[a.s.e.seferis@gmail.com]
Γενική Συνέλευση Τετάρτη 21 Νοέμβρη (09:00-12:45) στην αίθουσα εκδηλώσεων του 1ου Δ. Σ. Ηρακλείου (Σοφίας και Νεότητος, Ν. Ηράκλειο)
…ενάντια στα αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα μνημονιακών κυβερνήσεων – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ.
Για τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας!
Να λοιπόν που όπως μας ανακοίνωσαν, δια στόματος πρωθυπουργού, βγήκαμε από τα μνημόνια, όμως οι μνημονιακές – αντιλαϊκές – αντεργατικές πολιτικές και οι συνέπειές τους είναι ακόμα εδώ καθορίζοντας τις ζωές και το βιοτικό μας επίπεδο.
Πάνω από την κοινωνία, εξακολουθούν να βρίσκονται σαν αρπακτικά η ΕΕ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, οι τράπεζες, οι επιτροπές και οι θεσμοί τους. Μαζί τους στην ίδια πλευρά της ιστορίας συμπορεύονται όλοι όσοι ψήφισαν μνημόνια. Μνημόνια που κατέστρεψαν την κοινωνία, έστειλαν 500.000 ανθρώπους στη μετανάστευση και το 65% του πληθυσμού κάτω από τα όρια της φτώχειας. Η κυβέρνηση διακηρύσσει την «καθαρή έξοδο από τα μνημόνια» και την ανάκτηση της οικονομικής ανεξαρτησίας της χώρας αλλά με συνέχιση της …μνημονιακής πολιτικής, φορτώνοντας το βάρος της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων.
Από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση και ο αρχηγός της προβάλλουν ξανά ως πανάκεια τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεων και καταστροφής των δικαιωμάτων μας. Θέλουν νέες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, νέες οριζόντιες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, πλήρη ιδιωτικοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών, ισοπέδωση των κοινωνικών αντιστάσεων. Ο Μητσοτάκης εξαγγέλλει αξιολόγηση στο δημόσιο με συμμετοχή ακόμα και ιδιωτικών εταιριών! Στην ίδια νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση κινούνται οι λογικές της «ελεύθερης επιλογής σχολείου», των vouchers, της μεταφοράς Νηπιαγωγείων & Δημοτικών Σχολείων στους Δήμους.
Οι ανάγκες της κοινωνίας έρχονται σε πλήρη σύγκρουση με τη μνημονιακή πολιτική και σε ρήξη με το ευρωενωσιακό καθεστώς. Αν θέλουμε μισθούς και συντάξεις με τα οποία θα ζούμε, αν θέλουμε σταθερή και μόνιμη εργασία, δημόσια κοινωνικά αγαθά, αν θέλουμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και κοινωνική ασφάλιση, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΜΕ με τα πλαίσια που βάζουν η Ε.Ε., το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και οι υποτακτικές τους κυβερνήσεις. Διαφορετικά θα επιλέγουμε μια ζωή τον διαχειριστή που θα φαντάζει λιγότερο αρπακτικός.
Το μόνο στήριγμα σήμερα για τους εργαζόμενους είναι τα σωματεία τους. Επιμένουμε ότι μέρος της απάντησης της κοινωνίας είναι η αναζωογόνηση των συλλογικών διαδικασιών και των μαζικών συλλογικών αγώνων. Χρειάζεται να δημιουργήσουμε κοινωνικό και πολιτικό αντίπαλο απέναντι στο μνημονιακό δέος. Ο αντίπαλος στο καθεστώς αυτό δεν μπορεί να έρθει από κάποιον κομματικό φορέα – σωτήρα, από έναν απομονωμένο κλάδο, μια κάποια άγια νύχτα. Πρέπει να δημιουργηθεί μέσα στις κοινωνικές αντιξοότητες, πάνω από την απελπισία, δίπλα στο κάθε κοινωνικό σκίρτημα, μπροστά σε κάθε αγώνα αντίστασης και διεκδίκησης.
Όλα τα παραπάνω διαμορφώνουν ένα πολεμικό σκηνικό για την εκπαίδευση. Μπροστά μας βρίσκεται μια νέα μεγάλη μάχη που πρέπει να δώσουμε. Χρειάζεται, λοιπόν, να οργανώσουμε ανένδοτο αγώνα:
Για τους αναπληρωτές και το αίτημα των μαζικών διορισμών
Οι μαζικές κινητοποιήσεις της προηγούμενης χρονιάς υποχρέωσαν την κυβέρνηση σε αναδίπλωση από την πολιτική των μηδενικών διορισμών. Ωστόσο, για άλλη μια φορά οι εξαγγελίες περιλαμβάνουν το “βάθος τριετίας” ενώ ξανά «θα υλοποιηθούν» από την επόμενη σχολική χρονιά. Αντί για διορισμούς τον Οκτώβρη, όπως έταζαν, μοιράζουν υπόσχεση διορισμών σε βάθος 3ετίας! Μόνο που το πιθανότερο είναι ότι θα προηγηθούν εκλογές πριν από το Σεπτέμβρη του 2019 και τελικά η σημερινή κυβέρνηση ΔΕ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΟΡΙΣΜΟ.
Όμως μπορεί οι διορισμοί να είναι για το μέλλον αλλά το νέο σύστημα πρόσληψης με το προσοντολόγιο είναι για τώρα όπως μας λέει ο Υπουργός! “Μικρή λεπτομέρεια” είναι ότι το νέο σύστημα πρόσληψης θέλουν να αντικαταστήσει και τον τρόπο πρόσληψης των αναπληρωτών και όχι μόνο των μόνιμων διορισμών. Με την χρήση κριτηρίων (επιστημονικά, κοινωνικά κλπ) η Κυβέρνηση έχει σκοπό να υποτιμήσει-ακυρώσει την προϋπηρεσία και να ανακυκλώσει την ανεργία πετώντας πολλούς συναδέλφους, που ήδη δουλεύουν, εκτός δουλειάς. Οι πίνακες που μέχρι τώρα διαμορφώνονταν με την προϋπηρεσία θα ανατραπούν πλήρως. Μάλιστα τα κριτήρια θα δημιουργήσουν μια μόνιμη κινητικότητα-ανατροπή των πινάκων κάθε χρόνο. Πολλοί θα μείνουν εκτός, μετά από χρόνια εργασίας.
Γι’ αυτό και οι θέσεις παρατάξεων που δεν υποστηρίζουν ως αποκλειστικά κριτήρια το πτυχίο και την προϋπηρεσία (ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ), αλλά και η θέση της ΑΣΕ-ΠΑΜΕ που θεωρεί ότι δεν πρέπει να τοποθετηθούμε καθόλου για το σύστημα πρόσληψης μας βρίσκουν αντίθετους.
Απαιτούμε: Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών με μοναδικά κριτήρια το πτυχίο και την προϋπηρεσία. Διορισμός όλων των αναπληρωτών τώρα. Συμμετέχουμε μαζικά στην κινητοποίηση της 9ης Νοέμβρη στο Υπουργείο Παιδείας.
Για τη δίχρονη προσχολική αγωγή και εκπαίδευση
Η νομοθέτηση με το άρθρο 33 του νόμου 4521/2018 της υποχρεωτικής δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης σε βάθος τριετίας από τη μια σηματοδοτεί μία σημαντική εξέλιξη που διαμορφώνει ένα νέο πεδίο δυνατοτήτων και διεκδικήσεων σε σχέση με το συγκεκριμένο αίτημα, από την άλλη όμως, με τον τρόπο που θεσμοθετήθηκε δεν αποτρέπει το νηπιαγωγείο από παλιούς και νέους κινδύνους. Κι αυτό διότι δεν προβλέπεται ο απαραίτητος σχεδιασμός για την καθολική εφαρμογή της σε όλη τη χώρα.
Τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι τα επόμενα δύο χρόνια η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική θα εφαρμοστεί σε όλη την επικράτεια και δεν θα μείνει νεκρό γράμμα όσο θα διαιωνίζεται η επικράτηση των voucher.
Από την πλευρά μας αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε την άμεση εφαρμογή της δίχρονης προσχολικής σε όλη την επικράτεια και στους Δήμους ευθύνης μας.
Για τους μισθούς και τις δικαστικές προσφυγές
Φέτος πρέπει να είναι χρονιά της πραγματικής διεκδίκησης όλων των μισθολογικών απωλειών μας. Είναι γνωστό ότι ο 13ος και 14ος μισθός καταργήθηκαν με τους μνημονιακούς νόμους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που υποσχόταν ότι θα καταργήσει τα Μνημόνια εφάρμοσε με θρησκευτική ευλάβεια όλους τους ψηφισμένους νόμους, υπέγραψε και εφάρμοσε και τρίτο Μνημόνιο με νέες δυσβάστακτες περικοπές για τους εργαζόμενους: πάγωσε τα Μ.Κ και χάθηκαν δύο χρόνια, μείωσε το αφορολόγητο, μονιμοποίησε τον ΕΝΦΙΑ. Σχετικά με το ζήτημα των δικαστικών προσφυγών θεωρούμε ότι σε αυτή τη φάση το ΜΟΝΟ που χρειάζεται είναι η υποβολή μιας απλής αίτησης (παίρνουμε αρ. πρωτοκόλλου) μη παραγραφής στον εκκαθαριστή της Δ/νσης (η ΑΔΕΔΥ και ο Σύλλογός μας διαθέτουν υπόδειγμα).
Η διεκδίκηση της κάλυψης των μισθολογικών απωλειών πρέπει να γίνει υπόθεση κάθε Σωματείου, κάθε εργαζόμενου. Κανείς συμβιβασμός με την λογική «ότι έγινε – έγινε», ούτε με τις αυταπάτες ότι η όποια ανάκαμψη της οικονομίας θα φέρει από μόνη της πίσω απώλειες, μισθούς και δικαιώματα.
Για τις συντάξεις
Ο αντιασφαλιστικός νόμος Κατρούγκαλου ενσωμάτωσε όλες τις μέχρι τότε ανατροπές σε βάρος ασφαλισμένων και συνταξιούχων και καταδίκασε τις νέες γενιές να λαμβάνουν στο τέλος του εργασιακού τους βίου συντάξεις φτώχειας. Π.χ. καταργήθηκε και η ευνοϊκή διάταξη για τους εκπαιδευτικούς που μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν με 30 χρόνια συντάξιμα και σε ηλικία 55 ή 60, ανάλογα με την ημερομηνία πρόσληψής τους στο Δημόσιο.
Ο νόμος εφαρμόζεται για τους νέους συνταξιούχους από 13.5.2016 οι οποίοι έχουν μειώσεις από 18 έως 25% σε σχέση με τους συνταξιούχους πριν από την εφαρμογή του νόμου. Επιπλέον, οι δηλώσεις Μητσοτάκη για προαιρετική ιδιωτική ασφάλιση παραπέμπουν ευθέως στο μοντέλο της Χιλής και την πλήρη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης.
Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων και την κατοχύρωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας.
Για την παιδαγωγική ελευθερία ενάντια στην αξιολόγηση / αυτοαξιολόγηση
Το Υπουργείο, με τα ΠΕΚΕΣ, φτιάχνει μια παράλληλη «παιδαγωγική» δομή, απομακρυσμένη από τον συνάδελφο, ώστε να προωθήσει την αξιολόγηση στελεχών και σχολικών μονάδων που αναλαμβάνουν να οργανώσουν οι νεοεκλεγμένοι Συντονιστές, να δημιουργήσει μια κουλτούρα Αξιολόγησης μεταξύ όλων και τέλος, σε μια επόμενη φάση, να περάσει ανώδυνα την ατομική Αξιολόγηση.
Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η Αξιολόγηση:
- Ποτέ δεν γίνεται μέσα σε πολιτικό-κοινωνικό κενό. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι διάφορες αξιολογήσεις πρόσφατων περιόδων του παρελθόντος, που χρησιμοποιήθηκαν ως πρόσχημα για ένταση του ασφυκτικού ελέγχου από τη Διοίκηση (πχ 2013-14) και για διάβρωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
- Η ιστορική εμπειρία της ελληνικής εκπαίδευσης (Επιθεωρητισμός, Κρίσεις Στελεχών και «Συνεντεύξεις») οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι διάφορες αξιολογήσεις χρησιμοποιήθηκαν για ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
- Πώς θα γίνει η αξιολόγηση; Με τι κριτήρια; Ποιες θα είναι οι συνέπειες;
- Πώς είμαστε σίγουροι ότι δεν θα επικρατήσει ένα κλίμα ανθρωποφαγίας κι αλληλοκαρφώματος μες στα σχολεία, με συνεχείς παρεμβάσεις στο έργο των εκπαιδευτικών από την «κοινωνία» (δηλ. γονέων, αυτοδιοικητικών, διάφορων άσχετων παραγόντων, κτλ); Κι όλα αυτά τη στιγμή που ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μιλάει για «ελεύθερη επιλογή προσωπικού στα σχολεία»;
- Για όλους τους παραπάνω λόγους, το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει άμεσα να οργανώσει τις αντιστάσεις του στην προωθούμενη αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση με τη μορφή της Απεργίας – Αποχής.
- Η αξιολόγηση είναι η απάντηση των κυρίαρχων στο λάθος ερώτημα: πώς θα απορριφθεί και θα αποπεμφθεί ένα μέρος των εκπαιδευτικών. Το πραγματικό ερώτημα για μας είναι πώς θα γίνει το δημόσιο σχολείο καλύτερο ώστε να ανταποκρίνεται στις μορφωτικές ανάγκες και τα δικαιώματα των μαθητών.
Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η παιδαγωγική ελευθερία, η δημοκρατία, ο συλλογικός αυτοέλεγχος της σχολικής ζωής.
Για το ενιαίο δημόσιο δωρεάν σχολείο
Το ξεκίνημα της φετινής σχολικής χρονιάς στα δημοτικά σχολεία έφερε ξανά στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με το νέο μοντέλο σχολείου, τη χαοτική και κατακερματισμένη λειτουργία του, τη γυμνασιοποίηση, την αυξημένη ένταση μέσα και έξω από τις σχολικές τάξεις. Το υλικό έδαφος που διαμορφώνει αυτό το μοντέλο έχει συγκεκριμένες εργασιακές, ενδοσχολικές και παιδαγωγικές επιπτώσεις.
Γι’ αυτό είναι καιρός τα εκπαιδευτικά σωματεία και οι ομοσπονδίες να χαράξουμε την εκπαιδευτική πολιτική με ένα μορφωτικό σχέδιο ριζοσπαστικό και απελευθερωτικό. Απέναντι στο διαφοροποιημένο, ανταγωνιστικό, αυτοχρηματοδοτούμενο, σχολείο της ημικατάρτισης για όσους αντέξουν, ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ την ενιαία, δημόσια, δωρεάν παιδεία για όλους. Αγωνιζόμαστε ενάντια στο μνημονιακό σχολείο σε όλες τις μορφές και εκδοχές του.
Διεκδικούμε την ενιαία δημόσια δωρεάν δεκατετράχρονη εκπαίδευση (δίχρονη υποχρεωτική προσχολική και δωδεκάχρονο σχολείο). Το σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών. Ένα σχολείο που στο κέντρο του βρίσκεται όχι το «γνωστικό αντικείμενο» αλλά η παιδαγωγική σχέση. Ένα σχολείο με ενιαία προσέγγιση για τη γνώση – την τέχνη – και την τεχνική. Με στόχο τη βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση, την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης κόντρα στις δεξιότητες και τον κατακερματισμό της γνώσης. Με την παιδαγωγική λογική της ενιαίας διδασκαλίας, με μορφές συνεργασίας και συνδιδασκαλίας, με αντισταθμιστική εκπαίδευση (ενισχυτική διδασκαλία, Τάξεις υποδοχής, Τμήματα Ένταξης, παράλληλη στήριξη). Με τη λειτουργία δημιουργικών δραστηριοτήτων ώστε να καλύπτονται ολόπλευρα οι ανάγκες των μαθητών και όλοι οι εκπαιδευτικοί να μένουν στο σχολείο με οργανική θέση, να αποκτούν ουσιαστική σχέση με αυτό και με τους μαθητές του. Σε αυτό το σχολείο χωράνε όλοι οι εκπαιδευτικοί (δάσκαλοι και ειδικότητες) αρμονικά ενταγμένοι σε ένα ενιαίο μορφωτικό σχέδιο. Με αυτό το σχολείο εξασφαλίζονται 2.500 οργανικές θέσεις για κάθε υπάρχουσα ειδικότητα. Γι’ αυτό το σχολείο να αγωνιστούμε βάζοντας στην άκρη συντεχνιακές λογικές, κατακερματισμού, κανιβαλισμού και διαίρεσης του εκπαιδευτικού σώματος σε αλληλοσπαρασσόμενες κατηγορίες και φυλές.
Για ένα νέο μορφωτικό σχέδιο απελευθερωτικής παιδαγωγικής και κοινωνικής χειραφέτησης με συλλογικές ριζοσπαστικές πρακτικές, στην τάξη και το σχολείο.
Λέμε ξανά ΟΧΙ στο φθηνό σχολείο, στην αδιοριστία, την κινητικότητα, την ελαστική εργασία, στον κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό, στη μετατροπή των δικαιωμάτων μας σε εξυπηρετήσεις.
Τετάρτη 21 Νοέμβρη: Γενική Συνέλευση 09:00-12:45