Τα ψέματα της κυβέρνησης και η αλήθεια για το νέο Ασφαλιστικό

 

Από παλιότερη κινητοποίηση των ταξικών δυνάμεων

Με ψέματα και τρικ, η κυβέρνηση προσπαθεί να θολώσει τα νερά για το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να καταθέσει στη Βουλή. Στόχος της είναι να εκτονώσει και να χειραγωγήσει τις λαϊκές αντιδράσεις. Ας δούμε ορισμένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί.

1. Υποστηρίζει η κυβέρνηση ότι «διασφαλίζεται η απόλυτη προστασία των κύριων συντάξεων»! Στην πραγματικότητα, δεν διασφαλίζονται ούτε οι παλιές ούτε βέβαια οι νέες κύριες συντάξεις.
Οι κύριες συντάξεις που θα βγαίνουν με το νέο σύστημα, θα υποβληθούν σε μεγάλες περικοπές σε σύγκριση με το ισχύον. Αυτό θα γίνει για δύο βασικούς λόγους: Στο νέο σύστημα, το ποσοστό αναπλήρωσης είναι μόλις 40,7% για 40 χρόνια ασφάλισης, αντί του 80% που είναι στο ισχύον σύστημα. Στην περίπτωση των 36 ετών ασφάλισης θα είναι 35,37%, αντί για 72% στο ισχύον, ενώ στα 27 έτη ασφάλισης το ποσοστό αναπλήρωσης θα είναι μόλις 22,7%, αντί για 54% με το ισχύον κ.λπ. Κατά συνέπεια, το ποσοστό αναπλήρωσης στο νέο σύστημα είναι μειωμένο τουλάχιστον στο μισό σε σχέση με το ισχύον σύστημα.
Επίσης, στο νέο σύστημα, ο συντάξιμος μισθός πάνω στον οποίο θα υπολογίζεται το ποσοστό αναπλήρωσης, είναι και αυτός μειωμένος, αφού θα παίρνονται υπόψη οι μισθοί όλου του εργάσιμου βίου και όχι οι μισθοί της τελευταίας πενταετίας ή διετίας, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία δίνουν υψηλότερο τελικό συντάξιμο μισθό. Αυτό γίνεται ακόμα πιο επιβαρυντικό για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, αφού στο συντάξιμο μισθό θα συνυπολογιστούν οι μισθοί από την πρώτη στιγμή που εργάστηκαν, οι οποίοι υπολείπονται κατά πολύ των τελευταίων μισθών ενός δημοσίου υπαλλήλου.
Αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, ο συντάξιμος μισθός των τελευταίων ετών είναι κατά τεκμήριο υψηλότερος των πρώτων ετών του εργάσιμου βίου, αφού σ’ αυτόν προστίθενται οι πολυετίες ή το επίδομα γάμου, τέκνων κ.λπ. Κατά συνέπεια, όταν ο συντάξιμος μισθός υπολογιστεί στο σύνολο του εργάσιμου βίου, το ποσό που θα προκύψει, θα είναι κατά πολύ μικρότερο από το ποσό των τελευταίων ετών. Γι’ αυτό ειδικοί της Κοινωνικής Ασφάλισης εκτιμούν ότι ο συντάξιμος μισθός στο νέο σύστημα θα είναι μικρότερος τουλάχιστον κατά 25%, σε σύγκριση με τον τρόπο υπολογισμού τους μέχρι σήμερα.
2. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι εξασφάλισε «εθνική» σύνταξη ύψους 384 ευρώ. Κατ’ αρχήν, οι απώλειες που θα επέλθουν στο ποσό της κύριας σύνταξης από το νέο τρόπο υπολογισμού τους, είναι τόσο μεγάλες που δεν μπορούν να καλυφθούν ούτε από το ποσό της λεγόμενης «εθνικής» σύνταξης των 384 ευρώ, που προβλέπεται στο νέο σύστημα. Οσο, μάλιστα, μεγαλύτερες είναι οι αποδοχές ενός εργαζόμενου και όσο περισσότερα χρόνια ασφάλισης έχει, τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι απώλειες με το νέο τρόπο υπολογισμού της σύνταξής του.
Ακόμα όμως και τα 384 ευρώ που λέει η κυβέρνηση, δεν θα δίνονται μετά από 15 χρόνια ασφάλισης (4.500 ένσημα), που είναι το σημερινό κατώτερο όριο για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, αλλά μετά από 20 χρόνια (6.000 ένσημα). Για κάθε έτος από τα 19 έως και τα 15, η «εθνική» σύνταξη θα μειώνεται κατά 2% και έτσι διαμορφώνεται στη 15ετία στα 346 ευρώ. Αυτή είναι η μία πλευρά. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι με αυτήν την κλιμάκωση, η κυβέρνηση καταργεί επί της ουσίας τη 15ετία και την αυξάνει σε 20ετία, για την κατοχύρωση πλήρους συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
Ας πάρουμε τώρα την περίπτωση της 15ετίας με «εθνική» σύνταξη 346 ευρώ. Προσθέτοντας το «ανταποδοτικό» κομμάτι που θα προέρχεται από τις εισφορές, με συντελεστή αναπλήρωσης μόλις 11,55% – όπως προβλέπεται στην κυβερνητική πρόταση – και συντάξιμο μισθό στα 800 ευρώ, το συνολικό ποσό της σύνταξης δεν ξεπερνά τα 440 ευρώ. Θα υπολείπεται, δηλαδή, κατά 10% περίπου ακόμα και από τα 486 ευρώ που λάμβαναν οι συνταξιούχοι (π.χ. ΙΚΑ) ως κατώτερο όριο στο ισχύον σύστημα!
3. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα προστατέψει και τις επικουρικές συντάξεις και οι όποιες τελικά μειώσεις γίνουν, θα αφορούν έναν περιορισμένο αριθμό συνταξιούχων (10%). «Καμιά επικουρική σύνταξη με μεσαία ή μικρά εισοδήματα δεν πρόκειται να μειωθεί», είπε ο υπουργός Εργασίας.
Καταρχάς, αυτή η διατύπωση συνιστά ευθεία ομολογία ότι και οι επικουρικές συντάξεις που αποδίδονται σήμερα θα μειωθούν. Μάλιστα, από τα λεγόμενα του υπουργού προκύπτει ότι αυτή η μείωση θα γίνει σε σύνδεση με το συνολικό εισόδημα του συνταξιούχου από κύριες και επικουρικές. Ο υπουργός αρνήθηκε στην τελευταία συνέντευξη Τύπου να ορίσει από ποιο ύψος εισοδήματος και πάνω θα γίνουν οι περικοπές, όμως παλιότερα είχε κάνει λόγο για εισοδήματα από συντάξεις άνω των 1.300 ευρώ.
Στην περίπτωση, επομένως, που αυτό το ποσό αφορά μεικτές αποδοχές, δηλαδή περιέχει μέσα τις εισφορές του συνταξιούχου για τον κλάδο Υγείας (6% για την κύρια και 6% για την επικουρική), καθώς και το φόρο που αναλογεί, τότε γίνεται φανερό ότι οι μειώσεις θα αφορούν καθαρά ποσά συντάξεων (αθροιστικά) γύρω στα 1.100 ευρώ και πάνω. Αρα, θα αφορούν πολύ μεγαλύτερο αριθμό συνταξιούχων και κυρίως συνταξιούχους που έχουν ήδη δεχτεί μεγάλες μειώσεις, από τις αλλεπάλληλες περικοπές μετά το 2011.
Ειδικά στις επικουρικές, υπάρχουν συνταξιούχοι στους οποίους οι μειώσεις έχουν φτάσει μέχρι και 40% στα αρχικά ποσά που τους αποδόθηκαν, στη βάση των εισφορών τους προς τα Ταμεία και που τώρα θα κληθούν ξανά να πληρώσουν. Αλλωστε, για το συνταξιούχο καμία σημασία δεν έχει αν οι μειώσεις αφορούν μόνο στις επικουρικές, αφού έτσι κι αλλιώς το συνολικό τους εισόδημα είναι αυτό που θα περικοπεί εκ νέου.
Το γεγονός, όμως, ότι τις νέες μειώσεις η κυβέρνηση τις επικεντρώνει στις επικουρικές, δείχνει πως είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει τη «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» για το ΕΤΕΑ που υπέγραψε με το 3ο μνημόνιο, παρά τους ισχυρισμούς της. Και κυρίως προεξοφλεί ότι τις νέες περικοπές θα ακολουθήσουν και άλλες τα επόμενα χρόνια, προκειμένου να τηρηθούν οι δεσμεύσεις αυτές.
Οπως και στις περιπτώσεις των κύριων συντάξεων, μειώσεις θα επιβληθούν στις επικουρικές και των νέων συνταξιούχων. Ειδικοί της Ασφάλισης εκτιμούν αυτές τις μειώσεις από 5% έως και 12%, πέραν των προηγούμενων μειώσεων που θα ενσωματωθούν στα ποσά που θα τους αποδοθούν τελικά.
Μάλιστα, σε σύγκριση με τους ήδη συνταξιούχους, οι νέοι συνταξιούχοι θα υποστούν πρόσθετες μειώσεις, καθώς τα ποσοστά αναπλήρωσης στην επικούρηση, από 20%, 25% ακόμα και 30% για την περίπτωση της 35ετίας, ανάλογα με το επικουρικό ταμείο και το ύψος των εισφορών που είχαν πληρώσει, με το νέο νόμο δεν θα ξεπερνούν το 18% επί των συντάξιμων αποδοχών και μάλιστα στην περίπτωση των 40 χρόνων ασφάλισης (0,45% για κάθε έτος ασφάλισης).
Επιπλέον, για τις νέες γενιές ασφαλισμένων, που θα συνταξιοδοτηθούν μετά από κάποια χρόνια, στην πρόταση της κυβέρνησης για την επικούρηση και ειδικά για το τμήμα του χρόνου ασφάλισης μετά την 1/1/2015, δεν υπάρχει καμία εγγύηση για το ύψος της επικουρικής. Πλέον, το τμήμα αυτό της σύνταξης θα υπολογίζεται με βάση τις ατομικές μερίδες, τα δημογραφικά δεδομένα, το ύψος των υποχρεώσεων του Ταμείου κ.λπ.
Ετσι, είτε μέσω των περικοπών (παλιών και νέων) είτε μέσα από το νέο καθεστώς του ΕΤΕΑ, οδηγούμαστε από τη δραστική συρρίκνωση στην εξάλειψη των επικουρικών συντάξεων, εξέλιξη που ανοίγει το δρόμο για τη δημιουργία Επαγγελματικών Ταμείων (μορφή ιδιωτικής ασφάλισης), για την οποία κόπτονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι του κλάδου και σιγοντάρει η κυβέρνηση.
4. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι προστατεύει τους χαμηλοσυνταξιούχους και αντικρούει τις κατηγορίες ότι καταργεί το ΕΚΑΣ.
Η αλήθεια είναι ότι η σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ συμπληρώνει το χορό των περικοπών και αφορά εκατοντάδες χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχους. Η σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ αρχίζει από φέτος, με θύματα τους πρώτους 60.000 δικαιούχους του, που λάμβαναν το ποσό των 30 ευρώ το μήνα, χωρίς να αποκλείεται να επεκταθεί και σε άλλες κατηγορίες. Σε κάθε περίπτωση, μέχρι το τέλος του 2019, το ΕΚΑΣ θα πάψει να υφίσταται, ρίχνοντας τους δικαιούχους του κάτω από τα όρια της φτώχειας.
***
Στις παραπάνω μειώσεις, η κυβέρνηση προσθέτει αυτές που σχεδιάζει σε 60.000 περίπου δικαιούχους εφάπαξ, οι οποίοι βρίσκονται στην αναμονή από το 2013. Οι μειώσεις μεσοσταθμικά υπολογίζονται τουλάχιστον στο 10%, που σημαίνει ότι σε συγκεκριμένες ομάδες θα είναι ακόμα μεγαλύτερες. Εννοείται ότι αυτές οι μειώσεις αφορούν και τους νέους συνταξιούχους. Επειδή, μάλιστα, σύμφωνα με το σχέδιο της κυβέρνησης, τα Ταμεία και οι κλάδοι Πρόνοιας που δίνουν τα εφάπαξ, θα ενταχθούν στο ΕΤΕΑ, αναμένεται και αυτά να έχουν την τύχη των επικουρικών και η διαδικασία συρρίκνωσής τους τα επόμενα χρόνια να είναι χωρίς τέλος.
Περικοπές θα επιβληθούν, επίσης, σε νυν και νέους συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους που λαμβάνουν μερίσματα, με το ύψος τους να ξεπερνά το 30%!
Μετά απ’ όλα αυτά, ο ισχυρισμός του υπουργού Εργασίας ότι δεν θα γίνουν περικοπές, μόνο ως πρόκληση μπορεί να εκληφθεί από ασφαλισμένους και συνταξιούχους. Η πρόκληση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν ο ίδιος δηλώνει ότι η συνολική δαπάνη για τις συντάξεις θα μειωθεί κατά 1,8 δισ. ευρώ φέτος και επιπλέον 900 εκατομμύρια ευρώ τη διετία 2017-2018.
Ο ισχυρισμός αυτός, ότι δεν μειώνονται οι συντάξεις αλλά μειώνεται η συνταξιοδοτική δαπάνη, τη στιγμή μάλιστα που θα υπάρχει και μια σχετική αύξηση των συνταξιούχων, δεν είναι σύμπτωμα μιας παράλογης πολιτικής. Είναι η έκφραση μιας αντεργατικής πολιτικής, που για να περάσει, δεν διστάζει να φτάσει την προπαγάνδα της και τα επικοινωνιακά κόλπα μέχρι τον παραλογισμό!
 

Aναδημοσίευση από την εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ (17/4/2016)

                                                                                                                 Γιάννης Ζαχαρόπουλος

…….ΔΙΔΑΚΤΡΑ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ…….

«Ζυμώνουν» δίδακτρα στα δημόσια σχολεία!
Έχουμε συνηθίσει στο πλαίσιο των «κοινωνικών διαλόγων» να ακούμε διάφορες αντιδραστικές προτάσεις, οι οποίες μπορεί και να ακούγονται ακραίες στην εποχή τους, διατυπώνονται όμως για να δημιουργήσουν ζύμωση, για να προλειάνουν το έδαφος ώστε στο μέλλον οι αντιδραστικές αλλαγές να γίνονται ανεκτές…
Κάπως έτσι «άρχισαν τα όργανα» και στο λεγόμενο «εθνικό κοινωνικό διάλογο για την Παιδεία» που έχει εγκαινιάσει τώρα η κυβέρνηση: Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, με άρθρο του στην «Αυγή» στις 9 Γενάρη, προτείνει ουσιαστικά να θεσπιστούν δίδακτρα στα δημόσια σχολεία και μάλιστα τα έχει κοστολογήσει κιόλας σε 60 ευρώ το μήνα!

Συγκεκριμένα, ο Αλ. Τριανταφυλλίδης κάνει λόγο για ένα «νέο ευέλικτο – αποτελεσματικό δημόσιο σχολείο», όπου: «Κεντρικός στόχος είναι οι μαθητές να καλύπτουν όλες τις μαθησιακές τους ανάγκες και όχι μόνο, μέσα στο σχολείο, στη διάρκεια του πρωινού τους ωραρίου και να αποδεσμευτούν πλήρως από κάθε επιπλέον δράση που σχετίζεται με το σχολικό έργο και κοστίζει στους ίδιους και στην οικογένειά τους τόσο σε χρόνο όσο και σε χρήμα». Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτά τα έχουμε ξανακούσει από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ότι «η τσάντα θα μένει στο σχολείο» κ.ο.κ., όμως ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι το έχει μελετήσει καλύτερα το θέμα! Θαυμάστε τι προτείνει:

«Αναλυτικότερα, τα ωρολόγια προγράμματα του σχολείου διευρύνονται στις 40 διδακτικές ώρες (5 μέρες x 8 ώρες για τους μαθητές) και οι εκπαιδευτικοί που τα υλοποιούν, χωρίς καμία αύξηση του ωραρίου τους, θα έχουν πλεονάζουσες αποδοχές από τη συνδρομή του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, μέσα από μια διαδικασία δίκαιης – αναλογικής επιβάρυνσης με βάση τη φορολογική τους δήλωση.
Για παράδειγμα, κάθε τμήμα των 25 μαθητών x 60 ευρώ το μήνα κατά μέσο όρο (από 0 ευρώ για την άνεργη – άπορη οικογένεια μέχρι 120 ευρώ για την εύπορη οικογένεια) αποδίδει 15.000 ευρώ το χρόνο. Επιβάρυνση για κάθε μαθητή/οικογένεια η μέση καταβολή των 60 ευρώ x 10 μήνες = 600 ευρώ το χρόνο. Οι δύο καθηγητές αριστείς που αναλαμβάνουν και διεκπεραιώνουν τις 40 ώρες λαμβάνουν το bonus των 600 ευρώ το μήνα ο καθένας, ήτοι 6.000 ευρώ το χρόνο. Τα εναπομείναντα 3.000 ευρώ αξιοποιούνται για τη φροντίδα υλικοτεχνικής υποδομής, εποπτικού υλικού, βιβλιογραφίας κ.λπ.».
Και για να μη μείνει καμιά απορία, ο Αλ. Τριανταφυλλίδης έχει πρόταση συγκεκριμένη και για τους εκπαιδευτικούς. Οι «αριστείς εκπαιδευτικοί» που θα λαμβάνουν τα μπόνους, δε θα είναι όποιοι κι όποιοι… αλλά θα έχουν εκπαιδευτεί σε ειδικές σχολές. Συγκεκριμένα, προτείνει: «Ίδρυση και λειτουργία 13 περιφερειακών σχολών δημιουργίας και ανάδειξης εκπαιδευτικών, με συμμετοχή στα έξοδα λειτουργίας τους από τους ίδιους τους υποψήφιους εκπαιδευτικούς. Το διδακτικό προσωπικό των 13 περιφερειακών σχολών ανάδειξης εκπαιδευτικών θα προέλθει από έμπειρους εν ενεργεία ή συνταξιούχους εκπαιδευτικούς, εγνωσμένου κύρους των αντίστοιχων κλάδων και ειδικοτήτων». Δηλαδή, όποιοι εκπαιδευτικοί θα θέλουν να παίρνουν το μπόνους των 600 ευρώ, θα πρέπει αφού πάρουν το πτυχίο τους να πάνε να πληρώσουν στις περιφερειακές σχολές για να επανεκπαιδευτούν από συνταξιούχους εκπαιδευτικούς…!
Και μπορεί κάποιος να πει ότι όλα τα παραπάνω είναι προσωπικές απόψεις ενός βουλευτή (προσπερνώντας ότι φιλοξενούνται στην επίσημη εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ), δύσκολα όμως μπορεί να αρνηθεί ότι είναι απόψεις που κινούνται στο πνεύμα της κυβέρνησης. Ας θυμηθούμε ότι ο υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης, στην έναρξη του «εθνικού διαλόγου» είπε χαρακτηριστικά: «Γνωρίζουμε ότι η μεταρρύθμιση επηρεάζεται, αλλά δεν πρέπει να ασφυκτιά από τις χρηματοδοτικές προϋποθέσεις. Η μεταρρύθμιση είναι συνώνυμη με το διαρκή αγώνα για την αλλαγή νοοτροπιών, διαδικασία σε σημαντικό βαθμό, ανεξάρτητη από την οικονομική δυσπραγία». Έτσι και με την πρόταση του Αλ. Τριανταφυλλίδη, αν αλλάξουμε νοοτροπία και αποδεχτούμε τα δίδακτρα σε όλο το φάσμα της δημόσιας Εκπαίδευσης, θα ξεπεράσουμε και την οικονομική δυσπραγία…

Ριζοσπάστης 13/1/2016

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ


ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Τα ψέματα της συγκυβέρνησης, η στρατηγική της ΕΕ και η αλήθεια
 H συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει εξαπολύσει έναν καταιγισμό
ψεμάτων για να καλύψει το νέο έγκλημά της σε βάρος του λαού, με την ολοκλήρωση
της κατεδάφισης του δημόσιου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Επιστρατεύει όλη
την άθλια επιχειρηματολογία των προκατόχων της στην αστική διακυβέρνηση, της ΝΔ
και του ΠΑΣΟΚ, των οργάνων της ΕΕ και του ΔΝΤ, διανθίζοντάς την και με νέα
ψέματα.
Το Ασφαλιστικό κοινό σχέδιο συγκυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ
Ψέμα 1ο: Το Ασφαλιστικό που παρουσιάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ «είναι
ελληνικής έμπνευσης και δεν είναι γραμμένο από την τρόικα».Η αλήθεια είναι ότι
το Ασφαλιστικό που παρουσίασε η συγκυβέρνηση είναι γραμμένο από κοινού με το
«κουαρτέτο» (Επιτροπή, ΕΚΤ, ΕΜΣ, ΔΝΤ) και βασίζεται στο στρατηγικό σχεδιασμό
της ΕΕ, πάνω από μία 20ετία, για την κατεδάφιση των δημόσιων συστημάτων
κοινωνικής ασφάλισης.
Αποτέλεσμα όλου αυτού του πολύχρονου σχεδιασμού ήταν η
Λευκή Βίβλος για τις συντάξεις με τίτλο «Ατζέντα για επαρκείς, ασφαλείς και
βιώσιμες συντάξεις»
 (COM(2012) 515) που έδωσε η Ευρωπαική Επιτροπή στη
δημοσιότητα στις 16-2-2012. Η Λευκή Βίβλος της ΕΕ περιγράφει ακριβώς το
Ασφαλιστικό της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, στην εξέλιξη του, από αυτό που
παρέλαβε από τις κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ: Για να αναφέρουμε μόνο μερικές πλευρές:
1.«Οι ρυθμίσεις χρηματοδότησης (…) πρέπει να καθορίζονται κατά
τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται μια ισόρροπη σχέση μεταξύ των εισφορών και των
δικαιωμάτων»!
2. «Η επίτευξη καλύτερης ισορροπίας μεταξύ των ετών εργασίας και των
ετών σύνταξης απαιτεί τη διενέργεια προσαρμογών στα συνταξιοδοτικά συστήματα,
με αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης…»
3. «Ελαχιστοποίηση των περιπτώσεων πρόωρης συνταξιοδότησης» τόσο για
όλους τους εργαζόμενους, όσο και σχετικά με ορισμένα επαγγέλματα, όπως τα βαρέα
και ανθυγιεινά.
Γι αυτό άλλωστε δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και στην
αντιπολίτευση και παρά τις τότε αντιμνημονιακές κορώνες του, στο
ευρωκοινοβούλιο, στις 21-5-2013, ψήφισε «λευκό»
 στην έκθεση «Προς
επαρκή, βιώσιμα και ασφαλή ευρωπαϊκά συνταξιοδοτικά συστήματα», που διακηρύσσει
όλο το παραπάνω ευρωενωσιακό πλαίσιο κατεδάφισης των δημόσιων συστημάτων
κοινωνικής ασφάλισης.
Η συγκυβέρνηση στρώνει το δρόμο στους ομίλους της ιδιωτικής
ασφάλισης
Ψέμα 2ο: Η συγκυβέρνηση δηλώνει ότι «θα διαπραγματευτεί σκληρά με το
ΔΝΤ και τις «σκληρές του θέσεις « και με τους «θεσμούς» της ΕΕ για να
προστατεύσει τις πιο χαμηλές συντάξεις», επιχειρώντας μάλιστα να παρουσιάσει ως
«αθώα περιστερά» την ΕΕ. Η αλήθεια είναι όμως ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει
και υλοποιεί το σύστημα των «τριών πυλώνων» (βασική σύνταξη φτώχειας,
επαγγελματική ανταποδοτική σύνταξη και ιδιωτική ασφάλιση
), που αποτελούν
στρατηγικό σχέδιο της ΕΕ και του ΔΝΤ. Προβλέπεται από τη Λευκή Βίβλο της ΕΕ για
τις συντάξεις, όπου αναφέρεται: «Η συμπληρωματική αποταμίευση
συνταξιοδότησης περιλαμβάνει επαγγελματικές και προσωπικές συντάξεις, ασφάλειες
ζωής και άλλες μορφές συσσώρευσης περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να
χρησιμοποιηθούν για τη διατήρηση του βιοτικού επιπέδου μετά τη συνταξιοδότηση.
Επιπλέον, υπάρχουν μέσα (π.χ. αντίστροφα ενυπόθηκα δάνεια) που επιτρέπουν τη
μετατροπή των περιουσιακών στοιχείων (γενικά, της κατοικίας) σε πρόσθετο
εισόδημα συνταξιοδότησης»
. Γι αυτό τονίζει ότι «τα άτομα στο μέλλον
θα πρέπει να εξαρτώνται περισσότερο από την επικουρική συνταξιοδοτική
αποταμίευση».
Η πρόταση της συγκυβέρνησης για το Ασφαλιστικό σημαίνει ότι
μειώνεται δραματικά χρόνο με το χρόνο η κρατική στήριξη του ασφαλιστικού
συστήματος, ενώ τη στιγμή που έχει ήδη μειωθεί δραστικά τα τελευταία χρόνια η
ασφαλιστική εισφορά των εργοδοτών, στο όνομα μιας μικρής αύξησής της, τους
παρέχονται τώρα νέα προνόμια και φοροαπαλλαγές με ταυτόχρονη ενίσχυση της
εισφοροδιαφυγής τους με πολλούς τρόπους. Τα κυβερνητικά μέτρα στην ουσία τους
καταργούν το δημόσιο, κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης.
Η ΕΕ, χρόνια πριν, προανήγγειλε την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων
συνταξιοδοτικών συστημάτων. Τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανοίγει διάπλατα το
δρόμο στα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στο κλάδο της ιδιωτικής ασφάλισης
και τους συναφείς κλάδους, σε ένα τομέα που ανέκαθεν θεωρούσαν χρυσοφόρο πεδίο
κερδοφορίας.
Για την εξέλιξη αυτή η ΕΕ, οι κυβερνήσεις και το κεφάλαιο έχουν
προβλέψει εδώ και χρόνια. Ηδη, από το 2009 η Ευρωπαϊκή Ενωση ψήφισε την
Οδηγία 2009/138/ΕΚ «σχετικά με την ανάληψη και την άσκηση δραστηριοτήτων
ασφάλισης και αντασφάλισης» (τη λεγόμενη «SolvencyII» – «Φερεγγυότητα ΙΙ»)
.
Κυρίαρχο στοιχείο της οδηγίας είναι οι αυστηρότερες κεφαλαιακές απαιτήσεις για
τις ασφαλιστικές εταιρείες (και τις εταιρείες αντασφάλισης- που εγγυώνται
δηλαδή την κάλυψη των ζημιών τους), γεγονός που μαθηματικά οδηγεί σε
εξαγορές-συγχωνεύσεις από τους μεγάλους ομίλους του κλάδου, δηλαδή σε
μεγαλύτερη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, για να μπορούν να
ανταποκριθούν στις συνθήκες «αυξημένης πελατείας» που τροφοδοτεί η διάλυση των
κοινωνικοασφαλιστικών συστημάτων στην ΕΕ.
Απόδειξη για την προσήλωση στις επιδιώξεις και τα συμφέροντα του
κεφαλαίου που υπηρετεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αποτελεί και το γεγονός
ότι ταυτόχρονα με την προώθηση του εγκλήματός της σε βάρος των
κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, έσπευσε να καταθέσει στις 4
Γενάρη του 2016, σαν πρώτο νομοσχέδιο της χρονιάς την «προσαρμογή
της ελληνικής νομοθεσίας στην Οδηγία 2009/138/ΕΚ (Φερεγγυότητα ΙΙ)», ώστε να
συνδυάσει την πλήρη κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος με την
παράδοσή του στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Τα παραπάνω αποκαλύπτουν την απάτη της κυβέρνησης. Η αλήθεια
είναι ότι
 η κυβέρνηση στοχεύει στη διασφάλιση κερδοφόρων επενδύσεων
του συσσωρευμένου κεφαλαίου στο τομέα της ιδιωτικής ασφάλισης και παροχής
υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας, που από κοινού έχει επεξεργαστεί με τα όργανα
της ΕΕ,το ΔΝΤ και τον ΟΟΣΑ.
Συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: τα δίνει όλα για τη «βιωσιμότητα» του
κεφαλαίου
Το 3ο ψέμα της κυβέρνησης για την δήθεν μη
«βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος αποτελεί και την κορύφωση του θράσους
της. Το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα δεν είναι «βιώσιμο» με τα μέτρα του
μεγάλου κεφαλαίου και του κράτους του, γιατί δεν θέλουν να δίνουν ούτε τα λίγα
ψίχουλα που μέχρι τώρα έδιναν για τους απόμαχους της δουλειάς, τους
σακατεμένους από την άγρια εκμετάλλευση εργάτες, αφού οι αστικές κυβερνήσεις
διαχρονικά λεηλάτησαν – όπως πρόσφατα κι αυτή των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ τα αποθεματικά
των ασφαλιστικών ταμείων, για την χρηματοδότηση των μονοπωλίων, που κορυφώθηκε
με το«κούρεμα» των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων με το «PSI».
Αυτή η πολιτική πάει χέρι – χέρι με το πετσόκομμα των μισθών, την
κατεδάφιση των εργατικών δικαιωμάτων, την ανασφάλιστη εργασία, την εξαθλίωση
των εργαζόμενων, όπου θα στηριχθεί η όποια καπιταλιστική ανάκαμψη που υπόσχεται
η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στους επιχειρηματικούς ομίλους για να στηριχθεί η κερδοφορία
τους.
Η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση μας αφορά όλους:
εργατοϋπάλληλους, άνεργους, αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες, τους νέους
και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών.
Γι΄αυτό το εργατικό-λαϊκό κίνημα πρέπει ενωμένο να παλέψει για
δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, για την οικοδόμηση ενιαίου
συστήματος που περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις υπηρεσίες
πρόληψης και αποκατάστασης της υγείας, τις παροχές και υπηρεσίες Κοινωνικής
Πρόνοιας με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης
Αξιοπρεπείς
συντάξεις, παροχές υγείας – πρόνοιας, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες.
Ούτε βήμα πίσω από αυτά τα δικαιώματα !
Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι φτωχοί αγρότες να
ενώσουν τις δυνάμεις τους για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος για να
αναχαιτίσουν τα μέτρα και να ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική και την εξουσία
των μονοπωλίων.

ΠΗΓΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 10/1/2016

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ


Τα συμφέροντα του κεφαλαίου καθοδηγούν τις ανατροπές στο Ασφαλιστικό
Η συζήτηση περί «βιωσιμότητας»
δεν είναι ταξικά ουδέτερη
Aκούμε πολλές φορές ακόμα και εργαζόμενους ή και
χαμηλοσυνταξιούχους καλοπροαίρετα να ρωτούν : Μήπως σήμερα είναι αναγκαία η
μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού, αφού πλέον τα Ταμεία «δεν έχουν μία» και
κινδυνεύουν να μη δίνουν συντάξεις όχι μόνο στους μελλοντικούς δικαιούχους,
αλλά και στους σημερινούς; Μήπως τελικά το επιχείρημα της βιωσιμότητας του
συστήματος που επικαλείται η κυβέρνηση έχει βάση, τώρα που τα Ταμεία χτυπήθηκαν
κι αυτά από την κρίση;
Καταρχήν, η επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα από την εργοδοσία
και το κράτος της δεν ξεκίνησε σήμερα, αλλά από την ίδια ώρα που αυτά
παραχωρήθηκαν στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τη μορφή που έπαιρνε κάθε
φορά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η «κλοπή» των αποθεματικών τη δεκαετία
του ’50, ο χρηματιστηριακός τζόγος τις επόμενες δεκαετίες, η εισφοροδιαφυγή και
η εισφοροκλοπή, με την ανοχή και την κάλυψη του κράτους, που είναι διαχρονικό
φαινόμενο και όχι «σημείο των καιρών» της κρίσης.
Δεν πρέπει, επίσης, να ξεχνάμε ότι η επίθεση στα ασφαλιστικά
δικαιώματα δεν κλιμακώθηκε το 2009 με την κρίση, αλλά γνώρισε «μεγάλες δόξες»
ακόμα και σε περιόδους υψηλών ρυθμών ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας.
Για παράδειγμα, η μεταρρύθμιση που επιχείρησε η κυβέρνηση του
ΠΑΣΟΚ με υπουργό Εργασίας τον Τ. Γιαννίτση το 2000, έγινε σε περίοδο ανάπτυξης
της ελληνικής οικονομίας. Παρ’ όλα αυτά, περιείχε ορισμένα από τα πιο άγρια
μέτρα που είχαν προταθεί έως τότε και τα οποία επανέρχονται σταδιακά,
δείχνοντας το στρατηγικό χαρακτήρα της επίθεσης στο Ασφαλιστικό και τη σημασία
που έχει για το κεφάλαιο να απαλλαγεί από τη συμμετοχή του στην Κοινωνική
Ασφάλιση.
Εξίσου αποκαλυπτικό είναι το γεγονός ότι πολλές από τις ανατροπές
που νομοθετήθηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, ισχύουν σε άλλα κράτη – μέλη
της ΕΕ εδώ και δεκαετίες. Πολλά από αυτά, μάλιστα, δε γνώρισαν καν κρίση τα
τελευταία χρόνια, τουλάχιστον όχι σαν αυτή που γνώρισε η ελληνική καπιταλιστική
οικονομία μετά το 2009.
Ποιος φταίει για την κατάσταση στα Ταμεία;
Ωστόσο, η κατάσταση των Ταμείων πράγματι επιδεινώθηκε στα χρόνια
της κρίσης. Αυτό, όμως, προέκυψε σαν αποτέλεσμα μιας ταξικής πολιτικής, που
στόχο είχε να φορτώσει την κρίση στις πλάτες του λαού για να σωθεί το κεφαλαίο.
Κατά τον ίδιο τρόπο, τώρα επιχειρεί να φορτώσει στο λαό την ανάκαμψη της
οικονομίας.
Ετσι εξηγείται για παράδειγμα το κούρεμα των αποθεματικών των
Ταμείων με το PSI, η απουσία κάθε
πρόνοιας από την πλευρά του κράτους για όσους εργαζόμενους και
αυτοαπασχολούμενους έχασαν τη δουλειά τους την περασμένη πενταετία, η μείωση
των εργοδοτικών εισφορών, την περίοδο μάλιστα που καταγράφονταν μεγάλες
απώλειες στα έσοδα των Ταμείων από τη συρρίκνωση της απασχόλησης και τη μείωση
των μισθών, που επίσης έγινε με παρέμβαση του κράτους.
Συνέβαλαν, επίσης, η διεύρυνση των ελαστικών μορφών απασχόλησης
και τα διάφορα κρατικά προγράμματα για την παροχή φτηνής εργατικής δύναμης
στους εργοδότες, όπου ο απασχολούμενους ασφαλίζεται μόνο για τον κλάδο Υγείας
και όχι για τον κλάδο σύνταξης, το χάρισμα μεγάλων οφειλών προς τα Ταμεία μέσα
από τις διάφορες ρυθμίσεις.
Επομένως, η συζήτηση περί «βιωσιμότητας» δεν είναι ταξικά
ουδέτερη. Τα Ταμεία δεν έχουν λεφτά όχι επειδή οι εργαζόμενοι υπήρξαν ασυνεπείς
στις υποχρεώσεις τους προς το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά επειδή το
κράτος και η εργοδοσία αντιμετωπίζουν διαχρονικά την Ασφάλιση σαν κόστος, από
το οποίο παλεύουν να απαλλαγούν.
Η προσπάθειά τους αυτή εντείνεται σε συνθήκες καπιταλιστικής
κρίσης. Από τη μια, η αναδίπλωση του κινήματος διευκολύνει να περάσουν μέτρα
που σχεδιάστηκαν χρόνια πριν. Κι από την άλλη, κράτος και εργοδοσία «καίγονται»
να διαμορφώσουν όρους για την προσέλκυση επενδύσεων, που θα βοηθήσουν στο
ξεπέρασμα της κρίσης και στην ανάκαμψη της οικονομίας.
Λογαριάζουν σαν «κόστος» την Ασφάλιση
Η αστική τάξη και το κράτος της ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τη
συμμετοχή τους στην Κοινωνική Ασφάλιση, όσο κι αν κάτω από συγκεκριμένες
ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες υποχρεώθηκαν να συγκροτήσουν οργανωμένα
ασφαλιστικά συστήματα στη συντριπτική πλειοψηφία των καπιταλιστικών κρατών.
Η Ασφάλιση, με την έννοια της Υγείας, της Πρόνοιας, αλλά και της
σύνταξης, συμβάλλει καθοριστικά στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης και από
αυτήν τη σκοπιά το κράτος, σαν εκφραστής των συλλογικών συμφερόντων του
κεφαλαίου, ανέλαβε να συγκροτήσει το Ασφαλιστικό σύστημα και να χρηματοδοτήσει
εν μέρει τη λειτουργία του.
Ωστόσο, η Κοινωνική Ασφάλιση δεν έπαψε να λογαριάζεται σαν κόστος
από την εργοδοσία, η οποία δεν εγκατέλειψε ποτέ το στόχο να απαλλαγεί από αυτό.
Να μειώσει, δηλαδή, αυτό που η ίδια ονομάζει «μη μισθολογικό κόστος» της
εργασίας, που το μεγαλύτερο τμήμα του διαμορφώνεται τυπικά από την οικονομική
συμβολή του εργοδότη στο σύστημα της Ασφάλισης και συνταξιοδότησης του
εργαζόμενου.
Τι είναι όμως οι εργοδοτικές εισφορές; Τίποτα περισσότερο από ένα
κομμάτι της απλήρωτης δουλειάς των εργαζομένων, που οικειοποιείται ο
καπιταλιστής με την απόσπαση της υπεραξίας, στη διευρυμένη αναπαραγωγή του
κεφαλαίου.
Απ’ αυτήν τη σκοπιά, η Ασφάλιση είναι «χασούρα» για τον εργοδότη,
ακριβώς επειδή μειώνει το μέρος της υπεραξίας, δηλαδή το κέρδος που καταλήγει
στην τσέπη του και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παραπέρα διεύρυνση της
παραγωγής (άρα για την απόσπαση ακόμα μεγαλύτερης υπεραξίας), ή να κατευθυνθεί
στην αποταμίευση και στην κατανάλωση.
Ετσι, ακόμα και τις περιόδους που η οικονομική κατάσταση των
Ταμείων ήταν πολύ καλύτερη από τη σημερινή, η εργοδοσία δε σταμάτησε να αναζητά
τρόπους, για να απαλλαγεί από το «κόστος» της Ασφάλισης, είτε αρνούμενη να
εκπληρώσει τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις της απέναντι στο σύστημα
(εισφοροδιαφυγή – εισφοροκλοπή), είτε αξιοποιώντας τα αποθεματικά των Ταμείων,
τον ιδρώτα δηλαδή των εργαζομένων, για να στηρίξει την καπιταλιστική ανάπτυξη,
να χρηματοδοτήσει δηλαδή νέες επενδύσεις. Ολα αυτά, βέβαια, με την ενεργητική
στήριξη του κράτους, που νομοθετούσε και νομοθετεί για λογαριασμό της.
Αλλά και τα λεφτά που συνεισφέρει το κράτος, μέρος του μισθού των
εργαζομένων είναι, που αναδιανέμεται υπέρ του κεφαλαίου μέσω της φορολογίας. Να
γιατί σε τελική ανάλυση, το σύστημα της τριμερούς χρηματοδότησης στον
καπιταλισμό είναι στην πραγματικότητα …μονομερές, αφού ο μόνος που παράγει
πλούτο και άρα τις εισφορές σε όλες τους τις μορφές (εργατική, εργοδοτική,
κρατική) είναι ο εργαζόμενος.
Ο στρατηγικός χαρακτήρας των ανατροπών
Πού στοχεύουν οι νέες ανατροπές που κάνει τώρα η κυβέρνηση του
ΣΥΡΙΖΑ στο Ασφαλιστικό; Μειώνοντας παραπέρα τις συντάξεις και τις άλλες
ασφαλιστικές παροχές, κάνει ακόμα «φτηνότερο» το σύστημα για την εργοδοσία,
απαλλάσσοντάς την από ένα επιπλέον μέρος που το θεωρεί κόστος γι’ αυτήν, έτσι
θεωρεί την Κοινωνική Ασφάλιση. Επομένως, δημιουργεί προϋποθέσεις αύξησης του
ποσοστού κέρδους, για να επενδυθούν συσσωρευμένα κεφάλαια.
Ταυτόχρονα, μειώνεται και η συμμετοχή του κράτους στη
χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αυτό σημαίνει εξοικονόμηση χρημάτων που
με διάφορους τρόπους θα δαπανηθούν για να στηριχτεί η ανάκαμψη της οικονομίας,
με έμμεσες και άμεσες επιδοτήσεις και προνόμια στο κεφάλαιο. Συν τοις άλλοις, η
Ασφάλιση και η Υγεία είναι προνομιακό πεδίο δράσης για τα «κοράκια» των
ασφαλιστικών εταιρειών που καραδοκούν και κερδίζουν έδαφος από τη σταδιακή
αποχώρηση του κράτους.
Να γιατί η ανησυχία της κυβέρνησης για τη βιωσιμότητα του
συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν εκφράζει τίποτε περισσότερο από την
έγνοια της για τη «βιωσιμότητα» των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και την
ανταγωνιστικότητά τους, για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας.
Μήπως όμως τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο για τις
συντάξεις και τις άλλες «κοινωνικές παροχές», αν η οικονομία επιστρέψει σε
ρυθμούς ανάκαμψης; Σε καμιά περίπτωση. Οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό, όπως και
το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων, προκύπτουν αντικειμενικά από την ανάγκη του
κεφαλαίου να αποσπάσει το μέγιστο ποσοστό κέρδους, να κυριαρχήσει απέναντι
στους ανταγωνιστές του.
Επομένως, η σαπίλα του συστήματος καθρεπτίζεται και στο
Ασφαλιστικό: Ενώ σήμερα η επιστήμη και η τεχνική, η ίδια η παραγωγικότητα της
εργασίας παρέχουν όλες τις προϋποθέσεις ώστε να μειωθούν τα όρια ηλικίας
συνταξιοδότησης για άνδρες και γυναίκες, να αυξηθούν οι συντάξεις και να
καταργηθεί κάθε εισφορά ασφαλισμένων και συνταξιούχων στο σύστημα της Υγείας
και της Πρόνοιας, εντούτοις τα πράγματα πάνε προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Κι αυτό συμβαίνει επειδή κριτήριο στην οργάνωση της οικονομίας και
της κοινωνίας είναι το καπιταλιστικό κέρδος και όχι οι λαϊκές ανάγκες και η
ικανοποίησή τους. Η μείωση του μη μισθολογικού κόστους για την εργοδοσία, η
απαλλαγή του κράτους από την Κοινωνική Ασφάλιση και η μετατροπή της σε ατομική
υπόθεση, είναι από τους παράγοντες που επιδρούν καθοριστικά στην
ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας.
Σήμερα, το σύστημα δεν μπορεί να κάνει ούτε τις ελάχιστες
παραχωρήσεις που έκανε σε παλιότερες φάσεις ανάπτυξης της οικονομίας, όπου κι
αυτές κρίνονταν πάντα στο πεδίο της ταξικής πάλης και καθορίζονταν από το
συσχετισμό δύναμης.
Ο στρατηγικός χαρακτήρας των ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση δεν
προκύπτει μόνο από τις εξελίξεις στα χρόνια της κρίσης. Για παράδειγμα, το
σχέδιο Γιαννίτση αποκρούστηκε προσωρινά από τους εργαζόμενους και το λαό, αλλά
ο πυρήνας του ενσωματώθηκε σε όλες τις επόμενες μεταρρυθμίσεις και σ’ αυτή που
κάνει τώρα η κυβέρνηση.
Επομένως, η αντιστοίχηση των λαϊκών δικαιωμάτων με τις σύγχρονες
ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν αντικειμενικά αυτές να ικανοποιηθούν,
προϋποθέτει ριζική ανατροπή του συσχετισμού δύναμης υπέρ των εργαζομένων και
του λαού, ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου. Σ’ αυτό το στόχο χρειάζεται να
συγκεντρώνουν δυνάμεις οι εργαζόμενοι και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα, παλεύοντας
με επιθετικά αιτήματα να βάλουν εμπόδια στα μέτρα που χειροτερεύουν τη ζωή του
λαού, διεκδικώντας ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης.
Απέναντι στη μεταρρύθμιση που ετοιμάζει η κυβέρνηση, χρειάζεται να
εκφραστεί καθολικά η αντίδραση των εργαζομένων και του λαού. Οι αγώνες του
επόμενου διαστήματος και η νέα πανεργατική απεργία χρειάζεται να ανεβάσουν τον
πήχη της ταξικής αντιπαράθεσης με την εργοδοσία και το κράτος της, με την ΕΕ
των μονοπωλίων. Η ανασύνταξη του κινήματος, η κλιμάκωση των ταξικών αγώνων σ’
αυτή την κατεύθυνση της αντιπαράθεσης στοχεύουν.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 10/1/2016

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ


ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Ακόμα πιο κάτω συντάξεις και παροχές για όλους
Ενα από τα βασικά στοιχεία του νέου Ασφαλιστικού που προωθεί άμεσα
η κυβέρνηση, είναι ότι θίγει
τους πάντες:
 Τους σημερινούς ασφαλισμένους, αυτούς που τώρα
ετοιμάζονται να βγουν στη σύνταξη, αλλά και όλους τους σημερινούς
συνταξιούχους. Τσακίζει ιδιαίτερα τη νέα γενιά, η οποία
εξαιτίας των ελαστικών μορφών απασχόλησης και των αναιμικών μεροκάματων είναι
αμφίβολο αν και πότε θα πάρει σύνταξη.
Για όλες τις κατηγορίες ασφαλισμένων και συνταξιούχων, σημερινών
και μελλοντικών, θεσπίζονται ενιαίοι κανόνες, προσαρμοσμένοι
στους δημοσιονομικούς στόχους της κυβέρνησης, κάτι που σημαίνει μειώσεις σε
παροχές και συντάξεις για όλους. Οι ενιαίοι κανόνες επιτυγχάνονται τόσο με τον επανυπολογισμό
των συντάξεων που ήδη αποδίδονται,
 όσο και με την παραπέρα
ενοποίηση των Ταμείων σε ένα υπερ-Ταμείο,
 με την επωνυμία Εθνικός
Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ).
Είναι επίσης βέβαιο ότι το νομοθέτημα που θα φτάσει τελικά στη
Βουλή, θα είναι ακόμα χειρότερο από την πρόταση της κυβέρνησης, καθώς
μεσολαβεί η διαπραγμάτευση με την τρόικα.
Γι’ αυτό παραμένουν ανοιχτές κρίσιμες παράμετροι του νέου
συστήματος, όπως το αν τελικά η «εθνική σύνταξη» θα δίνεται με εισοδηματικά (ή
και άλλα) κριτήρια, αν θα υπάρξει αύξηση των αναγκαίων ημερών ασφάλισης από τις
4.500 στις 6.000, αν και από πού θα προέλθουν τα επιπλέον έσοδα για το σύστημα
της Ασφάλισης, αν θα καταληχθεί η αύξηση της εργοδοτικής εισφοράς για τις
επικουρικές και αν όχι από πού θα βρεθούν τα προϋπολογιζόμενα κονδύλια κ.ά.
Με το σχέδιο που παρουσίασε, η κυβέρνηση αλλάζει προς το χειρότερο
τον αντιασφαλιστικό νόμο3863/2010 (Λοβέρδου – Κουτρουμάνη), με τον
οποίο για πρώτη φορά η σύνταξη «έσπασε» στα δύο: Ενα τμήμα της καταβάλλεται υπό
προϋποθέσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό και το άλλο προκύπτει αναλογικά προς
τα χρόνια ασφάλισης και το μισθό του ασφαλισμένου.
Το άθροισμα αυτών των δύο τμημάτων, που στο σχέδιο της κυβέρνησης
ονομάζονται «εθνική» και «ανταποδοτική» σύνταξη,
είναι η κύρια σύνταξη και πάνω εκεί προστίθεται η επικουρική. Η εθνική σύνταξη
ορίζεται από την κυβέρνηση στα 384 ευρώ.
Ας δούμε ορισμένες από τις βασικές παραμέτρους του κυβερνητικού
σχεδίου για το Ασφαλιστικό.
1. Ο νέος τρόπος υπολογισμού των συντάξεων
Οι συντάξεις που θα αποδίδονται στο εξής, θα είναι μειωμένες σε
σχέση με τις σημερινές, αλλά και σε σχέση με εκείνες που θα δίνονταν με το νόμο
3863/2010. Αυτό συμβαίνει για
δύο λόγους:
  • Πρώτον, επειδή τα
    ποσοστά αναπλήρωσης στην κυβερνητική πρόταση «βυθίζονται» στο 38,68% για
    τα 35 χρόνια Ασφάλισης, όταν στο ισχύον σύστημα έφταναν το 70% και στον
    3863/2010 το 45,85%.
  • Δεύτερον, επειδή τα
    ποσοστά αυτά θα υπολογίζονται και σε πολύ μικρότερο συντάξιμο μισθό, αφού
    αυτός πλέον θα είναι ο μέσος μισθός ολόκληρου του εργάσιμου βίου και όχι
    της τελευταίας πενταετίας (π.χ. ΙΚΑ) που ίσχυε πριν.
Παράδειγμα: Με το παλιό σύστημα, ένας μισθωτός
που είχε 10.500 μέρες Ασφάλισης (35ετία), με μισθό την τελευταία πενταετία γύρω
στα 1.500 ευρώ, το ποσοστό αναπλήρωσης ήταν 70% και η αποδιδόμενη σύνταξη 1.040
ευρώ. Με το νέο σύστημα, επειδή πλέον θα υπολογίζονται οι μισθοί όλου του
εργάσιμου βίου και όχι της τελευταίας μόνο πενταετίας, ο συντάξιμος μισθός του
εργαζόμενου θα είναι μόλις 1.026 ευρώ. Το ποσοστό αναπλήρωσης από το 70%, με
βάση την κυβερνητική πρόταση θα είναι για τα 35 χρόνια Ασφάλισης, μόλις 38,68%!
Ετσι, το ποσό της ανταποδοτικής σύνταξης θα είναι μόλις 396 ευρώ.
Η προσθήκη σε αυτό το ποσό της «εθνικής» σύνταξης των 384 ευρώ
οδηγεί σε τελικό ποσό σύνταξης στα 780 ευρώ! Δηλαδή, η σύνταξη που
βγαίνει με το νέο σύστημα είναι μειωμένη κατά 25%!
Σημειώνεται ότι με βάση
το νόμο 3863/2010, για τον ίδιο εργαζόμενο, η ανταποδοτική σύνταξη θα ήταν 470
ευρώ (ποσοστό αναπλήρωσης 45,85%) και η «εθνική» είχε οριστεί στα 360 ευρώ.
Δηλαδή, η συνολική σύνταξη – στην πλήρη ωρίμανση του συστήματος – θα ήταν μόλις
830 ευρώ και σε σχέση με το παλαιό σύστημα 20% μικρότερη.Ετσι, και τα δύο
νέα συστήματα οδηγούν σε πολύ μικρότερες συντάξεις.
2. Χαντάκωμα για τη νέα γενιά και για συντάξεις αναπηρίας
Τα επίπεδα συντάξεων που περιγράφονται πιο πάνω, προκύπτουν σε
εργαζόμενους με 35 χρόνια Ασφάλισης. Η εικόνα γίνεται ακόμα χειρότερη για
εργαζόμενους που δεν θα μπορούν να εξασφαλίζουν αυτά τα ένσημα. Ειδικά
για τις νέες γενιές,
 που εργάζονται σε συνθήκες «ευελιξίας», το
τμήμα της «ανταποδοτικής σύνταξης» θα είναι μηδαμινό.
Παράδειγμα: Στην περίπτωση 15ετίας, που είναι
σήμερα το όριο για να βγει κάποιος στη σύνταξη (4.500 ένσημα), το ποσοστό
αναπλήρωσης της ανταποδοτικής σύνταξης θα είναι μόλις 12%. Δηλαδή, σε έναν
συντάξιμο μισθό των 1.000 ευρώ, το ανταποδοτικό τμήμα θα ανέρχεται μόλις στα 120
ευρώ! Βέβαια, με τις σημερινές εργασιακές σχέσεις, είναι από δύσκολο έως
αδύνατο κάποιος εργαζόμενος να διαμορφώσει στη 15ετία συντάξιμο μισθό 1.000
ευρώ.Επομένως, το 12% της ανταποδοτικής θα υπολογίζεται σε πολύ μικρότερους
συντάξιμους μισθούς και θα οδηγεί κυριολεκτικά σε συντάξεις πείνας.
Οι κατασκευαστές του νέου αντιλαϊκού συστήματος ισχυρίζονται ότι
σε αυτές τις περιπτώσεις των εξευτελιστικών ανταποδοτικών συντάξεων θα «σώζει»
την κατάσταση η προσθήκη της «εθνικής» σύνταξης των 384 ευρώ. Ομως, η λεγόμενη
«εθνική σύνταξη» και στα δύο συστήματα (στον 3863/2010 και στην πρόταση της
κυβέρνησης) δινόταν και θα δίνεται μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Ετσι, σύμφωνα με την πρόταση της κυβέρνησης, η «εθνική σύνταξη»δεν
θα δίνεται ολόκληρη,
 αν ο δικαιούχος δεν έχει τουλάχιστον 40 χρόνια
παραμονής στη χώρα μας. Θα είναι επίσης μειωμένη στην περίπτωση
αναπηρίας,
 ανάλογα με το ποσοστό αναπηρίας του δικαιούχου, θα
μειώνεται στην περίπτωση των «πρόωρων» συνταξιοδοτήσεων, όπως και στις
περιπτώσεις δικαιώματος λόγω θανάτου, αλλά και διπλής σύνταξης.
Αυτό σημαίνει ότι στις περιπτώσεις αναπηρίας –
που μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε – ο ασφαλισμένος που χάνει την ικανότητα προς
εργασία θα μένει «επί ξύλου κρεμάμενος». Είναι ενδεικτικό ότι με ποσοστό αναπηρίας
από 50% έως 67% ο ασφαλισμένος θα λαμβάνει μόνο το 50% της «εθνικής», ενώ με
ποσοστό αναπηρίας από 67% έως 79% θα λαμβάνει το 75% της «εθνικής»! Σε τέτοιες
οδυνηρές καταστάσεις θα βρεθούν οι ασφαλισμένοι με δεδομένο ότι το νέο σύστημα
δεν προβλέπει ούτε κατώτερα όρια συντάξεων.
3. Επανυπολογισμός των ήδη αποδιδόμενων συντάξεων
Ο παραπάνω τρόπος υπολογισμού των συντάξεων θα εφαρμοστεί και στις ήδη
αποδιδόμενες συντάξεις,
 οι οποίες θα επανυπολογιστούν. Βέβαια, όταν
μιλάμε για τις σημερινές συντάξεις, δεν εννοούμε αυτές που απέδιδε το σύστημα
πριν από το 2010, αλλά αυτές που διαμορφώθηκαν μετά τις απανωτές περικοπές της
τελευταίας πενταετίας. Μιλάμε δηλαδή για συντάξεις πετσοκομμένες μέχρι
και κατά 40% σε σχέση με πριν από πέντε χρόνια.
Αυτές οι συντάξεις προβλέπεται τώρα να μειωθούν κι άλλο μετά τον
επανυπολογισμό τους με τα νέα κριτήρια, που εφαρμόζονται πλέον ενιαία για
παλιούς και μελλοντικούς συνταξιούχους.
Μπροστά σ’ αυτήν την πραγματικότητα, η κυβέρνηση προσπαθεί να
ελιχθεί, για να μετριάσει τις αντιδράσεις. Γι’ αυτό μεταθέτει στο 2018,
και συγκεκριμένα μετά τον Ιούλη, οπότε λήγει το τρέχον «πρόγραμμα
δημοσιονομικής προσαρμογής», την ονομαστική μείωση των συντάξεων που παίρνουν
οι σημερινοί συνταξιούχοι.
 Συγκεκριμένα, το σχέδιο προβλέπει ότι:
  • Αν μετά τον
    επανυπολογισμό των ήδη αποδιδόμενων συντάξεων προκύψει μείωση κάτω ακόμα
    και από τα σημερινά άθλια επίπεδα, η σύνταξη θα συνεχίσει να αποδίδεται
    στο σημερινό της ύψος, το οποίο να σημειωθεί ότι είναι μειωμένο κατά 40%
    σε σχέση με το 2009.
     Η κυβέρνηση ονομάζει αυτό το τρικ «προσωπική
    διαφορά», η οποία όμως παύει σταδιακά να υπάρχει μετά τον Ιούλη του 2018, οπότε
    οι μειώσεις που προκύπτουν από τον επανυπολογισμό θα ενσωματωθούν κανονικά
    στις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις.
Παράδειγμα: Αν ένας παλιός συνταξιούχος παίρνει
σήμερα 800 ευρώ σύνταξη και με τον επανυπολογισμό προκύπτει σύνταξη 700 ευρώ,
θα συνεχίσει να παίρνει τα 800 μέχρι και το 2018. Από εκεί και πέρα, η σύνταξη
θα προσαρμόζεται σταδιακά στα 700.
  • Επίσης, αν οι
    νέες συντάξεις που θα δοθούν την τριετία 2016 – 2018
     είναι
    μικρότερες από αυτές που δίνει το ισχύον σύστημα σε ποσοστό μεγαλύτερο του
    20%, η κυβέρνηση «κάνει σκόντο» και βάσει του σχεδίου της δεσμεύεται να
    καταβάλλει μέρος αυτής της διαφοράς ως «προσωπική διαφορά», μέχρι και το
    2018. Με αυτόν τον τρόπο πάει να «μαλακώσει» τις μεγάλες μειώσεις που
    συνεπάγεται για τους νέους συνταξιούχους το νέο σύστημα. Μετά τον Ιούλη
    του 2018, η σύνταξη θα δίνεται στα επίπεδα που προβλέπει ο νέος
    δυσμενέστερος υπολογισμός.
Παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι ένας ασφαλισμένος
θα βγει στη σύνταξη μέσα στο 2016. Αν με το παλιό σύστημα δικαιούνταν σύνταξη
1.000 ευρώ και με το νέο 800 (μείωση 20%), τότε μέχρι και το 2018 θα παίρνει
900 (το μισό της διαφοράς του 20%). Από εκεί και πέρα, η σύνταξή του θα
προσαρμοστεί στα 800. Ανάλογα «τρικ», με μικρότερη όμως «προσωπική διαφορά»
(1/3 και 1/4 αντίστοιχα), προβλέπονται για όσους βγουν στη σύνταξη το 2017 και
το 2018.
Σε κάθε περίπτωση, με το σχέδιό της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ
μονιμοποιεί, αλλά και νομιμοποιεί όλες τις μέχρι τώρα αυθαίρετες περικοπές που
είχαν επιβάλει οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, και ταυτόχρονα «χτίζει» έναν νέο
μηχανισμό για την παραπέρα μείωση όλων των συντάξεων.
4. Επικουρικές: Αύξηση εισφορών για αμφίβολες συντάξεις
Με το σχέδιο της κυβέρνησης επιβάλλεται αύξηση των
εισφορών στον κλάδο της επικουρικής σύνταξης κατά 1,5 μονάδα.
 Ετσι,
από 1/1/2016 και μέχρι την 31/12/2018, το ποσό της μηνιαίας εισφοράς στο Ενιαίο
Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ) όλων των μισθωτών ασφαλισμένων, καθορίζεται
σε ποσοστό 3,5% για τον ασφαλισμένο και σε ποσοστό 4% για τον εργοδότη,
 από
3% και 3% σήμερα.
Θυμίζουμε ότι στην εργοδοσία, οι εισφορές μειώθηκαν τα τελευταία
χρόνια κατά 3,9 ολόκληρες μονάδες. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, μετά το πέρας της
τριετίας, η μηνιαία εισφορά επανέρχεται στο σημερινό ύψος της, αλλά έως τότε,
βέβαια, «έχει ο θεός»…
Και ενώ επιβάλλεται αύξηση στην εισφορά για την επικουρική
σύνταξη, το σχέδιο της κυβέρνησης διατηρεί όλες τις αντιλαϊκές διατάξεις
προηγούμενων νόμων, όπως η διαμόρφωση του ύψους της σύνταξης με βάση τα
δημογραφικά δεδομένα. Με άλλα λόγια, ετησίως θα προϋπολογίζεται ένα
συγκεκριμένο ποσό για επικουρικές συντάξεις (το ύψος του θα εξαρτάται από τις
αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας), που θα μοιράζεται στους δικαιούχους.
Οσο μεγαλύτερος ο αριθμός των δικαιούχων, τόσο μικρότερη
επικουρική σύνταξη θα αναλογεί στον καθένα. Το ποσοστό αναπλήρωσης καθορίζεται
σε 0,45% για κάθε χρόνο Ασφάλισης. Δηλαδή, για να πιάσει κάποιος το προηγούμενο
ποσοστό αναπλήρωσης που ήταν 20%, θα πρέπει να δουλεύει 44,5 χρόνια! Επίσης, το
20% υπολογιζόταν επί του τελευταίου συντάξιμου μισθού, αν δούλευε στο Δημόσιο,
ή επί του μέσου όρου των συντάξιμων αποδοχών της καλύτερης 5ετίας των
τελευταίων 10 χρόνων στον ιδιωτικό τομέα. Τώρα θα υπολογίζεται επί του μέσου
όρου των συντάξιμων αποδοχών όλου του εργάσιμου βίου.
5. Αφαίμαξη αγροτών και ΕΒΕ με αύξηση εισφορών
Οι μειώσεις των συντάξεων, νέων και παλιών, πάνε χέρι χέρι με τηναύξηση
των εισφορών
, που θα θίξει κυρίως εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες, αυτοαπασχολούμενους
και ελεύθερους επαγγελματίες. Συγκεκριμένα:
  • Για τους αγρότες,
    ανεξάρτητα από το χρόνο υπαγωγής στην Ασφάλιση, οι εισφορές τους για κύρια
    σύνταξη αυξάνονται σταδιακά από το 7% σήμερα στο 20% το 2019. Τα
    νέα αυξημένα ποσοστά, που θα αρχίσουν να εφαρμόζονται αναδρομικά από το
    δεύτερο εξάμηνο του 2015, θα υπολογίζονται στη βάση του καθαρού
    φορολογητέου εισοδήματος από την αγροτική δραστηριότητα του προηγούμενου
    έτους. Κατώτατο ασφαλιστέο εισόδημα για τους αγρότες ορίζονται τα 468,8
    ευρώ το μήνα. Δηλαδή, η μηνιαία εισφορά του αγρότη δεν μπορεί να είναι
    κάτω από 93 ευρώ και για το ζευγάρι που απασχολούνται και οι δύο στο
    αγροτικό νοικοκυριό τους θα είναι το διπλάσιο.
  • Για τους ασφαλισμένους
    του ΕΤΑΑ και του ΟΑΕΕ,
     από 1/1/2017 προβλέπεται μηνιαία
    ασφαλιστική εισφορά, για τον κλάδο σύνταξης, ύψους 20% επί του μηνιαίου
    εισοδήματός τους, όπως αυτό καθορίζεται είτε με βάση το καθαρό φορολογητέο
    εισόδημα, από την ασκούμενη δραστηριότητά τους κατά το προηγούμενο
    φορολογικό έτος, είτε με βάση την καθαρή αξία των παρεχόμενων μηνιαίως ή
    σε άλλη τακτική χρονική βάση, υπηρεσιών του τρέχοντος έτους, για το οποίο
    εκδίδονται δελτία παροχής υπηρεσιών, τιμολόγια ή αποδείξεις επαγγελματικής
    δαπάνης. Σε καμία περίπτωση η μηνιαία ασφαλιστική εισφορά δεν μπορεί να είναι
    χαμηλότερη από το 20% του κατώτερου μισθού, δηλαδή 117      ευρώ.
6. Σφαγή σε ΕΚΑΣ – εφάπαξ – παροχές Ταμείων
Μαζί με τον επανυπολογισμό των ήδη αποδιδόμενων συντάξεων, η
κυβέρνηση προχωρά και στη σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ. Μετά το
2019 δεν θα καταβάλλεται σε κανέναν συνταξιούχο και συνολικά οι
χαμηλοσυνταξιούχοι χάνουν περίπου 1 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.
Οσον αφορά την οργανωτική δομή, η κυβέρνηση προχωρά στη δημιουργία
ενός υπερ-Ταμείου, όπου υπάγονται όλα τα Ταμεία κύριων συντάξεων,
μαζί με τα Ταμεία Πρόνοιας που απέδιδαν τα εφάπαξ,
τα οποία και αυτά θα μειωθούν. Ταυτόχρονα, στο ίδιο Ταμείο υπάγονται και τα
Ταμεία και οι κλάδοι που δίνουν παροχές σε χρήμα λόγω ασθένειας ή άλλα
βοηθήματα.
Συγκεκριμένα, συστήνεται ο Εθνικός Φορέας Κοινωνικής
Ασφάλισης
 (ΕΦΚΑ), με κορμό το ΙΚΑ, στον οποίο θα ενταχθούν σταδιακά
από την 1/1/2016 όλοι οι υφιστάμενοι φορείς κύριας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΟΑΕΕ,
ΕΤΑΑ, ΕΤΑΠ ΜΜΕ, ΟΓΑ, ΝΑΤ). Εξαιρούνται μόνο οι διευθύνσεις του ΝΑΤ και του ΟΓΑ
για την άσκηση των μη ασφαλιστικών τους αρμοδιοτήτων. Στον ΕΦΚΑ θα λειτουργεί
ειδική διεύθυνση συγκέντρωσης των οφειλών και προώθησης της διαδικασίας
είσπραξης ή κατάσχεσης.
Στο νέο υπερ-Ταμείο κύριας Ασφάλισης, που θα εμπεριέχει ως
ξεχωριστές διευθύνσεις και τους τομείς παροχής εφάπαξ, θα ισχύουν στο εξής
κοινοί κανόνες υπολογισμού των συντάξεων. Εννοείται βέβαια ότι μέσω αυτής της
τεχνητής ενοποίησης – μαμούθ, πέραν των προβλημάτων λειτουργικότητας, το
κύριο είναι ότι θα επιδιωχθεί η αποψίλωση όλων των παροχών προς τους
ασφαλισμένους που έδιναν μέχρι τώρα τα Ταμεία, με τη δημιουργία νέων κανονισμών
παροχών.
Τέλος, προσδοκώντας έσοδα από την «αξιοποίηση» της ακίνητης
περιουσίας των Ταμείων, η κυβέρνηση σκοπεύει να συστήσει μια Ανώνυμη Εταιρεία Διαχείρισης της
Ακίνητης Περιουσίας Ασφαλιστικών Οργανισμών
 και μία Εταιρεία
Διαχείρισης Αμοιβαίων Κεφαλαίων Διευρυμένου Σκοπού Ασφαλιστικών Οργανισμών,
 για
να διευρύνει και μ’ αυτόν τον τρόπο την εμπλοκή τραπεζών και ιδιωτών στη
διαχείριση της περιουσίας των ασφαλισμένων.
Πολλά ψέματα σε τόσο λίγες λέξεις
Να κάνει το μαύρο – άσπρο επιχειρεί η κυβέρνηση μετά τη
δημοσιοποίηση της πρότασής της για το νέο ασφαλιστικό σύστημα, όπως προκύπτει
από τις πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβερνητικής
εκπροσώπου, αλλά και τις ανεπίσημες διαρροές από το υπουργείο Εργασίας.
Η αλήθεια είναι ότι η πρόταση της κυβέρνησης οδηγεί σε ένα νέο
Ασφαλιστικό που δεν αφήνει πέτρα πάνω στην πέτρα σε ό,τι ασφαλιστικά δικαιώματα
είχαν απομείνει από τις προηγούμενες αντιασφαλιστικές ανατροπές. Κάνει, μάλιστα, κάτι
πολύ χειρότερο
: Τις αιματηρές περικοπές που επιβλήθηκαν από το 2010 και
έριξαν τη μέση σύνταξη από τα 1.480 στα 863 ευρώ, όπως δήλωσε χτες και η
κυβερνητική εκπρόσωπος, επιχειρεί να τις νομιμοποιήσει ως αποτέλεσμα του νέου
«δίκαιου» υπολογισμού τους, με τους νέους μικρότερους συντελεστές. Με
μια κουβέντα, βαφτίζει τη λεηλασία των συντάξεων, που έκαναν οι προηγούμενες
κυβερνήσεις, ως απόδοση «δικαιοσύνης» και «ισονομίας», βγάζοντας έτσι λάδι την
πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ
.
Επιπλέον, τη λεηλασία αυτή την επεκτείνει σε όλες τις νέες γενιές
στο διηνεκές. Πλέον οι νέες γενιές – για τις οποίες κόπτεται – θα λαμβάνουν
«από χέρι» σύνταξη πτωχοκομείου, χωρίς μάλιστα οι κυβερνήσεις να …μπαίνουν
στον κόπο να τις κόβουν κάθε φορά και να αναλαμβάνουν το πολιτικό κόστος, όπως
γινόταν στο παρελθόν. Και αυτό το κοινωνικό «σφαγείο» το ονομάζει «αναγκαία
αναδιάρθρωση»! Πράγματι, πρόκειται για αναδιάρθρωση. Είναι αναδιάρθρωση
υπέρ των μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων, αφού το αστικό κράτος για λογαριασμό
τους μειώνει στο έπακρο την κρατική χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος,
ώστε να μπορεί να διαθέτει τους κρατικούς πόρους, μέσω της γενικής αντιλαϊκής
φορολογίας, στα μεγάλα επιχειρηματικά 
συμφέροντα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο νέο σύστημα, η κρατική χρηματοδότηση
περιορίζεται στην κάλυψη μόνο της εθνικής σύνταξης των 384 ευρώ, η οποία
συνολικά σε ετήσια βάση δεν θα ξεπερνά τα 9,5 δισ. ευρώ. Μια χρηματοδότηση που
αντιστοιχεί σχεδόν στο μισό απ’ αυτήν που δινόταν στα Ταμεία το 2009. Βέβαια,
και αυτή η ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση μπαίνει υπό την αίρεση της
«δημοσιονομικής πειθαρχίας» και των αντοχών της καπιταλιστικής οικονομίας.
Την ώρα, μάλιστα, που προχωρά σε σαρωτικές μειώσεις στους πάντες
ισχυρίζεται ότι προστατεύει τις συντάξεις και δεν κάνει «νέες οριζόντιες
μειώσεις»! Αλλά ταυτόχρονα ομολογούν τα κυβερνητικά στελέχη πως έτσι
πετυχαίνεται «αναπροσαρμογή της συνταξιοδοτικής δαπάνης, ώστε να συρρικνωθούν
τα ελλείμματα»!
 Ετσι με τα 384 ευρώ, σύμφωνα με τα επιχειρήματα των
κυβερνητικών στελεχών, θα καλυφθούν και τα νέα μειωμένα ποσοστά αναπλήρωσης,
και ο νέος κατά πολύ μικρότερος συντάξιμος μισθός, και η κατάργηση των
κατώτερων ορίων συντάξεων που δεν υπάρχει στο νέο σύστημα. Με την «εθνική
σύνταξη» θα καλυφθούν και η κατάργηση του ΕΚΑΣ που δίνεται στους
χαμηλοσυνταξιούχους,  αλλά
και η συρρίκνωση των επικουρικών που οδεύουν και αυτές προς κατάργηση. Τόσα
πολλά ψέματα σε τόσο λίγες λέξεις…
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 6/1/2016