Την Τετάρτη 2/10 πραγματοποιήθηκε το δημοτικό συμβούλιο στον δήμο Ηρακλείου με την παρουσία εκπροσώπων εκπαιδευτικών και από τις δύο βαθμίδες και εκπροσώπων γονέων και θέσαμε σημαντικά προβλήματα.
Αν και θα περιμέναμε απαντήσεις και χρονοδιαγράμματα για τη διεκπεραίωση όσων πρέπει να γίνουν από τη δημοτική αρχή καταγγέλλουμε ότι το μόνο που εισπράξαμε ήταν απαξίωση και απαράδεκτα χυδαία σχόλια, από τον ίδιο τον δήμαρχο προς το σωματείο και τους γονείς. Συγκεκριμένα ισχυρίστηκε ότι δε δέχεται τον συνδικαλισμό και με τις διαμαρτυρίες και τα αιτήματά μας στρέφουμε τους μαθητές μας σε νέο ιδιωτικό σχολείο. Ας κρατήσουν τη χαρά τους για άλλη περίσταση και να μην αποφεύγουν με αυτή την αθέμιτη αναφορά να αφήνουν αναπάντητα τα δίκαια αιτήματα των φορέων της πόλης για τα σχολεία.
Στην τοποθέτηση για την ανάγκη να υπάρχουν ελεύθερες και δωρεάν δραστηριότητες και σχολεία ανοιχτά στην κοινωνία το απόγευμα, κάτι που προϋποθέτει και την πρόσληψη σχολικών φυλάκων ο δήμαρχος απόρησε “πώς λέγονται αυτά από εκπαιδευτικό!”
Είναι απορίας άξιο γιατί δυσανασχετούν όταν αναφερόμαστε στο πιο παλιά εγκατεστημένο προκάτ στο 9ο νηπιαγωγείο, να μην αναγνωρίζει η δημοτική αρχή γιατί το χαρακτηρίσαμε “απαράδεκτο”, ενώ είναι στα πάγια αιτήματα των γονέων και εκπαιδευτικών του σχολείου και χρόνο με τον χρόνο χειροτερεύουν οι συνθήκες σε αυτό.
Στη συνέχεια ήταν τραγική η αντιμετώπιση των ευαίσθητων θεμάτων των ειδικών σχολείων της πόλης από τη δημιουργία εντυπώσεων για το αριθμό μαθητών(!), μέχρι την απαγόρευση σε εκπαιδευτικό του ΕΕΕΕΚ να πάρει τον λόγο , την άρνηση να διαβαστεί ψήφισμα για την κατάσταση στο ΕΕΕΕΚ ,καθώς και να παρθεί απόφαση κατά των συγχωνεύσεων σε συνέχεια αποφάσεων και άλλων δήμων επειδή είναι “πολιτικό ζήτημα”. Αναρωτιόμαστε δεν είναι πολιτική η θέση της δημοτικής αρχής;
Εμείς οι εκπαιδευτικοί οφείλουμε να βαδίζουμε στον δύσκολο αλλά όμορφο δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης για όλες τις σύγχρονες ανάγκες και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας . Οφείλουμε να αποκαλύπτουμε που θα οδηγεί η υποχρηματοδότηση που θα προκαλέσει οικονομική ασφυξία στα σχολεία, τα μαζικά λουκέτα σε τμήματα, η οικονομική αφαίμαξη των γονιών, που είναι κρίκοι στην ενιαία αλυσίδα μιας πολιτικής που αντιμετωπίζει την μόρφωση των παιδιών ως κόστος.
