Κατηγορία: ΟΜΙΛΙΑ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, γονείς, μαθητές

« Παράξενη πρωτομαγιά» όπως λέει και ο ποιητής, η φετινή Όμως εμείς δεν πλέκουμε σήμερα με αγκάθια τα στεφάνια… Είμαστε εδώ κόντρα στα σχέδια της κυβέρνησης να μείνουμε στο σπίτι βουβοί.

Εμείς οι εκπαιδευτικοί συμμετέχουμε σ΄αυτή τη σημερινή «παράξενη» πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση, δυναμώνοντας ακόμη περισσότερο την αλληλεγγύη και τη στήριξή μας στους γιατρούς, τους νοσηλευτές, σε όσους δίνουν άνιση μάχη με την πανδημία, εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων στη Δημόσια Υγεία, ενώνουμε τη φωνή μας μαζί με τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ, τις ταχυμεταφορές, στην καθαριότητα, στα εργοστάσια, σε όλους τους χώρους δουλειάς.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Είμαστε σήμερα εδώ στην πλατεία Σημηριώτη να τιμήσουμε τους νεκρούς των ταξικών αγώνων, μετά τις επιτυχημένες κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών γονιών, φοιτητών, μαθητών στο υπουργείο Παιδείας και στο Σύνταγμα, μετά και τη συμμετοχή μας στις 28 του Απρίλη στην πανελλαδική ημέρα δράσης των συνδικάτων.

Είμαστε σήμερα εδώ καταγγέλλοντας την απόφαση της κυβέρνησης και του υπουργείου παιδείας να καταθέσουν νομοσχέδιο για την παιδεία, εν μέσω πανδημίας με κλειστά σχολεία, ως μια καθαρά ύπουλη και εχθρική ενέργεια ενάντια στους χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που δίνουν εδώ και δύο μήνες τη μάχη για τη στήριξη των μαθητών και των οικογενειών τους, μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες, χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό, χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από την πλευρά της κυβέρνησης. Μέσα από το νομοσχέδιο :

• Αντί να παρθούν άμεσα μέτρα για τη μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, για τη δημιουργία σύγχρονων και υγιεινών σχολικών τάξεων, προωθείται η αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τάξη σε Δημοτικό και Νηπιαγωγείο.

• Υψώνονται νέοι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση των μαθητών, στην προσπάθειά τους να περάσουν στα Πανεπιστήμια, εισάγοντας την Τράπεζα Θεμάτων από την Α΄ Λυκείου μετατρέποντας το Λύκειο σε «εξεταστική αρένα».

• Κλείνει ο δρόμος για χιλιάδες εργαζόμενους μαθητές να συνεχίσουν τη φοίτησή τους στην ειδικότητα της επιλογής τους θέτωντας ως ανώτερο ηλικιακό όριο εγγραφής στα ΕΠΑΛ τα 17 έτη.

• Αντί να παρθούν ουσιαστικά μέτρα στήριξης της διαβίωσης των αναπληρωτών εκτός του τόπου μόνιμης κατοικίας τους, χιλιάδες συνάδελφοί μας τιμωρούνται με διετή ή τριετή αποκλεισμό από τους πίνακες σε περίπτωση μη ανάληψης υπηρεσίας.

• Η εισαγωγή των υποχρεωτικών εσωτερικών κανονισμών λειτουργίας των σχολείων με τη συμμετοχή του Συλλόγου Γονέων και την άμεση εμπλοκή της Τοπικής Διοίκησης, ο Σύλλογος Διδασκόντων με τους γονείς καλούνται να διαχειριστούν τη φτώχεια από την κρατική υποχρηματοδότηση, αναζητώντας «χορηγούς» και «χρηματοδότες».

• Η αξιολόγηση, με βάση τα «εκπαιδευτικά αποτελέσματα», ενοχοποιεί εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς για ό,τι δεν πάει καλά στην εκπαιδευτική διαδικασία με στόχο να αθωώνονται οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων και να κατηγοροποιούνται τα σχολεία.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Οι πρόσφατες ανακοινώσεις της υπουργού Παιδείας για την επαναλειτουργία των σχολείων όχι μόνο δεν καθησυχάζουν τις αγωνίες των γονιών, των εκπαιδευτικών, των μαθητών και φοιτητών, αλλά κάνουν πως δεν βλέπουν:

• Την άθλια κατάσταση των κτηριακών εγκαταστάσεων και των υλικοτεχνικων υποδομών,

• Τις ελλείψεις σε είδη καθαρισμού και απολύμανσης, σε μέσα ατομικής προστασίας.

• Το απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς που βιώνουν οι καθαρίστριες,

• Την τραγική κατάσταση στο εκπαιδευτικό δυναμικό λόγω της αδιοριστίας αλλά και της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια.

• Την κατάσταση στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που πέρα από τη συνέχιση της αναστολής, δεν ανακοινώθηκε κανένα μέτρο έστω για το ζήτημα των ειδικών θεραπειών (εργοθεραπείες, λογοθεραπείες, φυσικοθεραπείες κ.ά.).

Η κυβέρνηση, με τα μέτρα που εξήγγειλε, δεν αντιμετωπίζει κανένα από τα παραπάνω ζητήματα. Για μια ακόμα φορά ρίχνει το βάρος στην «ατομική ευθύνη» εκπαιδευτικών και μαθητών για τα μέτρα που πρέπει να υλοποιήσουμε, τη στιγμή που για την «τόνωση» της καπιταλιστικής οικονομίας προσφέρει απλόχερα δις € αλλά για την ενίσχυση της μορφωτικής – εκπαιδευτικής διαδικασίας απολύτως τίποτα!

Όμως Συναγωνιστές και συναγωνίστριες

Η διεθνής καπιταλιστική κρίση των τελευταίων δέκα χρόνων, αλλά και η σημερινή, που επιαχύνεται λόγω της εξάπλωσης του ιού, έδειξε ότι οι μόνοι χρήσιμοι και αναγκαίοι είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι που δίχως εμάς δε λειτουργεί τίποτε. Έδειξε βέβαια ξεκάθαρα ότι αυτοί που εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα και το αίμα μας, τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, για να κερδίζουν ακόμα και σ΄ αυτήν την κρίσιμη περίοδο οι επιχειρήσεις τους δισεκατομμύρια, δεν έχουν καμιά χρησιμότητα. Θησαυρίζουν σε βάρος μας εγκληματώντας εναντίον μας.

Επιδίωξη του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεών τους είναι τα «έκτακτα» αντεργατικά μέτρα που πάρθηκαν με αφορμή την πανδημία να παραμείνουν. Ήδη κυβέρνηση και μεγαλοεργοδότες προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα…. φορτώνοντας πάνω μας νέα βάρη στο όνομα της «εθνικής ομοψυχίας».

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, γονείς, μαθητές

Προετοιμαζόμαστε και μεις από τώρα για την επόμενη μέρα. Με ενίσχυση της οργάνωσής μας, συσπειρωμένοι στα σωματεία μας. Τιμάμε τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά παραμένοντας όρθιοι και δυνατοί, γιατί ο δικός μας αγώνας για την επόμενη ημέρα αφορά την υγεία, τα εργασιακά μας δικαιώματα, τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών της λαϊκής οικογένειας, την καθημερινή μας επιβίωση, απαιτώντας άμεσα:

• Να καταργηθούν όλες οι ΠΝΠ και οι αντεργατικές διατάξεις.

• Κρατική χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος Υγείας με προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού με πλήρη δικαιώματα.

• Να παρθούν όλα τα μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, στις μετακινήσεις του λαού χωρίς να βάλουμε το χέρι στην τσέπη. Δωρεάν όλα τα μέσα προστασίας της ατομικής υγείας.

• Να ανακληθούν όλες οι απολύσεις και να διασφαλιστούν οι πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, κι όλα τα δικαιώματα στο μισθό, στο χρόνο εργασίας, στην άδεια.

• Να παρθούν συγκεκριμένα μέτρα για την εφαρμογή των οδηγιών του ΕΟΔΥ στα σχολεία σε σχέση με τις αποστάσεις εντός τάξης.

• Άμεση ανεύρεση χώρων, ανέγερση σύγχρονων και ασφαλών σχολικών κτηρίων, ακόμα και άμεση ενοικίαση κατάλληλων χώρων. Να ανοίξουν όλα τα σχολεία, που είτε καταργήθηκαν είτε συγχωνεύτηκαν διαδοχικά από τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ.

• Καμία σκέψη για αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τάξη, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση.

• Έκτακτη οικονομική επιχορήγηση των σχολείων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να δίνονται δωρεάν με κρατική ευθύνη όλα τα απαραίτητα μέτρα ατομικής υγιεινής (αλκοολούχα διαλύματα, μάσκες, γάντια, κ.ά.). Να πραγματοποιούνται παντού απολυμάνσεις.

• Πρόσληψη και μονιμοποίηση όλου του απαραίτητου προσωπικού καθαριότητας σε κάθε σχολείο.

• Με ευθύνη του κράτους και των υγειονομικών αρχών να διερευνηθεί η ανάγκη πραγματοποίησης μαζικών τεστ ανίχνευσης του ιού στα σχολεία. Δημιουργία, άμεσα, δομών σχολικής υγιεινής και ασφάλειας με τη στελέχωση όλου του απαραίτητου προσωπικού (σχολίατροι, νοσηλευτές κ.τ.λ.).

• Να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για την ομαλή μετάβαση των μαθητών στην εκπαιδευτική μορφωτική διαδικασία. Να ενισχυθούν οι δομές ψυχοκοινωνικής στήριξης των μαθητών με την πρόσληψη όλου του αναγκαίου προσωπικού (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κ.ά.).

• Παροχή ειδικής άδειας σε όλους τους εκπαιδευτικούς που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδας. Ειδική μέριμνα για τους συναδέλφους που έχουν σοβαρές ασθένειες, αλλά δεν εντάσσονται στις ευπαθείς ομάδες.

• Εξίσωση όλων των αδειών των αναπληρωτών με αυτές των μόνιμων.

• Ειδική μέριμνα για τη μεταφορά των εκπαιδευτικών (μόνιμων και αναπληρωτών) που θα μετακινηθούν προς τις περιοχές που υπηρετούν, καθώς και για τη στέγαση και τη σίτισή τους με ευθύνη του κράτους.

• Καμία απόλυση συναδέλφων. Άμεση μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων, που εργάζονται τα τελευταία χρόνια στα σχολεία.

• Ειδικά μέτρα για τη διαδικασία των Πανελλαδικών εξετάσεων (υγιεινή και ασφάλεια, σαφείς οδηγίες στην Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων, επανάληψη της διαδικασίας όσες φορές επιθυμούν οι υποψήφιοι, με δυνατότητα κατοχύρωσης βαθμολογίας μαθημάτων και για τις επόμενες χρονιές, άρση των περιορισμών για την εξεταστική του Σεπτέμβρη, που αφορά μαθητές που ασθένησαν).

• Δωρεάν σύνδεση γρήγορου internet και εξασφάλιση Η/Υ ή tablet για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.

• Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο που χειροτερεύει το σχολείο και υψώνει νέους ταξικούς φραγμούς!

Συναγωνίστριες , συναγωνιστές

Φέτος τιμώντας τους νεκρούς της τάξης μας, μέσα σε αυτές τις σύνθετες και δύσκολες συνθήκες της πανδημίας, η 1Η ΜΑΗ ως παγκόσμια μέρα σύμβολο στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στο μήνυμα του φετινού γιορτασμού της φέρνει στον δρόμο των εργαζομένων όλου του πλανήτη μια τεράστια αλήθεια: Ο πιο θανατηφόρος ιός είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός.

Γιατί η πανδημία επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά το σύνθημα ότι:

ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕ ΓΥΡΝΑ

Γι΄αυτό και το ιστορικό χρέος για την παγκόσμια εργατική τάξη να πάρει την υπόθεση στα χέρια της και να αλλάξει τη ρότα της κοινωνίας στο δρόμο της προόδου και της κάλυψης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, διεκδικώντας τον πλούτο που παράγει κατακτώντας τη δική της εξουσία, προβάλλει σήμερα ως επιτακτικό καθήκον για την ίδια μας την επιβίωση και την επιβίωση των παιδιών μας.

Συναγωνιστές, συναγωνίστριες, πράγματι …… Παράξενη πρωτομαγιά, όπως λέει και ο ποιητής ο ήλιος καίει το πέλαγο στη δύση μα της καρδιάς την πυρκαγιά ΔΕ θα βρεθεί ποτάμι να την σβήσει

ΖΗΤΩ Η  1Η ΤΟΥ ΜΑΗ ΜΕΡΑ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ  ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η διεθνής καπιταλιστική κρίση των τελευταίων δέκα χρόνων, αλλά και η σημερινή, που επιαχύνεται λόγω της εξάπλωσης του ιού, έδειξε ότι οι μόνοι χρήσιμοι και αναγκαίοι είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι που δίχως εμάς δε λειτουργεί τίποτε. Έδειξε βέβαια ξεκάθαρα ότι αυτοί που εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα και το αίμα μας, τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, για να κερδίζουν ακόμα και σ΄ αυτήν την κρίσιμη περίοδο οι επιχειρήσεις τους δισεκατομμύρια, δεν έχουν καμιά χρησιμότητα. Θησαυρίζουν σε βάρος μας εγκληματώντας εναντίον μας. Επιδίωξη του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεών τους είναι τα «έκτακτα» αντεργατικά μέτρα που πάρθηκαν με αφορμή την πανδημία να παραμείνουν. Ήδη κυβέρνηση και μεγαλοεργοδότες προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα…. φορτώνοντας πάνω μας νέα βάρη στο όνομα της «εθνικής ομοψυχίας». Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, γονείς, μαθητές Προετοιμαζόμαστε και μεις από τώρα για την επόμενη μέρα. Με ενίσχυση της οργάνωσής μας, συσπειρωμένοι στα σωματεία μας. Τιμάμε τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά παραμένοντας όρθιοι και δυνατοί, γιατί ο δικός μας αγώνας για την επόμενη ημέρα αφορά την υγεία, τα εργασιακά μας δικαιώματα, τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών της λαϊκής οικογένειας, την καθημερινή μας επιβίωση, απαιτώντας άμεσα: • Να καταργηθούν όλες οι ΠΝΠ και οι αντεργατικές διατάξεις. • Κρατική χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος Υγείας με προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού με πλήρη δικαιώματα. • Να παρθούν όλα τα μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, στις μετακινήσεις του λαού χωρίς να βάλουμε το χέρι στην τσέπη. Δωρεάν όλα τα μέσα προστασίας της ατομικής υγείας. • Να ανακληθούν όλες οι απολύσεις και να διασφαλιστούν οι πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, κι όλα τα δικαιώματα στο μισθό, στο χρόνο εργασίας, στην άδεια. • Να παρθούν συγκεκριμένα μέτρα για την εφαρμογή των οδηγιών του ΕΟΔΥ στα σχολεία σε σχέση με τις αποστάσεις εντός τάξης. • Άμεση ανεύρεση χώρων, ανέγερση σύγχρονων και ασφαλών σχολικών κτηρίων, ακόμα και άμεση ενοικίαση κατάλληλων χώρων. Να ανοίξουν όλα τα σχολεία, που είτε καταργήθηκαν είτε συγχωνεύτηκαν διαδοχικά από τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. • Καμία σκέψη για αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τάξη, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση. • Έκτακτη οικονομική επιχορήγηση των σχολείων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να δίνονται δωρεάν με κρατική ευθύνη όλα τα απαραίτητα μέτρα ατομικής υγιεινής (αλκοολούχα διαλύματα, μάσκες, γάντια, κ.ά.). Να πραγματοποιούνται παντού απολυμάνσεις. • Πρόσληψη και μονιμοποίηση όλου του απαραίτητου προσωπικού καθαριότητας σε κάθε σχολείο. • Με ευθύνη του κράτους και των υγειονομικών αρχών να διερευνηθεί η ανάγκη πραγματοποίησης μαζικών τεστ ανίχνευσης του ιού στα σχολεία. Δημιουργία, άμεσα, δομών σχολικής υγιεινής και ασφάλειας με τη στελέχωση όλου του απαραίτητου προσωπικού (σχολίατροι, νοσηλευτές κ.τ.λ.). • Να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για την ομαλή μετάβαση των μαθητών στην εκπαιδευτική μορφωτική διαδικασία. Να ενισχυθούν οι δομές ψυχοκοινωνικής στήριξης των μαθητών με την πρόσληψη όλου του αναγκαίου προσωπικού (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κ.ά.). • Παροχή ειδικής άδειας σε όλους τους εκπαιδευτικούς που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδας. Ειδική μέριμνα για τους συναδέλφους που έχουν σοβαρές ασθένειες, αλλά δεν εντάσσονται στις ευπαθείς ομάδες. • Εξίσωση όλων των αδειών των αναπληρωτών με αυτές των μόνιμων. • Ειδική μέριμνα για τη μεταφορά των εκπαιδευτικών (μόνιμων και αναπληρωτών) που θα μετακινηθούν προς τις περιοχές που υπηρετούν, καθώς και για τη στέγαση και τη σίτισή τους με ευθύνη του κράτους. • Καμία απόλυση συναδέλφων. Άμεση μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων, που εργάζονται τα τελευταία χρόνια στα σχολεία. • Ειδικά μέτρα για τη διαδικασία των Πανελλαδικών εξετάσεων (υγιεινή και ασφάλεια, σαφείς οδηγίες στην Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων, επανάληψη της διαδικασίας όσες φορές επιθυμούν οι υποψήφιοι, με δυνατότητα κατοχύρωσης βαθμολογίας μαθημάτων και για τις επόμενες χρονιές, άρση των περιορισμών για την εξεταστική του Σεπτέμβρη, που αφορά μαθητές που ασθένησαν). • Δωρεάν σύνδεση γρήγορου internet και εξασφάλιση Η/Υ ή tablet για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. • Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο που χειροτερεύει το σχολείο και υψώνει νέους ταξικούς φραγμούς! Συναγωνίστριες , συναγωνιστές Φέτος τιμώντας τους νεκρούς της τάξης μας, μέσα σε αυτές τις σύνθετες και δύσκολες συνθήκες της πανδημίας, η 1Η ΜΑΗ ως παγκόσμια μέρα σύμβολο στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στο μήνυμα του φετινού γιορτασμού της φέρνει στον δρόμο των εργαζομένων όλου του πλανήτη μια τεράστια αλήθεια: Ο πιο θανατηφόρος ιός είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός. Γιατί η πανδημία επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά το σύνθημα ότι: ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕ ΓΥΡΝΑ Γι΄αυτό και το ιστορικό χρέος για την παγκόσμια εργατική τάξη να πάρει την υπόθεση στα χέρια της και να αλλάξει τη ρότα της κοινωνίας στο δρόμο της προόδου και της κάλυψης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, διεκδικώντας τον πλούτο που παράγει κατακτώντας τη δική της εξουσία, προβάλλει σήμερα ως επιτακτικό καθήκον για την ίδια μας την επιβίωση και την επιβίωση των παιδιών μας. Συναγωνιστές, συναγωνίστριες, πράγματι …… Παράξενη πρωτομαγιά, όπως λέει και ο ποιητής ο ήλιος καίει το πέλαγο στη δύση μα της καρδιάς την πυρκαγιά ΔΕ θα βρεθεί ποτάμι να την σβήσει ΖΗΤΩ Η 1Η ΤΟΥ ΜΑΗ ΜΕΡΑ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

                                        ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Μέρα πληρωμένη στο ακέραιο με ανυπολόγιστους αγώνες, αμέτρητες θυσίες και ποταμούς αίματος. Μέρα ενότητας και πάλης. Μέρα της εργατικής τάξης. Σύμβολο του πιο ανειρήνευτου ταξικού αγώνα. Από το Σικάγο μέχρι τη Θεσσαλονίκη, μέχρι την Καισαριανή… Μέχρι σήμερα, που οι ρεβανσιστές του κεφαλαίου  μέσα από την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας  επιχειρούν να πάρουν πίσω την κατάκτηση του 19^ου  και του 20^ου αιώνα, το ΟΧΤΑΩΡΟ, για το οποίο μάτωσαν οι εξεγερμένοι εργάτες του Σικάγου, προσδοκώντας “αποδέσμευση από την καπιταλιστική σκλαβιά”, όπως έγραψαν στο ψήφισμα του εργατικού συνεδρίου της Βαλτιμόρης το 1884.Τότε, που οι κεφαλαιοκράτες και ο Τύπος της εποχής, έκαναν λόγο για “την τρέλα του οχτάωρου”.

Οι εφημερίδες, ομόφωνα ή με μικρές διαφοροποιήσεις, δήλωναν ότι το κίνημα ήταν «κομμουνιστικό, ανατριχιαστικό και αχαλίνωτο». Κινδυνολογούσαν ότι η μείωση από τις 14 ώρες δουλειάς στις 8, θα έφερνε «μείωση μισθών, φτώχεια και κοινωνική υποβάθμιση του Αμερικανού εργάτη», ότι θα έσπρωχνε τους εργάτες σε «αλητεία και χαρτοπαιξία, βία, κραιπάλη και αλκοολισμό». Η Νιου Γιορκ Τάιμς, στις 25 του Απρίλη 1886, χαρακτήρισε το κίνημα «αντιαμερικανικό», προσθέτοντας ότι «οι εργατικές αναταραχές προκαλούνται από ξένους»…

Ενώ 2 μέρες αργότερα η εφημερίδα του Σικάγου Μέιλ έχυνε το φαρμάκι της:  «Στην πόλη μας υπάρχουν δύο επικίνδυνοι κακοποιοί, δύο ακαμάτηδες, δειλοί που πάνε να δημιουργήσουν φασαρίες. Ο ένας λέγεται Πάρσονς, ο άλλος Σπάις… ηγέτες του Διεθνούς Συνδέσμου Εργαζομένων. Θυμηθείτε τα ονόματά τους σήμερα. Παρακολουθήστε τους. Θεωρήστε τους προσωπικά υπεύθυνους για όποια φασαρία δημιουργηθεί. Τιμωρήστε τους παραδειγματικά αν σημειωθούν ταραχές!» Οι βιομήχανοι και οι εφημερίδες τους διέδιδαν ότι η 1η του Μάη ήταν η ημερομηνία που θα γινόταν μια νέα εργατική εξέγερση, σύμφωνα με το μοντέλο της Παρισινής Κομμούνας.

Η 1η του Μάη ήταν μια θαυμάσια μέρα. Ήταν Σάββατο και μέρα εργάσιμη.  Οι εργάτες κήρυξαν απεργία που σημείωσε τεράστια επιτυχία για να διεκδικήσουν τα τρία οχτάωρα: «8 ώρες για δουλειά, 8 ώρες για ανάπαυση και μόρφωση, 8 ώρες για ύπνο». Γύρω στους 340.000 εργάτες διαδήλωναν σε όλη τη χώρα. Περίπου 190.000 είχαν κατέβει σε απεργία. Στο Σικάγο 80.000 απεργούσαν για το οχτάωρο και οι περισσότεροι, γελώντας, κουβεντιάζοντας και ντυμένοι με τα καλά τους, κατευθύνονταν μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, στη λεωφόρο Μίτσιγκαν. Ο δρόμος είχε αποκτήσει ατμόσφαιρα γιορτής…

Έξω από τον κύριο όγκο της διαδήλωσης και στους γειτονικούς δρόμους ήταν παραταγμένοι λόχοι αστυνομικών και ειδικών δυνάμεων, έτοιμοι να επιβάλουν «το νόμο και την τάξη». Στους στρατώνες, 1.350 εθνοφρουροί με στολή, οπλισμό και πολυβόλα περίμεναν το σύνθημα για να δράσουν.

Η διαδήλωση κατευθύνθηκε προς τη λίμνη Φροντ, όπου θα γίνονταν ομιλίες στα αγγλικά, στα τσέχικα, στα γερμανικά και τα πολωνικά. Η συγκέντρωση  τελείωσε αργά το απόγευμα. Δεν έγινε αιματοχυσία, ούτε επαναλήφθηκε η Παρισινή Κομμούνα.. Το Σικάγο των εργοδοτών και των πληρωμένων κονδυλοφόρων ένιωθε τώρα εξαπατημένο από την ειρηνική διαδήλωση. Τη Δευτέρα η απεργία απλώθηκε σε περισσότερα εργοστάσια…

Η αστυνομία, εξοργισμένη από τη διάψευση των προσδοκιών της για την Πρωτομαγιά, απάντησε στους απεργούς με το λοκ άουτ του εργοστασίου θεριστικών μηχανών του Μακ Κόρμικ βάζοντας μέσα 300 απεργοσπάστες. Την ώρα που έκλεινε το εργοστάσιο, ένα μεγάλο πλήθος εργατών περίμενε να βγουν οι απεργοσπάστες. Τότε, τα όπλα των αστυνομικών στράφηκαν πάνω τους. Καθώς υποχωρούσαν η αστυνομία, σύμφωνα με έναν αυτόπτη μάρτυρα, «άρχισε να πυροβολεί τους εργάτες πισώπλατα. Μερικοί άντρες και αγόρια σκοτώθηκαν καθώς έτρεχαν να φύγουν». Οι νεκροί ήταν έξι. Ο Σπάις, που μιλούσε εκεί κοντά σε συγκέντρωση απεργών εργατών ξυλουργείων, είδε τη σφαγή και το ανέφερε στους συντρόφους του. Αποφασίστηκε να οργανωθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την αστυνομική βία, το επόμενο βράδυ στην πλατεία Χεϊμάρκετ…

Η συγκέντρωση στη Χεϊμάρκετ  ήταν μεγάλη,  και μετά τον Σπάις  που μιλούσε πάνω σε ένα άδειο βαγόνι που χρησίμευε για εξέδρα, πήρε τον λόγο ο Πάρσονς που είχε γυρίσει από μια συγκέντρωση στο Σινσινάτι με ακμαίο ηθικό και ενθουσιασμένος ανακοίνωσε ότι χιλιάδες εργάτες σε όλη τη χώρα κατακτούσαν το οχτάωρο. Ο κόσμος  ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Στη συνέχεια ενώ μιλούσε ο Σαμ Φίλντεν, ξαφνικά ακούστηκαν φωνές : «Προσοχή! Η αστυνομία!».

Για μια στιγμή έγινε σιωπή. Μέσα στη νύχτα ακουγόταν ο θόρυβος των ποδιών που έτρεχαν. Ξαφνικά ένα κόκκινο φως έλαμψε και ακούστηκε μια τρομερή έκρηξη. Κάποιος είχε ρίξει μια βόμβα προς το μέρος των αστυνομικών. Ακολούθησε φοβερή σύγχυση. Η αστυνομία πυροβολούσε άγρια προς όλες τις κατευθύνσεις, άνθρωποι έπεφταν στη γη, πολλοί είχαν τραυματιστεί, άλλοι έτρεχαν, έβριζαν, βογκούσαν καθώς τους ποδοπατούσαν ή τους χτυπούσαν με τα γκλομπ οι μανιασμένοι αστυνομικοί, ένας από τους οποίους είχε σκοτωθεί και εφτά ήταν βαριά τραυματισμένοι από την έκρηξη.

Την άλλη μέρα,  τα αφεντικά του Σικάγου και όλης της χώρας διψώντας για εκδίκηση έδειχναν το πραγματικό τους πρόσωπο: “Κρεμάστε τους πρώτα και ύστερα δικάστε τους”, λυσσομανά ο εξαγορασμένος Τύπος για τους συλληφθέντες ηγέτες του Διεθνούς Συνδέσμου Εργαζομένων, ενώ  ένας χαρακτηριστικός τίτλος πρωτοσέλιδου ουρλιάζει : ΑΙΜΑ ΤΩΡΑ!…  Και ο εισαγγελέας του Σικάγου διατάσσει: “Κάντε πρώτα επιδρομές και ύστερα ψάχνετε για το νόμο”! Η στημένη προβοκατόρικη βομβιστική ενέργεια είχε κάνει πολύ καλά τη δουλειά της.

Οι εφημερίδες της χώρας δήλωναν με ένα στόμα ότι δεν είχε σημασία αν ο Πάρσονς, ο Σπάις και ο Φίλντεν είχαν βάλει τη βόμβα ή όχι. Επρεπε να κρεμαστούν για τις πολιτικές απόψεις τους, για τα λόγια τους και τη γενική δραστηριότητά τους.

Η διαδικασία της δίκης άρχισε στις 21 του Ιούνη με δικαστή τον Τζόζεφ Ε. Γκάρι… και ήταν μια σκέτη παρωδία. Δε δικάζονταν οι πράξεις, αλλά οι ιδέες.

Οι κατηγορούμενοι όμως ορθώνοντας το ανάστημά τους στο δικαστήριο έγιναν κατήγοροι των κατηγόρων τους. Η φωνή τους κυριάρχησε μέσα στην αίθουσα και ακούστηκε το ίδιο δυνατά σε όλη τη χώρα. Η εργατική τάξη εκφράστηκε μέσα από τα άφοβα λόγια του Σπάις: «Αν σας περνάει η ιδέα στα σοβαρά πως με τις κρεμάλες σας μπορείτε να σταματήσετε τον αγώνα εκατομμυρίων εργατών, είστε μα την αλήθεια, φτωχοί τω πνεύματι. Να περιμένετε το τέλος. Θα ‘ρθει μια εποχή που η σιωπή μας στον τάφο θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα».

Η ετυμηγορία ήταν δεδομένη και βγήκε στις 9 του Οκτώβρη 1886. Ο Σπάις, ο Φίσερ, ο Ενγκελ και ο Πάρσονς κρεμάστηκαν στις 11 του  Νοέμβρη του 1887. Ο Λουί Λινγκ βρέθηκε νεκρός στο κελί του πριν οδηγηθεί στην αγχόνη… Έτσι, για μια ακόμη στιγμή στην ιστορία της εξέλιξης του καπιταλισμού, αποδείχτηκε ότι η δικτατορία του κεφαλαίου δεν γνωρίζει όρια έκφρασης και εφαρμογής της βίας στον ταξικό πόλεμο ενάντια στην εργατική τάξη.

Παρά την εκτέλεση του Σπάις και τριών συγκατηγορουμένων του, οι εργάτες κατέκτησαν το δικαίωμα στο 8ωρο αποδεικνύοντας ότι οι αγώνες και οι θυσίες δεν πάνε ποτέ χαμένοι. Το κόκκινο ματωμένο πουκάμισο των εργατών του Σικάγου έγινε σύμβολο πάλης και θυσίας.

Το 1889 στο Παρίσι το ιδρυτικό συνέδριο της 2ης Σοσιαλιστικής Διεθνούς, αποφάσισε να καθιερώσει την 1η Μάη ως μέρα διαμαρτυρίας και αγώνα των εργαζομένων όλου του κόσμου. Το φως της Πρωτομαγιάς έφτασε και στους εργάτες της πατρίδας μας.

Στην Ελλάδα, η εργατική Πρωτομαγιά γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1893, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη, ενώ η συγκέντρωση της επόμενης χρονιάς στην Αθήνα λήγει με 10 συλλήψεις διαδηλωτών.

Η εργατική Πρωτομαγιά ξαναγιορτάστηκε στην Ελλάδα μετά από 17 χρόνια, το 1911. Η εργατική οργάνωση της Θεσσαλονίκης Φεντερασιόν οργανώνει διαδήλωση για τα δικαιώματα των εργατών και οι αστυνομικές δυνάμεις επεμβαίνουν και συλλαμβάνουν τους πρωτεργάτες της κινητοποίησης.

Το 1924 η εργατική Πρωτομαγιά βάφεται με αίμα. Οι εργάτες ακυρώνουν στην πράξη την απόφαση της κυβέρνησης Παπαναστασίου για απαγόρευση και συγκεντρώνονται στην πλατεία Κοτζιά. Στη συγκέντρωση επιτίθενται και τη διαλύουν ίλες ιππικού και λόχοι πεζικού με αποτέλεσμα να πέσει νεκρός ο 24χρονος Σωτήρης Παρασκευαΐδης μέλος της ΟΚΝΕ. Δεκάδες είναι οι τραυματίες και ακόμα περισσότεροι οι συλληφθέντες.

Το 1936 η Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργάτες της Θεσσαλονίκης σε απεργία διαρκείας με κύριο αίτημα την αύξηση των ημερομισθίων. Η απεργία επεκτείνεται ταχύτατα σε ολόκληρη τη χώρα. Στις 9 Μάη η καθολική απεργία στη Θεσσαλονίκη βάφεται με αίμα: 12 διαδηλωτές δολοφονούνται και 300 τραυματίζονται. Μεταξύ των νεκρών και ο αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης, για τον οποίο ο Γιάννης Ρίτσος γράφει το ποίημά του «Επιτάφιος».

Το 1944 με στόχο την τρομοκράτηση του διαρκώς ογκούμενου κινήματος της Εθνικής Αντίστασης, της μεγάλης απήχησης του ΕΑΜ και του κύριου αιμοδότη του, τού ΚΚΕ,  με αφορμή την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του στη Λακωνία από αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ., αποφασίζονται ως αντίποινα από τους ναζί κατακτητές: « Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μαΐου 1944.»

Έτσι, την Πρωτομαγιά του 1944 οι δυνάμεις κατοχής  εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 κομμουνιστές, που τους πήραν από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Μεταξύ των 200 εκτελεσθέντων ήταν και ο Ναπολέων Σουκατζίδης που μολονότι του δόθηκε από τους ναζί η δυνατότητα να αποφύγει το εκτελεστικό απόσπασμα, αυτός αρνήθηκε. Άλλη μια σελίδα με το αίμα της εργατικής τάξης προστέθηκε στο βιβλίο της ταξικής πάλης…

Σήμερα 136 χρόνια από τον ματωμένο Μάη του Σικάγο, η Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους σε πολλά σημεία του πλανήτη στο κέντρο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και συγκρούσεων. Οι ιμπεριαλιστές προκειμένου να ξεπεράσουν την κρίση τους δε διστάζουν να ξαναμοιράσουν τη γη βάφοντας τα χέρια τους με το αίμα των λαών καλλιεργώντας εθνικιστικές ή θρησκευτικές  έχθρες και αντιπαλότητες μεταξύ τους

Κάτι που εξελίσσεται ολοζώντανο μπροστά μας. Με τους πρόσφατους βομβαρδισμούς του Τραμπ στη Συρία και στο Αφγανιστάν.  Με τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν έξω από τις ακτές της Β.Κορέας  και σε ολόκληρες περιοχές γύρω μας: Στην Ουκρανία, τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια, το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς και Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική ενώ ήδη ο πόλεμος στη Συρία με την εμπλοκή ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσία έχει στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, έχει οδηγήσει εκατομμύρια άλλους στο δρόμο της προσφυγιάς και στον εγκλωβισμό τους σε χώρες μακριά από εκείνες του προορισμού τους. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι στις συνθήκες που ο καπιταλισμός πέρασε στο μονοπωλιακό του στάδιο, στον ιμπεριαλισμό, το κεφάλαιο δεν γνωρίζει οίκτο μπροστά στην καταλήστευση λαών, σε κράτη και εδαφικές περιοχές όπου τα μονοπώλια έχουν συμφέροντα.

Μέσα σ’ αυτό το επικίνδυνο περιβάλλον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζοντας την πολιτική όλων των τελευταίων ελληνικών αστικών κυβερνήσεων, για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας ως ενεργειακό και εμπορικό κόμβο, εμπλέκει το λαό μας πιο βαθιά στα αιματηρά σχέδια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, φέρνοντας το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με πρόσχημα την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών και συμμετέχοντας ενεργά σε 13 Νατοϊκές επεμβάσεις, για τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης η οποία θέλει να ενισχύσει τα μερίδιά της στη διεθνή καπιταλιστική αγορά με τη συμμετοχή της στο μοίρασμα των πετρελαίων, του φυσικού αερίου, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας, των αγωγών και των αγορών.

Το παιχνίδι γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο καθώς  και η τουρκική κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική της αμφισβήτησης των ελληνικών συνόρων, με τις  λεγόμενες γκρίζες ζώνες και τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου,  η οποία είναι άρρηκτα δεμένη  με την προώθηση των συμφερόντων και των επιδιώξεων της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο και στη Θράκη, κάτι που αποπροσανατολιστικά ερμηνεύεται από την ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα ως δείγμα δήθεν της τουρκικής νευρικότητας ή κινήσεις που σχετίζονται με τα εσωτερικά πολιτικά προβλήματα της γειτονικής χώρας.

Ταυτόχρονα Κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ – εργοδοτικές ενώσεις μαζί με τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο και με τη συναίνεση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, έρχονται να προσθέσουν νέα μέτρα πάνω στις προηγούμενες αντιλαϊκές ανατροπές στους μισθούς μας, στα εργασιακά, τα ασφαλιστικά και τα συνταξιοδοτικά δικαιώματά μας, επιδιώκοντας  την περιβόητη καπιταλιστική ανάπτυξη που θα θεμελιωθεί πάνω στην ακόμα πιο άγρια εκμετάλλευση μας, με την ακόμα πιο φθηνή δουλειά χωρίς δικαιώματα μέχρι τα βαθιά γεράματα, με την καταστολή των εργατικών λαϊκών αγώνων, τη μεγαλύτερη φοροληστεία, αλλά και πάνω την καταλήστευση άλλων λαών, με την αιματηρή επαναχάραξη των συνόρων για την ενίσχυση των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων.

Προβάλλουν επίσης την  Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, στην Ουάσιγκτον, ως το νέο ορόσημο για την ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης», με αιχμή τη διαχείριση του ελληνικού κρατικού χρέους.

Σε κάθε περίπτωση όμως, η συζήτηση για το χρέος δεν αφορά τα λαϊκά συμφέροντα καθώς προϋπόθεση του όποιου συμβιβασμού είναι να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν τα προαπαιτούμενα της δεύτερης «αξιολόγησης», με  νέα αντιλαϊκά μέτρα που υπερβαίνουν το χρόνο λήξης του τρίτου μνημονίου και επεκτείνονται στο διηνεκές. Η λεγόμενη «βιωσιμότητα» του ελληνικού χρέους συνδέεται με τη «δυνατότητα» του ελληνικού κράτους να αποπληρώνει τους δανειστές «στο ακέραιο και εγκαίρως», ενώ από τη σχετική μείωση των κονδυλίων που κατευθύνονται στην αποπληρωμη του χρέους, ωφελημένοι θα βγουν και πάλι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, αποσπώντας από το κράτος άμεσες και έμμεσες ενισχύσεις, γεγονός που σημαίνει ότι ο λαός θα συνεχίζει να πληρώνει διπλά και τριπλά ένα χρέος που δημιούργησαν οι αστικές κυβερνήσεις διαχρονικά για λογαριασμό του κεφαλαίου, για την τόνωση της «ανάπτυξής» του.

Επομένως η ολομέτωπη επίθεση που καταδικάζει την εργατική τάξη σε κάθε χώρα στην ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, αποτελεί τη μια όψη του νομίσματος της ταξικής πολιτικής. Την άλλη όψη αποτελεί ο άδικος, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος για τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Άρα είναι ταξικό, πατριωτικό και διεθνιστικό μας καθήκον μπροστά στο ενδεχόμενο μιας γενικευμένης πολεμικής ανάφλεξης στην περιοχή μας, να ορθώσουμε από τώρα τείχος προστασίας της εργατικής τάξης των χωρών μας, των λαών μας, σε κοινή δράση κι αλληλεγγύη μεταξύ  μας και με τις ταξικές συνδικαλιστικές μας οργανώσεις στην πρώτη γραμμή αυτής της πάλης.

Παλεύουμε για όλα τα δικαιώματά μας, διεκδικώντας ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργατικών, λαϊκών οικογενειών. Παλεύουμε ενάντια στην εκμετάλλευση και τους εκμεταλλευτές μας. Αυτός ο αγώνας όμως, είναι άρρηκτα δεμένος και με τον αγώνα ενάντια στην παραμικρή συμμετοχή της χώρας μας στον πόλεμο που προετοιμάζουν οι εκμεταλλευτές μας με την εξουσία τους, τις κυβερνήσεις τους, τις συμμαχίες τους με ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, ενάντια στους εργαζόμενους άλλων χωρών.

Οι αστοί εμφανίζουν ως «εθνικό συμφέρον» το ταξικό τους συμφέρον για τα κέρδη τους και σε περίοδο «ειρήνης» και στον πόλεμο. Το ότι αυτό το συμφέρον δεν είναι εθνικό, ότι δεν αφορά όλους τους κατοίκους μιας χώρας, ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη που ανήκουν, φαίνεται πρώτα απ’ όλα, από το γεγονός πως η εξασφάλιση κερδών ικανών για να πάρει μπρος η καπιταλιστική οικονομία προϋποθέτει το χτύπημα της τιμής της εργατικής δύναμης, την ένταση της εκμετάλλευσης, το πέταγμα εκτός αγοράς μικρών αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, την επέκταση της δράσης των επιχειρηματικών ομίλων εντός αλλά και εκτός εθνικού εδάφους.

Γι’ αυτό η εργατική τάξη της Ελλάδας, η εργατική τάξη  κάθε χώρας πρέπει να αναγνωρίσουν ως βασικό εχθρό, ως τον κύριο φταίχτη πρώτα την αστική τάξη της δικιάς τους χώρας. Για τη δική της πολιτική, για τα δικά της συμφέροντα είναι που σπρώχνονται οι λαοί στη δίνη ενός πολέμου.

Ο κάθε εργαζόμενος να σκεφθεί ότι αυτός που του κόβει το μεροκάματο, αυτός που του έχει αφαιρέσει κάθε εργασιακό δικαίωμα, αυτός που τον απολύει και τον στέλνει στην ανεργία, αυτός που κόβει τις συντάξεις στους γέροντες, τις δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία, αυτός που τον ξεζουμίζει στη φορολογία, είναι ο ίδιος που θα τον στείλει στον πόλεμο για τα κέρδη του, τους ανταγωνισμούς του με άλλα μονοπώλια.

Ως εργαζόμενοι απαντούμε ότι το δικό μας εθνικό συμφέρον είναι ότι δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με την εργατική τάξη άλλων χωρών, με τους άλλους λαούς. Αντίθετα, μας ενώνει το κοινό συμφέρον της πάλης για μια ζωή χωρίς πλούτο και φτώχεια, χωρίς αφεντικά. Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών  παλεύουμε για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά! Δεν μπαίνουμε κάτω από την ξένη, εχθρική για μας, σημαία της πλουτοκρατίας των χωρών μας και των συμμάχων τους. Υψώνουμε τη σημαία των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Δυναμώνουμε την οργάνωσή μας, την ταξική μας ενότητα, την εργατική μας  αλληλεγγύη! Παλεύουμε ενάντια στους άδικους πολέμους και στις αιτίες που τους προκαλούν βροντοφωνάζοντας:

Δεν θα ματώνουμε για τα κέρδη τους στην ειρήνη! Δεν θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους στον πόλεμo. Γι’ αυτό   παλεύουμε:

• Ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ εκτός συνόρων και ενάντια στη συμμετοχή σε οποιαδήποτε στρατιωτική-πολιτική συμμαχία των καπιταλιστών.
• Ενάντια στην αλλαγή συνόρων, στις πολεμικές δαπάνες για δράση έξω από τα σύνορα, ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το σωβινισμό.
• Για να κλείσουν όλες οι ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και τα Βαλκάνια.
• Για την απομόνωση της εγκληματικής  ναζιστικής Χ.Α.
• Για Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στους μετανάστες, και  σε όλους τους λαούς.

Με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία, με την ενίσχυση της κοινωνικής – λαϊκής συμμαχίας με τους αυτοαπασχολούμενους, τα φτωχά-λαϊκά στρώματα, τη μικρή αγροτιά, προχωράμε μπροστά για το μέλλον που μας ανήκει, για τη μεγάλη υπόθεση της απελευθέρωσης των εργατών και των καταπιεσμένων από τα δεσμά της κοινωνίας της εκμετάλλευσης!

Χτίζουμε μαχητικό, ταξικό, εργατικό – λαϊκό κίνημα αντίστασης, ενάντια στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες,  με το διεκδικητικό πλαίσιο που ψήφισαν στην 4^η πανελλαδική συνδιάσκεψη τα συνδικάτα που συγκροτούν και συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, για να μην περάσουν οι νέες απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων που θα προστεθούν στα προηγούμενα βάρβαρα μέτρα.

Αγωνιζόμαστε για τη μονομερή, ολοσχερή διαγραφή του χρέους, για την κατάργηση των μνημονίων και όλων των   αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων, για ρήξη με ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Για μόνιμη σταθερή εργασία για όλους, με Συλλογικές Συμβάσεις,  Κοινωνική Ασφάλιση, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, για δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για κάλυψη όλων των απωλειών τώρα. Για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, μέχρι την τελική νίκη, με τον λαό μας κυρίαρχο του πλούτου που παράγει.

Δεν δίνουμε χρόνο, δεν δείχνουμε καμία ανοχή στη νέα αντιλαϊκή επίθεση σε ό,τι εργασιακό δικαίωμα έχει απομείνει, παλεύουμε απέναντι στους μύθους και τις αυταπάτες των αντίμετρων της αναδιανομής της φτώχιας. Όλοι στον αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, εργοστάσιο το εργοστάσιο, γραφείο το γραφείο, σχολείο το σχολείο, γειτονιά τη γειτονιά, παντού προετοιμάζοντας πανεργατική απεργιακή απάντηση στα μέτρα της κυβέρνησης! Μόνο αυτός ο δρόμος υπάρχει για τους εργαζόμενους!

Τιμούμε την Εργατική Πρωτομαγιά, οργανώνοντας εδώ και τώρα την πάλη μας στους χώρους δουλειάς, απεργώντας και συμμετέχοντας στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα!

Συνεχίζουμε τις αγωνιστικές παραδόσεις της τάξης μας. Βαδίζουμε τον ίδιο δρόμο που χάραξαν ο Σπάιτς, ο Φίσερ, ο Ενγκελ, ο Πάρσονς,  ο Φίλντεν ο Σβαμπ και οι χιλάδες συντρόφοί τους εργάτες του Σικάγου το 1886,  ο Σωτήρης Παρασκευαϊδης το 1924, ο Τάσος Τούσης και οι  12 νεκροί διαδηλωτές εργάτες της Θεσσαλονίκης το 1936,  ο Ναπολέοντας  Σουκατζίδης και οι 200 εκτελεσμένοι κομμουνιστές σύντροφοί του στην Καισαριανή το 1944. Είναι όλοι τους παρόντες, μαζί με τους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές μέχρι τις μέρες μας! Είναι όλοι τους μαζί μας στις πύλες των εργοστασίων, στις απεργιακές φρουρές, στις συγκρούσεις με τις δυνάμεις της εργοδοσίας και της κρατικής καταστολής, στα συλλαλητήρια και στις διαδηλώσεις μας, μπροστάρηδες στους μικρούς και μεγάλους  ταξικούς αγώνες, Αθάνατοι ενώνουν τις φωνές τους με την παγκόσμια εργατιά  βροντοφωνάζοντας: «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!». Τους δίνουμε την υπόσχεση ότι δούλοι στον 21^ο αιώνα δεν θα γίνουμε!

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!

Όλοι στην Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα 10π.μ.

ΚΩΣΤΑΣ  ΚΑΤΙΜΕΡΤΖΟΓΛΟΥ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Π.Ε. «Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ»

Ν. ΙΩΝΙΑ, ΑΣΤΕΡΑΣ 26/4/2017

Στα πλαίσια της γενικότερης αντιλαϊκής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, που με ή χωρίς κρίση φορτώνεται στις πλάτες των εργαζομένων και φυσικά η καπιταλιστική κρίση την επιτείνει, δεν είχαμε και δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι η Προσχολική Αγωγή (ΠΑ) θα μπορούσε να αποτελέσει όαση. Οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πιστές στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και του ΟΟΣΑ, τσακίζουν τους εργαζόμενους και προσαρμόζουν το εκπαιδευτικό σύστημα, από το Νηπιαγωγείο ως το Πανεπιστήμιο, να παράγει τους αυριανούς φτηνούς ευέλικτους εργαζόμενους.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αντιπαλεύει αυτήν την πολιτική και παλεύει αταλάντευτα για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Είναι γνωστό ότι η προσχολική ηλικία είναι καθοριστική για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του ανθρώπου. Σε αυτή μπαίνουν οι βάσεις για όλα τα επίπεδα (κοινωνικό, συναισθηματικό, βουλητικό, νοητικό κ.τ.λ Καθ’ όλη τη διάρκειά της η εξέλιξη του παιδιού είναι αλματώδης καθώς συντελούνται οι καταπληκτικότερες μεταμορφώσεις, που δύσκολα μπορεί να τις συλλάβει ο ανθρώπινος νους.

Ο Λέων Τολστόι λέει χαρακτηριστικά «Μήπως δεν απόκτησα τότε όλα εκείνα, που είναι τώρα η ζωή μου; Και απέκτησα τότε τόσα πολλά, τόσο γρήγορα. Από την ηλικία του πεντάχρονου ως τη σημερινή μόνο ένα βήμα».

Ο σημαντικός ρόλος της προσχολικής ηλικίας συνίσταται στη αφομοίωση ορισμένων γενικών ανθρώπινων γνώσεων και ικανοτήτων και ψυχικών ιδιοτήτων, που είναι απαραίτητες για τη ζωή και την κοινωνία. Τέτοιες ικανότητες αφορούν στην κατάκτηση του λόγου, στην ανάπτυξη της ικανότητας προσανατολισμού και κατάκτησης του χώρου και του χρόνου, των ανθρώπινων μορφών αντίληψης, νόησης και φαντασίας, την πρωταρχική επαφή με έργα τέχνης, τη διαμόρφωση αμοιβαίων σχέσεων με τους άλλους ανθρώπους και την κοινωνικοποίηση του. Τέλος, σε αυτό το χρόνο συντελείται η ποιοτική προετοιμασία και η δημιουργία προϋποθέσεων για την ένταξη του παιδιού στη σχολική τάξη και την επιτυχή του μαθησιακή πορεία.

Η Προσχολική Αγωγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Αναφερόμενοι στην ΠΑ στην ΕΕ στεκόμαστε στα ίδια τα στοιχεία που δίνει η έκθεση του Δικτύου Ευρυδίκη του 2013 για την Προσχολική Αγωγή σε επίπεδο ΕΕ των 28. Έτσι, σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, από τα 32.000.000 παιδιά προσχολικής ηλικίας (0 – 6 ετών) το 25%, δηλαδή το 1 στα 4, ζουν στο όριο της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Μάλιστα, για την Ελλάδα, την Κροατία, την Ιταλία, την Ουγγαρία και την Αγγλία το ποσοστό ξεπερνά το 30%. Το 11,2% των οικογενειών, με παιδιά σε αυτή την ηλικία, δεν έχει ούτε έναν εργαζόμενο.

Πρέπει να πούμε ότι μόνο σε 5 από τις 28 χώρες αναγνωρίζεται το δικαίωμα να εγγραφούν σε κάποιο Κέντρο Προσχολικής Αγωγής, από τη μικρή τους ηλικία, όμως δεν παρέχεται δωρεάν και οι γονείς πληρώνουν μέχρι και την υποχρεωτική εκπαίδευση. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αναγνωρίζεται ως υποχρεωτικό το ένα έτος, πριν από την είσοδό τους στο σχολείο και συνήθως παρέχεται δωρεάν. Το ποσοστό συμμετοχής των παιδιών κάτω των τριών χρόνων, με βάση το μέσο όρο, είναι στο 15%, μετά τα τρία χρόνια φτάνει το 50%, ανεβαίνει τα δύο τελευταία χρόνια και προσεγγίζει την καθολικότητα στο τελευταίο έτος. Φυσικά, ακόμα και σε αυτά τα χαμηλά ποσοστά συνυπάρχει ο ιδιωτικός τομέας με τον δημόσιο.

Σύμφωνα, πάντως με τα στοιχεία της EUROSTAT, συνολικά στο μέσο όρο, οι γονείς πληρώνουν το 14.4% του κόστους της παρεχόμενης Προσχολικής Αγωγής, για όλες τις ηλικίες. Στη Δανία το ποσοστό αγγίζει το 25% και σε Γερμανία, Ισπανία, Κύπρο, Αυστρία, Πολωνία, Σλοβενία, και Ισλανδία είναι πάνω από το 20% των λειτουργικών εξόδων.

Τα στοιχεία που παραθέτονται, παρά τις διαφοροποιήσεις που υπάρχουν στα εθνικά συστήματα επιβεβαιώνουν την ταξικότητα αυτής της πολιτικής, την ενιαία στρατηγική τους στόχευση, που αφορά τον αποκλεισμό εκατομμυρίων παιδιών από την Προσχολική Αγωγή, είτε επειδή το δίκτυο των δημόσιων δομών είναι περιορισμένο είτε επειδή ο ιδιωτικός τομέας είναι απαγορευτικός και πολυδάπανος για ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων, των λαϊκών οικογενειών.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, των λειψών αλλά και ιδιωτικοποιημένων δομών, έρχεται να προστεθεί α) και το στοιχείο της παρεχόμενης αγωγής και εκπαίδευσης στην προσχολική ηλικία και αφορά σε ζητήματα εκπαίδευσης του προσωπικού, της αναλογίας παιδαγωγού/παιδιών, αλλά και β) το περιεχόμενο παρέμβασης και τα αναλυτικά προγράμματα.

Η κατάσταση της Προσχολικής Αγωγής στην Ελλάδα

 Στην Ελλάδα, τα νούμερα που αποτυπώνουν την κρατική παρέμβαση στον τομέα αυτό δείχνουν την εικόνα της υποβάθμισης και του αποκλεισμού χιλιάδων παιδιών από το δικαίωμα και την ανάγκη να εντάσσονται από νωρίς σε δομές Προσχολικής Αγωγής. Θέλοντας να το δούμε συνολικά για τα παιδιά αυτής της ηλικίας, μόλις το 15-20% των παιδιών κάτω των τριών χρόνων πηγαίνει σε κάποια προσχολική δομή. Από τα τρία χρόνια το ποσοστό αυξάνεται, αλλά αγγίζει την καθολικότητα μόνο στο τελευταίο έτος (5 χρόνων) της νηπιακής ηλικίας που θεωρείται υποχρεωτικό για φοίτηση στο Νηπιαγωγείο. Ακόμα και για τα προνήπια, ένα σημαντικό ποσοστό, πάνω από 25%, δε φοιτά ούτε σε Νηπιαγωγείο ούτε σε παιδικό σταθμό. Και τα ποσοστά αυτά αφορούν το σύνολο των δομών, δημόσιων και ιδιωτικών.

Σε αυτό το ελλιπέστατο δίκτυο δομών, έρχεται να προστεθεί η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και η εντατικοποίηση των συνθηκών. Για τις/τους Νηπιαγωγούς έχει δρομολογηθεί αυτή η  εργασιακή σχέση-λάστιχο καθώς οι διορισμοί είναι μηδενικοί, δεν προβλέπονται στον άμεσο σχεδιασμό της κυβέρνησης, με πρόσφατα ψηφισμένη τροπολογία για συνέχιση της αδιοριστίας μέχρι το 2019, πιστοί στις κατευθύνσεις της ΕΕ που προωθεί την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων με πάρα πολλούς τρόπου και μέσω ΕΣΠΑ και στις δεσμεύσεις του 3ου μνημονίου που ψήφισαν, για εξορθολογισμό και μείωση του κόστους της εκπαίδευσης. Ο θεσμός της αναπλήρωσης αγγίζει το 20% και τείνει να γενικευτεί. Άλλωστε, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί συμφέρουν περισσότερο γιατί έχουν ελάχιστα δικαιώματα, κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του δημοσιονομικού πλαισίου, όπως ακριβώς έχει οριστεί από κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ.

Βέβαια ο ΣΕΒ σε πρόσφατη παρέμβασή του με τις 12 προτάσεις για την Παιδεία ζητάει ακόμα λιγότερους μισθούς και δικαιώματα και υπενθυμίζει στα αστικά κόμματα, που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο και προσκυνούν την ΕΕ, ότι πρέπει να προχωρήσουν σε νέα ανάλογα μέτρα. Άλλωστε αυτά είναι τα μέτρα και τα αντίμετρα της 2ης αξιολόγησης που κλείνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες τα τμήματα είναι πολυάριθμα, σε όλο το φάσμα της προσχολικής ηλικίας. Σε ηλικίες μάλιστα που η κοινωνικοποίηση, η ομαλή προσαρμογή, η κατάλληλη παιδαγωγική παρέμβαση προϋποθέτει ολιγάριθμα τμήματα για να μπορέσει η/ο παιδαγωγός να αφουγκραστεί τις ατομικές ανάγκες, τη δυναμική που συνθέτει η ομάδα, και να μπορέσει να υλοποιήσει το γενικό σχεδιασμό.

Επιπλέον, το παιδαγωγικό έργο αναστέλλεται καθημερινά, καθώς πλέον έχουν πολλαπλασιαστεί οι περιπτώσεις των παιδιών που χρήζουν ειδικής παιδαγωγικής στήριξης. Οι δομές πρώιμης διάγνωσης είναι ελάχιστες, ενώ αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για το σχεδιασμό της παρέμβασης και την παροχή υποστηρικτικού πλαισίου από τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού με ειδικές ανάγκες. Για τα ΚΕΔΔΥ η αναμονή είναι μεγάλη και ακόμα και όταν βγει κάποια γνωμάτευση-διάγνωση είναι ελάχιστες οι δομές της ειδικής εκπαίδευσης, όπως τα ειδικά νηπιαγωγεία, τα τμήματα ένταξης, για να ενταχθούν τα παιδιά κ.τ.λ. Ενώ η παράλληλη στήριξη φτάνει στα νηπιαγωγεία με μεγάλη καθυστέρηση και δεν καλύπτονται ούτε οι μισές από τις «βεβαιωμένες» ανάγκες. Μάλιστα με την τελευταία τροπολογία που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κωδικοποιούνται όλα εκείνα των άρθρα της υφιστάμενης νομοθεσίας για την Ειδική Αγωγή από το 2008 έως το 2016, τα οποία έχουν επιφέρει και καταστροφικές συνέπειες στην εκπαίδευση των παιδιών ΑμΕΑ και καταπάτηση των δικαιωμάτων των Εκπαιδευτικών Ειδική Αγωγής, του ΕΕΠ και ΕΒΠ (αναπλήρωση, ωρομισθία, άδειες, μόρια κ.ά.), ενώ δίνεται επιπλέον η δυνατότητα στον εκάστοτε Υπουργό Παιδείας να διαμορφώνει κατά το δοκούν τις «ανάγκες» στην ΕΑΕ, τα κριτήρια προσλήψεων και τις ίδιες τις προσλήψεις, πράγμα που ήδη κάνει με την πρόσφατη Υπουργική Απόφαση που προωθεί η οποία ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων.

Αγωνιούμε, με αυτή την κατάσταση, γιατί είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι όσο πιο πρώιμα, έγκαιρα και επιστημονικά γίνει η «ειδική» παρέμβαση τόσο καλύτερα είναι και τα αποτελέσματα για το κάθε παιδί. Καθημερινά, λοιπόν αντιμετωπίζουμε το φαινόμενο, μη τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά, να καταδικάζονται, και να οδηγούνται στο περιθώριο εφόσον δεν έχουν και την κατάλληλη «στήριξη». Και το τραγικό είναι ότι η επιστήμη έχει δώσει απαντήσεις, το επιστημονικό δυναμικό υπάρχει, τα τεχνικά υποστηρίγματα για κινητικές ή άλλου είδους αναπηρίες έχουν εξελιχθεί αλλά δυστυχώς η απόκτηση τους είναι πολυτέλεια για την συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών. Είναι προνόμιο των λίγων που μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος τους. Και αυτό είναι αποτέλεσμα μιας οικονομίας που θεωρεί τις ανάγκες μας κόστος.

Δίπλα σε όλα αυτά αντιμετωπίζουμε την υποβάθμιση σε λειτουργίες πολύ σημαντικές, όπως η σίτιση και ο ύπνος των παιδιών, που είναι αναγκαίες λειτουργίες για την ισόρροπη ανάπτυξη του παιδιού. Στα μικρότερα παιδιά αυτά εν μέρει καλύπτονται, για τα μεγαλύτερα παιδιά όμως από τη μια το ζήτημα της σίτισης αφορά αποκλειστικά την οικογένεια, ενώ η χαλάρωση (όπου πραγματοποιείται) γίνεται με άθλιο τρόπο σε ράντζα, διαδρόμους, στρώματα εκστρατείας κ.τ.λ.

Επιπλέον, οι αύλειοι χώροι δεν ανταποκρίνονται στις σωματικές αναπτυξιακές ανάγκες των παιδιών. Για παράδειγμα πόσα νηπιαγωγεία έχουν μεγάλους αύλειους χώρους, με όργανα παιχνιδιού (ισορροπίας, ενδυνάμωσης, σκαρφαλώματος, κ.τ.λ. ) Ίσως και κανένα. Πόσα έχουν τη δυνατότητα να φτιάξουν τον κήπο τους βάζοντας κηπευτικά, λουλούδια και να τα φροντίζουν τα παιδιά; Και αυτές οι λειτουργίες δεν είναι δευτερεύουσες, καθώς η ισόρροπη σωματική ανάπτυξη επηρεάζει όλες τους υπόλοιπους τομείς συναισθηματικό, νοητικό κ.τ.λ.

Τέλος, σε σχέση με το περιεχόμενο της παιδαγωγικής παρέμβασης στην προσχολική ηλικία, το νηπιαγωγείο είναι «προθάλαμος» του δημοτικού σχολείου. Φυσικά, είναι κατανοητό και ξεκάθαρο ότι κάθε προηγούμενο στάδιο προετοιμάζει το επόμενο και αυτή η λειτουργία ισχύει και για το εκπαιδευτικό σύστημα. Αν, όμως, αναλογιστούμε ότι η στρατηγική Ε.Ε. και ΟΟΣΑ μέσα από τα εκπαιδευτικά προγράμματα έχει περιορίσει την εκπαίδευση στη στενή, ληξιπρόθεσμη, χρηστική διαδικασία των δεξιοτήτων, όπως είναι η γραφή, η ανάγνωση, η αρίθμηση, η χρήση υπολογιστών, η εκμάθηση ξένης γλώσσας, επιδιώκει μέσα από ένα στρατηγικό σχεδιασμό, αυτό το πνεύμα να διατρέχει και το νηπιαγωγείο.

Επιδιώκουν και υποτάσσουν τη λειτουργία του νηπιαγωγείου σε μια λογική προετοιμασίας του παιδιού να ανταποκριθεί σε αυτό το μαθησιακό πλαίσιο, με αυτούς τους στόχους. Γι’ αυτό άλλωστε το αναλυτικό μας πρόγραμμα κατά κύριο λόγο ασχολείται με τον «αυθόρμητο» εγγραμματισμό των νηπίων και με δεξιότητες που αποτελούν στρατηγική στόχευση του κεφαλαίου. Εξαφανίζει τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών (αναπτυξιακές, συναισθηματικές, κοινωνικές ακόμα και σωματικές) και τους προετοιμάζει για τις επόμενες βαθμίδες και για την αγορά εργασίας, ως μελλοντικούς εργαζόμενους της κοινωνίας χωρίς απαιτήσεις και διεκδικήσεις.

Στο ασφυκτικό πλαίσιο παρέμβασης στο περιεχόμενο της Προσχολικής Αγωγής η λογική που διαπερνά την εκπαιδευτική διαδικασία περιορίζει το ρόλο του εκπαιδευτικού σε απλό παρατηρητή, κυριαρχεί ο αντιεπιστημονικός διαχωρισμός διδακτικών αντικειμένων και λείπει η στοχευμένη μαθησιακή παρέμβαση. Ο ρόλος της/του νηπιαγωγού υποβιβάζεται, μέσα από τα αναλυτικά προγράμματα, σε αυτόν του διαμεσολαβητή. Περιορίζεται στο να παρακολουθεί και να καταγράφει, αλλά να μην οργανώνει, να μη σχεδιάζει, παρακολουθώντας πάντα την ομάδα και τις ανάγκες της, αναιρώντας έτσι τον καθοριστικό ρόλο που πρέπει να έχει συνολικά στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού και αυτό δεν αφορά στενά και μόνο τη μαθησιακή διαδικασία.

Και αναρωτιόμαστε τελικά αφορά τους παιδαγωγούς το ζήτημα της αλληλουχίας των γνώσεων, της εξέλιξης από μια απλή προς μια σύνθετη έννοια σε κάθε τομέα, είτε αφορά τα μαθηματικά, είτε αφορά της φυσικές επιστήμες και τα πειράματα; Ή μπορούμε να αφήσουμε τα παιδιά και την πείρα τους να καθορίζει το περιεχόμενο της παρέμβασης, όπως πολλές φορές αναφέρεται στο αναλυτικό πρόγραμμα, γεγονός που είναι αναπαραγωγή της ταξικής κοινωνικής σφραγίδας που φέρει το παιδί μέσα στην τάξη;

Η απάντηση είναι απλή, το εκπαιδευτικό σύστημα, από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο υπηρετεί την ταξική αναπαραγωγή, όχι μόνο μέσα από τη δομή του, την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία του, αλλά και από το περιεχόμενό του. Αυτή είναι η κατ’ επίφαση «παιδοκεντρική» αντίληψη του αναλυτικού προγράμματος, που εμείς θα τη λέγαμε σωστότερα «ταξικοκεντρική».

Ο λεγόμενος “Ενιαίος Τύπος Ολοήμερου Νηπιαγωγείου” (ΕΤΟΝ)

Σε λίγο συμπληρώνεται μια σχολική χρονιά από τότε που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε με νομοθετική ρύθμιση στη θεσμοθέτηση του «Ενιαίου Τύπου Ολοήμερου Νηπιαγωγείου» (ΕΤΟΝ), ενώ και κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2015- 2016 είχε προβεί σε ανάλογες ρυθμίσεις και υπουργικές αποφάσεις, που αφορούσαν στη λειτουργία του Νηπιαγωγείου προβλέποντας ως προϋποθέσεις για τη δημιουργία και λειτουργία τμήματος την αύξηση του ελάχιστου αριθμού των νηπίων (από 7 σε 14) καθώς και το ότι οι γονείς του νηπίου να είναι εργαζόμενοι ή να έχουν κάρτα ανεργίας για την εγγραφή του στην ολοήμερη ζώνη του Νηπιαγωγείου. Τα μέτρα αυτά οδήγησαν σε κλείσιμο πολλά τμήματα και πολλά ολοήμερα.

Ακολούθησαν μέσα στον Αύγουστο του 2016 οι ανατροπές στη μέχρι τότε λειτουργία του Νηπιαγωγείου με τις οποίες το Υπ. Παιδείας προχώρησε στην καθιέρωση του «ΕΤΟΝ». Έτσι, παρά τις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις του γονεϊκού και εκπαιδευτικού κινήματος τα Νηπιαγωγεία από το Σεπτέμβρη λειτουργούν με ένα Βασικό Υποχρεωτικό πρόγραμμα (8.20-13.00) και ένα Προαιρετικό (αν συμπληρώνεται ο απαιτούμενος κάθε φορά αριθμός νηπίων) Ολοήμερο πρόγραμμα (13.00-16.00). Επίσης σε όσα συμπληρώνεται και πάλι ο απαιτούμενος αριθμός νηπίων λειτουργεί και πρωινή ζώνη (7.45-8.20). Έχουμε πλέον ένα «τριζωνικό» Νηπιαγωγείο!

Οι παραπάνω ρυθμίσεις δεν είναι βέβαια ξεκομμένες και ανεξάρτητες από τη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση με βάση τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΟΟΣΑ καθώς και το 3ο μνημόνιο, δηλ. της εξοικονόμησης πόρων και του αυτόματου κόφτη των κοινωνικών δαπανών. Έτσι οι αλλαγές αυτές όχι μόνο δεν κατάφεραν να λύσουν τα χρόνια προβλήματα της υποχρηματοδότησης και των ελλείψεων σε προσωπικό που αντιμετωπίζει η Π.Α. αλλά αντίθετα τα διόγκωσαν και ταυτόχρονα υποβάθμισαν παραπέρα και τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και τα εργασιακά δικαιώματα των Νηπιαγωγών.

Πώς λειτουργούν σήμερα τα Νηπιαγωγεία

Οι απαιτήσεις της Π.Α. στην εποχή μας πρέπει να εστιάζονται στην ολόπλευρη διαπαιδαγώγηση των νηπίων με πρόγραμμα που θα έχει ενιαία δομή και περιεχόμενο. Τώρα πια το εκπαιδευτικό πρόγραμμα δεν έχει συνοχή και έχει χαθεί η όποια σύνδεση είχε το πρωινό με το απογευματινό (σε ό,τι αφορά τους παιδαγωγικούς στόχους).

Στο σημερινό ΕΤΟΝ λοιπόν, αρκετά από τα νήπια αποχωρούν στις 13.00 (με τη λήξη δηλαδή του υποχρεωτικού ωραρίου) και όσα παραμένουν στο ολοήμερο προέρχονται από όλα τα τμήματα (συνήθως 2) που λειτουργούν σε μια σχολική μονάδα Νηπιαγωγείου. Αποτελούν το «προαιρετικό» απογευματινό τμήμα χωρίς να έχουν προηγούμενο κοινό διδακτικό περιεχόμενο συνδεδεμένο με τη λειτουργία του πρωινού τμήματος. Η συγκρότηση της απογευματινής ομάδας δεν έχει την απαραίτητη συνοχή για τη συνέχιση του διδακτικού περιεχομένου και ο ελάχιστος χρόνος που απομένει (από το φαγητό και τη χαλάρωση) πρέπει να είναι ξεκομμένη δραστηριότητα από το πρόγραμμα της υπόλοιπης ημέρας. Έτσι η κάθε νηπιαγωγός ή και οι δύο σε μια σχολική μονάδα σχεδιάζουν και οργανώνουν τις δραστηριότητες μόνες χωρίς να συνεργάζεται με τη Νηπιαγωγό του προαιρετικού ολοήμερου τμήματος (ακόμη κι αν οι μαθητές τους παραμένουν ως τις 4μ.μ.).

Οι επιπτώσεις στην εκπαιδευτική διαδικάσια από την εφαρμογή του ΕΤΟΝ

– Το “θεσμοθετημένο” ωράριο των Νηπιαγωγών που είναι ίδιο με των εκπαιδευτικών στα δημοτικά αφορά μόνο 9 τετραθέσια Νηπιαγωγεία σε όλη την Ελλάδα. Άρα, σχεδόν όλες οι Νηπιαγωγοί έχουν, με βάση την Υπουργική Απόφαση του Αυγούστου του 2016, ωράριο που έφτασε «τυπικά» στις 25 ώρες (ενώ στην πραγματικότητα αγγίζει τις 30)!

– Με την εφαρμογή του νέου προγράμματος φαίνεται ξεκάθαρα ότι το υπουργείο έχει στόχο να προχωρήσει σε συμπτύξεις τμημάτων και συγχωνεύσεις Νηπιαγωγείων. Εξάλλου με την αποχώρηση στις 13.00 αρκετές οικογένειες επέλεξαν να παίρνουν τα παιδιά τους νωρίτερα. Στην πραγματικότητα τα προαιρετικά τμήματα λειτουργούν πλέον ως υποστηρικτή δομή, αφού τα παιδιά προετοιμάζονται για το μεσημεριανό τους, τρώνε, χαλαρώνουν και αν είναι τυχερά προλαβαίνουν μισή ή μια δραστηριότητα κάτι που συνεπάγεται και την επιστημονική υποβάθμιση του ρόλου της Νηπιαγωγού που εργάζεται το μεσημέρι.

– Η προϋπόθεση να υπάρχει ο ελάχιστος αριθμός νηπίων (14) για τη λειτουργία ενός τμήματος έχει ήδη εφαρμοστεί σε πολλές περιπτώσεις, με αποτέλεσμα πολλά τμήματα να κλείσουν. Επιπλέον, πολλά απογευματινά προαιρετικά ολοήμερα τμήματα συμπτύσσονται ή κλείνουν γιατί απαιτείται και δω ορισμένος αριθμός νηπίων. Επίσης, αναστελλόταν η λειτουργία πολλών ολοήμερων τμημάτων καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιά, γιατί η νηπιαγωγός μετακινούνταν για να καλύψει κενό που προέκυπτε σε πρωινό τμήμα. Και όπου δεν εφαρμόστηκαν τα παραπάνω φέτος, μπροστά στις αντιδράσεις του συνδικαλιστικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος, είμαστε υποψιασμένοι ότι στα πλαίσια του «εξορθολογισμού» του κόστους της εκπαίδευσης και της εξοικονόμησης εκπαιδευτικών σύντομα θα αρχίσει. Το γεγονός ότι η ολοήμερη ζώνη του Νηπιαγωγείου είναι προαιρετική σημαίνει ότι το 1/3 των οργανικών θέσεων των Νηπιαγωγών βρίσκεται στον αέρα και προωθείται η κινητικότητά τους στα πλαίσια της κινητικότητας που ήδη υπάρχει και επεκτείνεται παραπέρα σε όλους τους εκπαιδευτικούς και πολύ περισσότερο σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους.

– Η ανύπαρκτη πρώιμη παρέμβαση στα παιδιά πριν φοιτήσουν στο Νηπιαγωγείο δημιουργεί μεγάλα προβλήματα και σε αυτά έρχονται να προστεθούν οι ανύπαρκτες δομές (δηλ. τα τμήματα ένταξης σε όλες τις σχολικές μονάδες) καθώς και οι «άφαντες» ή οι «καθυστερημένες» ή οι «μισές» Παράλληλες Στηρίξεις, που πηγαινοέρχονται από νηπιαγωγείο σε νηπιαγωγείο και έτσι, παρά τη μεγάλη προσπάθεια των συναδελφισσών, δε μπορούν να στηρίξουν ουσιαστικά και αποτελεσματικά τα παιδιά με ειδικές ανάγκες γιατί χρειάζονται μόνιμη ειδική εκπαιδευτικό για να νιώθουν ανασφάλεια.

– Υπερασπιζόμαστε τον αυτοτελή ρόλο του Νηπιαγωγείου που δεν είναι αυτός της στενής και στείρας εκπαίδευσης αλλά της διαπαιδαγώγησης που φυσικά εμπεριέχει εκπαίδευση και πάντα βάζαμε και θα βάζουμε ως μέτρο τις ανάγκες των παιδιών της προσχολικής ηλικίας.

– Διεκδικούμε την ικανοποίηση αιτημάτων που αφορούν στην παραπέρα επέκταση της Προσχολικής Αγωγής, σε όλα τα επίπεδα, στο χρόνο, στις δομές και στην πρόσληψη προσωπικού, έχοντας όμως βαθιά έγνοια και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης Προσχολικής Αγωγής για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας και για τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων.

ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ

• Ενιαία, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, δίχρονη, υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή για όλα τα παιδιά.

• Να μη συμπτυχθεί κανένα τμήμα και να μην χαθεί καμία οργανική θέση. Όχι στο «νηπιαγωγείο» της Ε.Ε., των επιχειρήσεων, της κινητικότητας εκπαιδευτικών-νηπίων.

• Να καταργηθούν όλες οι ρυθμίσεις που έχει πάρει το υπουργείο Παιδείας το 2016 και 2017 για την Π.Α.

• Γενναίο πρόγραμμα ανάπτυξης των δομών, για να γίνει επιτέλους πράξη η δίχρονη υ-ποχρεωτική Προσχολική Αγωγή για όλα τα παιδιά. Μαζικοί διορισμοί μόνιμων νηπιαγωγών και βοηθητικού προσωπικού και κατάργηση κάθε ελαστικής μορφής εργασίας (αναπλήρωση, ωρομισθία…).

• 15 παιδιά ανά τμήμα. 2 Νηπιαγωγοί στα 25 παιδιά.

• Ίδρυση όλων των αναγκαίων δομών Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (ειδικά νηπιαγωγεία, τμήματα ένταξης…) στελεχωμένα με μόνιμο προσωπικό και παράλληλη στήριξη σε όσα παιδιά έχουν ανάγκη από την αρχή της σχολικής χρονιάς με ένα παιδί ανά νηπιαγωγό. Όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες να φοιτούν στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο και στη δομή που το καθένα έχει ανάγκη. Οι οικογένειές τους να μην εξαναγκάζονται να τα κρατούν στο σπίτι ή να πέφτουν θύματα των ΜΚΟ.

• Η λειτουργία των ολοήμερων νηπιαγωγείων πρέπει να καλύπτει πρώτα και κύρια της ανάγκες του παιδιού, με πλήρη σίτιση όλων των παιδιών στο σχολείο, με μαγειρεία και τραπεζαρία, με διασφάλιση χώρων ξεκούρασης, με βοηθητικό προσωπικό (τραπεζοκόμο, καθαρίστρια, σχολικό νοσηλευτή…)

• Καμία νηπιαγωγός να μη συνδράμει να περάσει η αξιολόγηση και η αυτοαξιολόγηση. Καμία διαφοροποίηση νηπιαγωγείων, νηπιαγωγών και προνηπίων-νηπίων.

• Κατάργηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Τα κονδύλια του ΕΣΠΑ να αξιοποιηθούν για να στηρίξουν και να διευρύνουν τις μόνιμες δομές της Προσχολικής Αγωγής και όχι για την αποδόμησή της!

• Γενναία χρηματοδότηση από τον Κρατικό Προϋπολογισμό των σχολικών επιτροπών για τις λειτουργικές ανάγκες, για να πάψουν οι γονείς πλέον να επιφορτίζονται με «λίστες» και «υποχρεώσεις». Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών και των εκπαιδευτικών για τη λειτουργία των Νηπιαγωγείων.

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ!

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ ΤΩΡΑ Η ΔΙΧΡΟΝΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ (ΝΗΠΙΑ & ΠΡΟΝΗΠΙΑ)

Θυμόμαστε πάντα τα λόγια του μεγάλου Σοβιετικού Παιδαγωγού Σουχομλίνσκι που μας βεβαιώνει ότι:

«η παιδική ηλικία, η σπουδαιότερη περίοδος της ανθρώπινης ζωής, δεν είναι προετοιμασία για τη μελλοντική ζωή, είναι πραγματική, φωτεινή, πρωτότυπη, ανεπανάληπτη ζωή. Και απ’ το πώς πέρασε την παιδική ηλικία, απ’ το ποιος το κρατούσε από το χέρι στα παιδικά χρόνια, από το τι μπήκε στο μυαλό και στην καρδιά του απ’ το περιβάλλον, απ’ αυτό εξαρτάται σε αποφασιστικό βαθμό, τι άνθρωπος θα γίνει το σημερινό παιδάκι».

Λιάκου Ντιάνα

Γ. Γραμματέας του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. “Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ”