Το Δ.Σ. του ΣΕΠΕ “Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ” καταγγέλλει το φαινόμενο της συστηματικής και διογκούμενης βιαιότητας από την πλευρά της Ελληνικής Αστυνομίας εναντίον συμπολιτών μας, ως μέσο ενίσχυσης και εφαρμογής του αντιλαϊκού νομικού οπλοστασίου που διαρκώς επεκτείνεται από όλες τις κυβερνήσεις διαχρονικά.
Η κρατική καταστολή, συνεπικουρούμενη από την καθημερινή προσπάθεια εκμαυλισμού της κοινωνικής συνείδησης από τα ΜΜΕ με σκοπό την ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού,με τη συνεχή προπαγάνδα υπέρ του περιορισμού των διαδηλώσεων, τη μόνιμη προσπάθεια συκοφάντησης των αγώνων, τις διατάξεις ενάντια στο απεργιακό δικαίωμα, είναι άρρηκτα δεμένη με την αντιλαϊκή επίθεση απέναντι σε εργατικές-λαϊκές κατακτήσεις αλλά και σε ανθρώπινα δικαιώματα της καθημερινής ζωής.
Οι αστυνομικές «επιχειρήσεις», τύπου Κουκάκι, με τον ξυλοδαρμό και τη σύλληψη του Δημήτρη Ινδαρέ μέσα στο σπίτι του, με τον εξευτελισμό της 22χρονης φοιτήτριας την οποία τα ΜΑΤ ξεγύμνωσαν στη λεωφόρο Πατησίων, με τις ομοφοβικές εγκληματικές επιθέσεις, με την κακοποίηση ανάπηρης γυναίκας μπροστά στο Α.Τ. Ομονοίας, με το πρόσφατο περιστατικό βίας σε βάρος 11χρονου μαθητή στο Μενίδι Αττικής και τους αναίτιους τραμπουκισμούς νεολαίων στην περιοχή των Εξαρχείων, με τη δικαιολογία της προληπτικής αποτροπής βιαιοτήτων, ενόψει του συνηθισμένου κάθε Σαββατοκύριακο στημένου σκηνικού μεταξύ ΜΑΤ – κουκουλοφόρων φανερώνουν ότι αυτές οι «επιχειρήσεις» αξιοποιούνται από την κυβέρνηση, στα πλαίσια του επιτελικού κράτους, ως πρόβα μιας γενικότερης σχεδιασμένης καταστολής απέναντι στο εργατικό – λαϊκό κίνημα και τους αγώνες του.
Η σημερινή κυβέρνηση προβάλλοντας ως πολιτικής της προτεραιότητα το δόγμα «νόμος και τάξη» ενισχύει τον κατασταλτικό ρόλο της αστυνομίας, ως φυσικό επόμενο της αφαίρεσης λαϊκών δικαιωμάτων από τη μια και της διεύρυνσης των προνομίων της οικονομικής ολιγαρχίας από την άλλη.
Εκείνο όμως που αποτελεί επικίνδυνη κλιμάκωση είναι να περάσει στη λαϊκή συνείδηση η κυρίαρχη αντίληψη ότι η καταστολή είναι το απαραίτητο εργαλείο για να επιβληθεί η αντιλαϊκή πολιτική της κατάργησης της κοινωνικής ασφάλισης, της εκπαίδευσης για λίγους και εκλεκτούς, της συνεχούς λιτότητας και των περικοπών, της ελαστικής εργασίας και της ομηρίας δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων και ανέργων, της ιδιωτικοποίησης του δημόσιου τομέα, της ποινικοποίησης των αγώνων για την προστασία της λαϊκής κατοικίας από τους πλειστηριασμούς, επιδιώκοντας να σπείρει τον φόβο και την τρομοκρατία, ώστε να μη σηκώνεται καμιά φωνή αντίστασης, να μην οργανώνεται κανένας αγώνας.
Ως εκπαιδευτικό κίνημα έχοντας την πείρα της κατασταλτικής αντιμετώπισης αρκετές φορές έξω από το Υπουργείο Παιδείας, απέναντι στο δίκαιο αίτημα για μόνιμη σταθερή δουλειά και από τις προηγούμενες κυβερνήσει,ς αλλά και συναίσθηση της παιδαγωγικής μας ευθύνης αναφορικά με τα φαινόμενα κρατικής βίας και επιθετικότητας θεωρούμε πως πρέπει να δοθεί μια ηχηρή απάντηση απέναντι στη βία και στον εξευτελισμό της προσωπικότητας των συμπολιτών μας από κάθε μορφής φασιστική συμπεριφορά, καθώς το σχολείο δεν είναι σε καμία περίπτωση αποκομμένο από την κοινωνική πραγματικότητα, μιλώντας στους μαθητές μας για τα φαινόμενα του φασισμού, του σεξισμού, της ρατσιστικής βίας, της αστυνομικής καταστολής και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκράτησης στους χώρους δουλειάς, καθώς και το δικαίωμά μας να προστατευτούμε από αυτά. Να στηλιτεύσουμε φαινόμενα που τον τελευταίο καιρό δυστυχώς προωθούνται και από κάποιους διευθυντές σχολικών μονάδων της Μ.Ε. της περιοχής μας, με μηνύσεις εναντίον μαθητών και απειλές για ποινικές διώξεις σε βάρος γονιών για παραμέληση, με αφορμή μαθητικές καταλήψεις.
Όσους νόμους και αν περάσουν, όσα κατασταλτικά μέτρα και αν πάρουν, όση βία κι αν χρησιμοποιήσουν δεν μπορούν να σταματήσουν τον αγώνα για τη ζωή και για το αύριο των εργαζομένων. Θα μας βρουν μπροστά τους, στους δρόμους του αγώνα!