέγγυοι είναι αυτοί που ψεύδονται και «αερολογούν».

Ως εκπαιδευτικοί οφείλουμε να προασπίσουμε την παιδεία ως ύψιστο κοινωνικό αγαθό και ταυτόχρονα να διεκδικήσουμε την έμπρακτη αναγνώριση του ρόλου και της αποστολής μας ως λειτουργών της εκπαίδευσης και να αγωνιστούμε για την αναγέννηση της ελπίδας στις ζωές όλων μας.

Πάντα στη διάθεσή σας

 Παληγιάννης Βασίλειος

20.01.2018

 

Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική

 

Όπως έχει γίνει γνωστό, κατά την τελευταία συνάντηση στην έδρα του Ο.Η.Ε. στη Νέα Υόρκη μεταξύ του ειδικού διαπραγματευτή Μάθιου Νίμιτς, του Έλληνα πρέσβη επί τιμή Αδαμάντιου Βασιλάκη και του εκπρόσωπου της κυβέρνησης των Σκοπίων, πρώην πρέσβη στην Ουάσιγκτον, Βάσκο Ναούμοφσκι τέθηκε από τον πρώτο μία δέσμη προτάσεων για το όνομα της γείτονας χώρας, τόσο στα αγγλικά όσο και στα σλαβικά.

Μένοντας σταθερός στις δηλώσεις του με τις οποίες χαρακτήρισε μη ρεαλιστικό να μην υπάρχει το όνομα Μακεδονία στη λύση, ο κ. Νίμιτς πρότεινε, σύμφωνα και με μέσα ενημέρωσης των Σκοπίων (https://www.mkd.mk/makedonija/politika/nova-severna-vardarska-gorna-ili-skopje-na-latinica-se-predlozhenite-dodavki-na), πέντε ονόματα. Και στα πέντε περιλαμβάνεται ο όρος «Μακεδονία» και είναι: Republika Nova Makedonija (Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας), Republika Severna Makedonija (Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας), Republika Gorna Makedonija (Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας, Republika Vardarska Makedonija (Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη), Republika Makedonija (Skopje), Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια).

Θυμίζουμε σε όλους ότι στις 13 Απριλίου 1992 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων υπό την προεδρία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, τότε Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Στη σύσκεψη μετείχαν οι τότε πολιτικοί αρχηγοί: ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ν.Δ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου, η πρόεδρος του Συνασπισμού Μαρία Δαμανάκη και η γενική γραμματέας του Κ.Κ.Ε. Αλέκα Παπαρήγα. Στον Τύπο δημοσιεύθηκαν πολλές πληροφορίες, τόσο την εποχή εκείνη όσο και μετέπειτα, εφόσον τα πρακτικά προβλέφθηκε να μη δοθούν στη δημοσιότητα. Μετά τη λήξη της σύσκεψης ο τότε γενικός γραμματέας της Προεδρίας της Δημοκρατίας, Πέτρος Μολυβιάτης δήλωσε πως «σχετικά με το θέμα των Σκοπίων, η πολιτική ηγεσία της χώρας, με εξαίρεση το Κ.Κ.Ε., συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνον αν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η Ε.Ο.Κ., στις 16 Δεκεμβρίου 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη «Μακεδονία».

Περί τα τέλη Απριλίου του 1992 όταν το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ήταν και πάλι στο επίκεντρο, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δήλωνε φανερά συγκινημένος: «Ελπίζω ότι οι σύμμαχοι και συνεταίροι μας θα καταλάβουν επιτέλους ότι δεν υπάρχει παρά μία Μακεδονία και η Μακεδονία αυτή είναι ελληνική».

Σήμερα, 26 χρόνια μετά τα παραπάνω και μια δεκαετία από την κορυφαία διπλωματική κατάκτηση του τότε Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στο Βουκουρέστι, με θλίψη διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών εκτενή αναφορά στο ιστορικό του «Ζητήματος του Ονόματος της ΠΓΔΜ» (http://www.mfa.gr/to-zitima-tou-onomatos-tis-pgdm/) «Η Ελλάδα είναι σταθερή στην ειλικρινή επιθυμία της για την επίτευξη μιας βιώσιμης συμφωνίας στο ζήτημα του ονόματος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει προτείνει ένα ρεαλιστικό και βιώσιμο πλαίσιο διευθέτησης, το οποίο στοχεύει στην εξεύρεση οριστικής λύσης στο θέμα του ονόματος. Η θέση μας είναι σαφής: σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη «Μακεδονία» που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή…».

Η μεταβολή των θέσεων της Ελλάδας αποτελεί το μέτρο σύγκρισης της ιστορικής και εθνικής ευθύνης των, εκάστοτε, κυβερνώντων.

Αλήθεια, ποια μέτρα διασφάλισης απαιτεί η σημερινή ελληνική κυβέρνηση από την κυβέρνηση των Σκοπίων, ώστε να μην υπάρχουν αλυτρωτικές προσδοκίες ή/και εδαφικές διεκδικήσεις, καθώς και μη χρήση συμβόλων που να παραπέμπουν σε τέτοιες διεκδικήσεις από τη γείτονα χώρα;

Οι εργαζόμενοι δεν ασκούν διπλωματία ούτε χαράσσουν εξωτερική πολιτική, διατηρούν όμως το δικαίωμα να εκφράζουν την κριτική άποψή τους και την αντίθεσή τους σε πολιτικές που αποτυπώνουν υπαναχώρηση από εθνικές θέσεις.

 

Για εμάς, τους εκπαιδευτικούς μέλη της Δημοκρατικής Ανεξάρτητης Κίνησης Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης η επιλογή είναι σαφής και διαχρονική. Λόγοι ιστορικοί, εθνικοί, πολιτιστικοί, πολιτικοί οδηγούν σε μία μόνο λύση:

Καμία χρήση του όρου «Μακεδονία» στην ονομασία της γείτονος χώρας.

Δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχνάμε ότι από το 1903 έως το 1908 αφανείς πρωταγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα ήταν και εκπαιδευτικοί οι οποίοι συνδύαζαν τη διδασκαλία με την ενεργή συμμετοχή τους στον αγώνα ως καθοδηγητές, οργανωτές ή μεταφορείς οπλισμού. Με τις πράξεις ανδρείας και τις δράσεις τους οι Μακεδονομάχοι εκπαιδευτικοί (άνδρες και γυναίκες) αποτέλεσαν τον συνδετικό κρίκο της γενικότερης εκπαίδευσης των μαθητών με την ενδυνάμωση για την επικράτηση και εδραίωση της εθνικής συνείδησης.

Καλούμε, σήμερα, τους Έλληνες εκπαιδευτικούς, μακριά από ακραίες εθνικιστικές ρητορικές και ευκαιριακές «κορώνες» πολιτικής εκμετάλευσης να αντισταθούν με τη στάση και τη φωνή τους στην εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας.

 

Από τη Δ.Α.Κ.Ε./Π.Ε.

17.01.2018

 

Οι ψηφισμένες ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου είναι μόνο η αρχή . . .

 

Εδώ και μέρες είμαστε θεατές σε μια ακόμα επικοινωνιακή παράσταση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας που επιχειρεί χωρίς ντροπή να πείσει την εκπαιδευτική κοινότητα και την κοινή γνώμη ότι τόσο τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε τη Δευτέρα 15/1/2018 στη Βουλή όσο κι αυτά που υπάρχουν στο συμπληρωματικό μνημόνιο που έχει υπογράψει η κυβέρνηση και οφείλει να θεσμοθετήσει το επόμενο χρονικό διάστημα δεν έχουν το αντιεκπαιδευτικό πρόσημο που όλοι αντιλαμβανόμαστε.

Ο Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου ακολουθεί την καθησυχαστική και «υποστηρικτική» προς τους εκπαιδευτικούς προσέγγιση που εφαρμόζει και στις συναντήσεις του με το ΔΣ της ΔΟΕ, ενώ ο Υφυπουργός κ. Μπαξεβανάκης σε αποστροφή του λόγου του κατά τη διάρκεια ομιλίας του την Παρασκευή 12/1/2018 στη Βουλή επιλέγει την οδό της κινδυνολογίας και της «τρομοκράτησης» των εκπαιδευτικών αναφερόμενος στην κατάσταση της «επόμενης μέρας» με μια νέα κυβέρνηση όταν δηλώνει, μεταξύ άλλων, πως «… οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν ότι αν αυτή η Κυβέρνηση ανατραπεί και επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο το χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό του πάλαι ποτέ δικομματισμού θα υπάρχουν απολύσεις».

Στη συνειδητή «ωραιοποίηση» της κατάστασης που επιχειρεί η κυβέρνηση βρίσκει πρόθυμους συμμάχους ακόμα και μέσα στους κόλπους της εκπαιδευτικής κοινότητας που σπεύδουν να καθησυχάσουν τους εκπαιδευτικούς υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν αλλάζει τίποτα στην πραγματικότητα που βιώνουν οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία. Δυστυχώς όμως όλοι διαψεύδονται από την αδυσώπητη πραγματικότητα και τα κείμενα (βλ. πολυνομοσχέδιο και συμπληρωματικό μνημόνιο) που δείχνουν τον «οδικό χάρτη» των «απορρυθμίσεων» με αντιεκπαιδευτικό πρόσημο που επιχειρεί και θα επιχειρήσει να φέρει η κυβέρνηση.

Στο συμπληρωματικό μνημόνιο συνεργασίας που έχει δει το φως της δημοσιότητας, αναφέρονται, ανάμεσα σε άλλα, ότι:

• H Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε περαιτέρω εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού της συστήματος σε όλα τα επίπεδα για να βελτιώσει σημαντικά τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα διαφυλάσσοντας παράλληλα την ισότητα. Οι αρχές θα προσαρμοστούν στις συστάσεις της νέας έκθεσης του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης μέχρι τον Μάιο του 2018. Η προκαταρκτική έκθεση δόθηκε στη δημοσιότητα από τον ΟΟΣΑ τον Ιούλιο του 2017, το πρόχειρο σχέδιο έκθεσης θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος Ιανουαρίου του 2018 ενώ η τελική έκθεση μέχρι τον Απρίλιο του 2018.
• Σε συμφωνία με τους θεσμούς, οι αρχές πρόκειται, μέχρι τον Μάρτιο του 2018 – κάτι που αποτελεί βασικό παραδοτέο- να: (α) θεσπίσουν νομοθετικά μέτρα σχετικά με τους μελλοντικούς διορισμούς και την αξιολόγηση των διευθυντών, (β) περάσουν νόμο σχετικά με την αναβάθμιση των αρμόδιων οργάνων για τις αξιολογήσεις και (γ) περάσουν νόμο σχετικά με την αξιολόγηση των ανώτερων στελεχών της εκπαίδευσης, την αυτοαξιολόγηση του σχολείου και την ορθολογική χρήση των πόρων.
• Μέχρι τον Μάιο του 2018 θα πρέπει, ανάμεσα στα άλλα, να έχουν καταλήξει και να έχουν υιοθετήσει τη στρατηγική για την αρχική και συνεχή κατάρτιση των εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
• Οι αρχές έχουν κάνει βήματα προς τη σύγκλιση με τις βέλτιστες πρακτικές του ΟΟΣΑ σε ότι αφορά τον αριθμό διδακτικών ωρών ανά μέλος του προσωπικού (εκπαιδευτικό), καθώς και στις αναλογίες των μαθητών ανά τάξη και μαθητών ανά εκπαιδευτικό.
• Ως επόμενο βήμα, και ως προαπαιτούμενη δράση, νομοθετήθηκε (1) η υποχρεωτική παρουσία των εκπαιδευτικών στα σχολεία έως 30 ώρες την εβδομάδα (άρθρο 245 του πολυνομοσχεδίου) και (2) τα κριτήρια και το χρονοδιάγραμμα για τη συγχώνευση των σχολικών μονάδων (άρθρο 246), ξεκινώντας από το σχολικό έτος 2018-2019 ενώ εκκρεμεί η εξαίρεση της μεσημεριανής ώρας σίτισης από τις διδακτικές ώρες [διδακτικό ωράριο] των εκπαιδευτικών, για την οποία υπάρχει ρητή δέσμευση της κυβέρνησης στο συμπληρωματικό μνημόνιο για τον αποχαρακτηρισμό της από διδακτική.
• Οι αρχές μαζί με τον ΟΟΣΑ θα επανεξετάσουν όλους σχετικούς δείκτες, συμπεριλαμβανομένων των πιο πρόσφατων στοιχείων μέχρι τον Απρίλιο του 2018.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι μέχρι τώρα ρυθμίσεις της κυβέρνησης που εντάχθηκαν και ψηφίστηκαν στο πολυνομοσχέδιο αποτελούν απλά το πρώτο βήμα. Μαζί με αυτές που θα ακολουθήσουν θα οδηγήσουν τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς σε ακόμα δυσχερέστερη θέση από σήμερα. Η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά» και του «αντάρτικου» που μας υποσχόταν έναντι της Ευρώπης και των δανειστών προχωρά σε μέτρα που καμία άλλη κυβέρνηση δεν διανοήθηκε να πάρει μέχρι σήμερα.

Οι συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων θα συνοδεύονται από την απώλεια εκατοντάδων οργανικών θέσεων εκπαιδευτικών (με τη χρήση της πρόβλεψης του Ν.1566/85 για τον προσδιορισμό της οργανικότητας) σε συνδυασμό με την παράλληλη επιδείνωση των συνθηκών λειτουργίας των σχολικών τμημάτων εξ’ αιτίας της αύξησης του αριθμού των μαθητών (που θα προκύψει από τη λειτουργία των τριμελών επιτροπών εγγραφής σε όλα τα δημοτικά σχολεία που θα αναλάβουν την κατανομή των μαθητών στα σχολεία σύμφωνα με το Π.Δ. 79 από την επόμενη σχολική χρονιά).

Όσον αφορά στην υποχρεωτική παραμονή των εκπαιδευτικών στο σχολείο για 30 ώρες εβδομαδιαίως η παράγραφος 8 του άρθρου 13 του Ν.1566/1985 που προέβλεπε «Κάθε εκπαιδευτικός παραμένει υποχρεωτικά στο σχολείο, τις εργάσιμες ημέρες πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την εκτέλεση συγκεκριμένου έργου που του έχει ανατεθεί από τα όργανα διοίκησης του σχολείου» αναδιατυπώνεται ως εξής: «8. Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο τους στις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, όχι όμως πέρα από έξι (6) ώρες την ημέρα ή τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα και με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 του Κεφαλαίου ΣΤ΄ του άρθρου 11, για την προσφορά και άλλων υπηρεσιών που ανατίθενται από τα όργανα διοίκησης του σχολείου και συνδέονται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο, όπως η προετοιμασία του εποπτικού εκπαιδευτικού υλικού και των εργαστηριακών ασκήσεων, η διόρθωση εργασιών και διαγωνισμάτων, η καταχώρηση-ενημέρωση της αξιολόγησης των μαθητών, η συμμετοχή στην προετοιμασία και την πραγματοποίηση εορταστικών, αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, ο προγραμματισμός και η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου, η επικοινωνία με δομές υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου, η συνεργασία με εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στο ίδιο τμήμα ή που διδάσκουν τα ίδια γνωστικά αντικείμενα, οι παιδαγωγικές συναντήσεις για την κατάρτιση ομαδικών ή εξατομικευμένων προγραμμάτων υποστήριξης συγκεκριμένων μαθητικών ομάδων ή μαθητών, η επίβλεψη σχολικών γευμάτων, η ενημέρωση των γονέων και κηδεμόνων, η τήρηση βιβλίων του σχολείου και η εκτέλεση διοικητικών εργασιών.»

Είναι σαφές ότι η υποχρεωτική παραμονή των εκπαιδευτικών στο σχολείο στα όρια του εργασιακού 30ωρου διευκολύνεται πολύ περισσότερο με την αναφορά για «προσφορά και άλλων υπηρεσιών» που δεν αναγράφονται ρητά αλλά ενδεικτικά (ειδάλλως δεν θα υπήρχε λόγος να γίνει νέα νομοθετική ρύθμιση) και είναι προάγγελος νέων ρυθμίσεων στο πλαίσιο των «καλών πρακτικών» του ΟΟΣΑ που είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν στην αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών.

Η καλλιέργεια της αυταπάτης ότι οι εκπαιδευτικοί δεν πρόκειται να αξιολογηθούν, όταν το θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης – χειραγώγησης παραμένει σε ισχύ, παρά τις επανειλημμένες «δεσμεύσεις» για κατάργησή του, και η αξιολόγηση σε επίπεδο εκπαιδευτικών που εργάζονται στους τομείς της διοίκησης της εκπαίδευσης καθώς και των στελεχών είναι αξιολόγηση εκπαιδευτικών, δεν μπορεί να «κοιμίσει» κανέναν.

Επίσης σημαντικό σημείο της πολιτικής της κυβέρνησης του «ΝΑΙ σε όλα» είναι και η ρύθμιση που ψήφισε για την προκήρυξη απεργιακών κινητοποιήσεων σε επίπεδο πρωτοβάθμιου σωματείου. Η δήθεν «αριστερή» κυβέρνηση, εντελώς ανερυθρίαστα, καταθέτει και ψηφίζει διάταξη περιστολής της συνδικαλιστικής δράσης των εργαζομένων!

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στο πλαίσιο εφαρμογής της λογικής του «εξορθολογισμού» στην εκπαίδευση, συνεχίζει την πολιτική αποδόμησης της δημόσιας εκπαίδευσης αδιαφορώντας για τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και ανατρέποντας τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Ως Δημοκρατική Ανεξάρτητη Κίνηση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης θεωρούμε ότι οι αγώνες μας πρέπει να είναι η απάντηση της εκπαιδευτικής κοινότητας σε αυτή την πολιτική.

Κάθε περαιτέρω απόπειρα θεσμοθέτησης και υλοποίησης αντιεκπαιδευτικών μέτρων πρέπει να μας βρει απέναντι.

Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε με τον εφησυχασμό μας, να πάρουν πίσω δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών.

Απαιτούμε τη θωράκιση της δημόσιας εκπαίδευσης και την αναβάθμιση της επιστημονικής και οικονομικής θέσης του Έλληνα εκπαιδευτικού.

 

Από τη Δ.Α.Κ.Ε./Π.Ε.