Συντάκτης: ΑΣΕ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών—Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις Π.Ε. δεν είναι κομματική συνδικαλιστική παράταξη, συγκροτήθηκε και λειτουργεί στο επίπεδο του Συλλόγου με πλήρη αυτοτέλεια και ελευθερία δράσης, σε αντιπαράθεση με τον κατεστημένο κρατικό - κυβερνητικό - κομματικό συνδικαλισμό και με πλήρη διαχωρισμό από τους μηχανισμούς των κυβερνήσεων, του υπουργείου και της διοίκησης.

Το Υπουργείο Παιδείας εμπαίζει εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές με τα επικοινωνια-κά παιχνίδια για παροχή laptop και «προαιρετικών» μαθημάτων τις ημέρες του Πάσχα

Το Υπουργείο Παιδείας εμπαίζει εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές με τα επικοινωνια-κά παιχνίδια για παροχή laptop και «προαιρετικών» μαθημάτων τις ημέρες του Πάσχα

Α. Στα κορυφαία fake news των τελευταίων ημερών περιλαμβάνονται πλέον οι ειδήσεις ότι το Υπουργείο Παιδείας θα μοιράσει λάπτοπ σε μαθητές και εκπαιδευτικούς!

Καταγγέλλουμε την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για τον απόλυτο εμπαιγμό και τον εξευτελισμό κάθε διαδικασίας καταγραφής αναγκών από τις σχολικές μονάδες. 

Συγκεκριμένα, το Υπουργείο Παιδείας με τη νέα του εγκύκλιο (9/4), ουσιαστικά παραδέχεται ότι σε πανελλαδικό επίπεδο η συντριπτική πλειοψηφία των διευθυντών/τριων, προϊσταμένων και συλλόγων γονέων ακολούθησε την καταγραφή των πραγματικών αναγκών που είναι τεράστιες και την οδηγία της ΔΟΕ ότι «αποτελεί μονόδρομο για τους/τις διευθυντές/ντριες να δηλώσουν το σύνολο των μαθητών του σχολείου ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος αποκλεισμών», διαφορετικά για τους όποιους αποκλεισμούς θα είναι συνυπεύθυνοι οι διευθυντές/τριες και οι προϊσταμένες νηπιαγωγείων.   

Έστειλε λοιπόν νέα εκδοχή της καταγραφής αναγκών εξοπλισμού με γρίφους: «διευκρινίζουμε ότι η καταγραφή αναγκών εξοπλισμού φορητών ηλεκτρονικών υπολογιστών/συσκευών αφορά αποκλειστικά και μόνο σε ελλείψεις της σχολικής μονάδας και επ’ ουδενί φυσικών προσώπων (εκπαιδευτικών ή μαθητών)».

Δηλαδή; Τι θα πει αυτό; Με ποιο κριτήριο θα μετρηθούν οι ανάγκες της σχολικής μονάδας; Με κριτήρια κανονικής λειτουργίας ή πανδημίας και εξ αποστάσεως εκπαίδευσης;

Θα έχουν ΟΛΟΙ οι μαθητές/τριες και οι εκπαιδευτικοί πρόσβαση ή όχι;

Μήπως θα υπάρχει ένας υπολογιστής σε κάθε τάξη; Ή μήπως ένας σε κάθε θρανίο; Ή μήπως ένας ανά 5 μαθητές; 

Η απάντηση στα παραπάνω δίνεται με πλάγιο τρόπο: Το Υπουργείο Παιδείας με προφορική εντολή που εκτελούν οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, υποβάλει στα σχολεία ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΩΣ (!!) συγκεκριμένες απαντήσεις στο ερώτημα που έθεσε το ίδιο σε σχέση με τις ανάγκες των εκπαιδευτικών και των μαθητών σε εξοπλισμό! Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από αυτές τις άτυπες ενημερώσεις, κάθε νηπιαγωγείο θα πάρει από ένα (1) λάπτοπ, κάθε δημοτικό σχολείο θα πάρει ένα (1) ανά 45-50 μαθητές, ενώ τα δημοτικά σχολεία που είχαν πάρει το «ερμάριο» (πρώην ΕΑΕΠ), δεν θα πάρουν τίποτα! Ότι κι αν δηλώσουν! Σημειωτέο ότι αυτός ο εξοπλισμός δεν θα δανείζεται στους μαθητές! Τότε γιατί ρωτάει τα σχολεία αφού η απάντηση πρέπει να είναι δεδομένη; Επομένως, ζητείται η συναίνεση των σχολικών μονάδων στα παραπάνω στοιχεία, ώστε το Υπουργείο να βγει και να πει στην κοινωνία ότι μας έδωσε ότι ζητήσαμε και ότι χρειαζόμασταν, άρα, οι διαδικασίες της τηλεκπαίδευσης συνεχίζονται απρόσκοπτα! Με τη σειρά τους, ήδη τα ΜΜΕ αναπαράγουν το μέγα αυτό ψεύδος ανακοινώνοντας ότι η κυβέρνηση μοιράζει λάπτοπ στα παιδιά. 

Απέναντι σε αυτόν τον πρωτοφανή εμπαιγμό και τον εξευτελισμό κάθε διαδικασίας, απέναντι στους κινδύνους στους οποίους εκθέτει το δημόσιο σχολείο το ίδιο το Υπουργείο, η απάντηση πρέπει να είναι μία. Ότι δηλώσαμε και χθες. Ζητάμε λάπτοπ για όλους τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Αυτό πρέπει να καταγραφεί ως απάντηση στο σχετικό ερώτημα. 

Η Υπουργός Παιδείας να αφήσει τους θεατρινισμούς και τα επικοινωνιακά παιχνίδια και να ανακοινώσει άμεσα την παροχή laptop, αλλά και γρήγορο και δωρεάν internet, για κάθε μαθητή και εκπαιδευτικό με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. 

Β. Ταυτόχρονα, με ανακοίνωσή του το Υπουργείο Παιδείας ενημερώνει ότι «θα δύναται να παρέχεται σε προαιρετική βάση εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και κατά τη διάρκεια των δύο επερχόμενων εβδομάδων, με εξαίρεση το χρονικό διάστημα από Μεγάλη Τετάρτη 15.04.2020 ως και Τρίτη 21.04.2020. Το ακριβές πλαίσιο θα οριστεί με σχετικές διατάξεις». Θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι η λειτουργία του σχολείου, η έναρξη των μαθημάτων, οι διακοπές και οι αργίες, ρυθμίζονται με το ΠΔ79 άρθρο 3 παράγραφος 1στ: «Τα δημόσια σχολεία και νηπιαγωγεία δεν λειτουργούν τις ακόλουθες ημέρες:…. από τη Μεγάλη Δευτέρα μέχρι και την παρασκευή του Διακαινησίμου». Το οποίο δεν αναιρείται ούτε με υπουργικές αποφάσεις ούτε με συστάσεις ούτε με προσφυγή στον κοινωνικό αυτοματισμό. 

Και ρωτάμε:

1.Από πότε η λειτουργία του δημόσιου σχολείου έγινε προαιρετική; Δεν υπάρχει συγκεκριμένη νομοθεσία που καθορίζει τις ημέρες και ώρες που λειτουργούν τα σχολεία;

2. Σε τι θα βοηθήσει στην παρούσα φάση η ένταση του πολυκερματισμού που ήδη λαμβάνει χώρα στο χώρο της εκπαίδευσης.

3. Τι υπονοεί το υπουργείο πετώντας για άλλη μια φορά το μπαλάκι στους εκπαιδευτικούς; Ότι υπάρχουν εργατικοί εκπαιδευτικοί που δουλεύουν και το Πάσχα και κατ΄ αντιστοιχία οι τεμπέληδες που δε δουλεύουν, ενεργοποιώντας τον κοινωνικό αυτοματισμό, εργαλείο χρήσιμο για τα επόμενα μέτρα που ετοιμάζει;

Υπάρχει λοιπόν συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο (ΠΔ79) που ορίζει με ενιαίο τρόπο τη λειτουργία των σχολείων και αυτό θα ακολουθήσουμε όλοι και όλες απαρέγκλιτα. Τα υπόλοιπα, ας τα βρει το Υπουργείο Παιδείας με τους αυλικούς του δημοσιογράφους που είναι ήδη σε διατεταγμένη υπηρεσία να βγουν στα κανάλια και να προαναγγέλλουν μειώσεις μισθών για τους «τεμπέληδες» εκπαιδευτικούς!

Αυτές τις ώρες σκυμμένοι πάνω από τα πληκτρολόγια ή με ένα τηλέφωνο στο χέρι δίνουμε τη μάχη της μόρφωσης και της αλληλεγγύης για να στηρίζουμε τους μαθητές μας τις οικογένειες τους. Δίνουμε τη μάχη για να σταθούμε στους μαθητές που τώρα μας θέλουν δίπλα τους. Αφήστε μας απερίσπαστους. Τα επικοινωνιακά παιχνίδια, οι πολιτικές σκοπιμότητες, οι συκοφαντικές επιθέσεις εναντίον μας, τα τρομολαγνικά σενάρια και τα στημένα ρεπορτάζ που απειλούν το κύρος και τους μισθούς μας από τα δελτία των επτά δεν  βοηθούν.

Ανακοίνωση ΑΣΕ-Παρεμβάσεις για τις εκλογές

Η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών – Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις Π.Ε. χαιρετίζει όλους τους-τις συναδέλφους που μας στήριξαν στις εκλογές του Συλλόγου και μάλιστα σε αυξημένα ποσοστά. Οι εκπαιδευτικοί έστειλαν για άλλη μια φορά μήνυμα αντίστασης, κόντρα στις τεράστιες πιέσεις της υποταγής και του κυβερνητισμού. Τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό και δίνουμε υπόσχεση αγώνα. Ειδικά στις μέρες μας, όπου όλη η νεοσυντηρητική πολιτική έχει βγει σεργιάνι για να επιβάλλει την πραμάτια της, που δεν είναι άλλη από την αξιολόγηση, το προσοντολόγιο των απολύσεων, τις αντιασφαλιστικές ανατροπές, το χτύπημα του δημοσίου σχολείου, των μισθών, των συντάξεων…

Το μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα αποτελεί τον αιώνιο αντίπαλο, που δεν τους άφησε ΠΟΤΕ να ανασάνουν και να ολοκληρώσουν τις αντιδραστικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις ανενόχλητοι. Αυτό θα συνεχίσουμε να εκφράζουμε! Την ανάγκη για ένα συνδικαλιστικό κίνημα ταξικό, ανεξάρτητο από το κράτος, την κυβέρνηση, τη διοίκηση και τις εντολές τους, που θα υπηρετεί τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών και του δημόσιου σχολείου των όλων και των ίσων. Για ένα σωματείο που θα συνεχίσει να οργανώνει, να συντονίζει, να πρωτοστατεί σε όλες τις μικρές και μεγάλες μάχες.

Γνωρίζουμε ότι τα εκλογικά αποτελέσματα από μόνα τους δε φέρνουν τις μεγάλες ανατροπές που έχουμε ανάγκη. Γι’ αυτό η συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες του σωματείου είναι πρωταρχικής σημασίας. Ως ΑΣΕ – Παρεμβάσεις, όπως κάναμε πάντα, θα συμβάλλουμε στο ΔΣ ώστε ο Σύλλογος να συνεχίσει να προασπίζει αταλάντευτα και μαχητικά τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών, των εργαζομένων, του λαού, της δημόσιας εκπαίδευσης, κάθε απόπειρα καταστρατήγησης των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών και της νεολαίας.

Στο νέο ΔΣ εκλέγεται από την ΑΣΕ – Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις ο Στέλιος Μπουράκης, Αναπληρωτής Παράλληλης Στήριξης, 6ο Δ.Σ. Ν. Ιωνίας. Αναπληρωματικό Μέλος: Βασίλης Βαρσόπουλος, Δάσκαλος, 9ο Δ.Σ. Ν. Ιωνίας.

Διακήρυξη-Στήριξη ΑΣΕ-Παρεμβάσεις 88η ΓΣ ΔΟΕ

Τα μνημόνια τελείωσαν – ζήτω τα μνημόνια!

Οι Γενικές συνελεύσεις του κλάδου πραγματοποιούνται σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με κάθε ευκαιρία προσπαθεί να μας πείσει ότι τα χειρότερα έμειναν πίσω, οι θυσίες έπιασαν τόπο. Όμως, εφαρμόζονται απαρέγκλιτα οι δεσμεύσεις σε Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. και εντείνεται η αντιλαϊκή επίθεση. Και από την «έξοδο από τα μνημόνια» περάσαμε στο ζήτω τα ευρω-μνημόνια για πάντα, στην νέα «κανονικότητα».

Ανεργία, μισθοί και συντάξεις πείνας, φτώχια, ελαστική εργασία, καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων από την εργοδοσία είναι όλα εδώ. Ευημερούν τα «αιματηρά» πλεονάσματα – υπερ-πλεόνασμα 4,4% από τους εργαζόμενους για το 2018, όταν 3.5% ήταν η υποχρέωσή τους! – για τα οποία πανηγυρίζουν, την ίδια στιγμή που νοσοκομεία, σχολεία, κοινωνικές δομές στενάζουν από έλλειψη μόνιμου προσωπικού και χρηματοδότησης, ενώ η φοροεπιδρομή δεν έχει τέλος. Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μέσω της υπαγωγής της στο υπερταμείο είναι τα δώρα της κυβέρνησης σε κεφάλαιο- Ε.Ε-Δ.Ν.Τ. 

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση επιδίδονται σε έναν στείρο ανταγωνισμό. Μας καλούν, χωρίς αιδώ, από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ, που συγκυβέρνησε με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και προχώρησε σε προοδευτική συμμαχία με Τζουμάκα, Ξενογιαννακοπούλου και λοιπούς σημιτικούς, να τον στηρίξουμε για να εφαρμόσει μνημόνια με κοινωνική ευαισθησία για να μας «σώσει» από τη νεοφιλελεύθερη Ν.Δ και την ακροδεξιά. Και από την άλλη η Ν.Δ διακηρύσσει σε όλους τους τόνους το νεοφιλελεύθερο/νεοσυντηρητικό της πρόγραμμα και όραμα για την κοινωνία και την εκπαίδευση: ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματοποίηση υπηρεσιών, αξιολόγηση, αριστεία, επαναφορά του γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, διορισμούς στην εκπαίδευση αφού γίνει εκτίμηση των αναγκών, ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, υιοθετεί την ακροδεξιά εθνικιστική ατζέντα.

Τα μνημόνια βασιλεύουν και στην εκπαίδευση

Η κυβέρνηση επιδιώκει να εφαρμόσει τις συντηρητικές αναδιαρθρώσεις και τις κατευθύνσεις ΟΟΣΑ-Ε.Ε. στην εκπαίδευση. Βαθαίνει την αντιεκπαιδευτική πολιτική διάλυσης του δημόσιου σχολείου:

•   Για άλλη μια χρονιά είχαμε μηδενικούς διορισμούς, χιλιάδες κενά στα σχολεία, τεράστια αύξηση της ελαστικής εργασίας, περισσότεροι από 33.000 αναπληρωτές δουλεύουν φέτος στην εκπαίδευση.

•   Το νέο σύστημα διορισμών/προσλήψεων επιδιώκει να ανατρέψει συνολικά το DNA του σχολείου και των εργαζόμενων. Σε αξιολογικούς πίνακες «κινούμενη άμμο» οι εκπαιδευτικοί θα καλούνται να καταθέτουν όλα τα προσόντα τους, δεκάδες αλλά και εκατοντάδες μήνες προϋπηρεσίας πετιούνται στα σκουπίδια, αφού τους εξισώνει με τα ακαδημαϊκά κριτήρια, και συνθλίβονται τα εργασιακά δικαιώματα που απορρέουν από το πτυχίο. Κυβέρνηση και υπουργείο επιδιώκουν να μεταφέρουν την ευθύνη της ανεργίας στους εργαζόμενους και η διαπραγμάτευση των όρων εργασίας γίνεται ατομική υπόθεση, καθώς για μια θέση ελαστικής εργασίας θα καλούνται να μπουν σε ένα αέναο κυνήγι προσόντων, να πιστοποιούν δια βίου την ικανότητά τους να δουλέψουν ανταγωνιζόμενοι ο ένας τον άλλο! Η εναλλαγή μεταξύ εργασίας-ανεργίας αποτελεί τη νέα «κανονικότητα» σύμφωνα με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές αστικές επιταγές που αντιμετωπίζουν τη μόνιμη και σταθερή εργασία ως τροχοπέδη στην «ανάπτυξη».

•   Οι εξαγγελίες περί διορισμών σε βάθος τριετίας, έχουν καταλήξει ένα κακόγουστο αστείο στις πλάτες χιλιάδων εκπαιδευτικών που μετρούν το μέλλον τους σε λίστες, μεταφέρουν τη ζωή τους σε βαλίτσες και την τοποθετούν κάθε χρονιά σε κουκίδες στο χάρτη, σε ένα σχολείο που ασφυκτιά από τα χιλιάδες κενά. Η κυβέρνηση επιδιώκει να χρησιμοποιήσει την εξαγγελία για 4500 διορισμούς ως δούρειο ίππο για την εφαρμογή του ν.4589 και να κάμψει τις αντιστάσεις, κρατώντας ομήρους στο εμπόριο ελπίδας χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς. Η προκήρυξη του ΑΣΕΠ, δεν έχει τον αριθμό των διορισμών, ενώ οι προσλήψεις της επόμενης χρονιάς, με βάση τον νόμο, θα γίνουν με τους περσινούς πίνακες, χωρίς τη φετινή προϋπηρεσία, αφήνοντας τους χιλιάδες συναδέλφους/ισσες που εργάστηκαν φέτος καρφωμένους στους πίνακες μηδενικής και τους νέους απόφοιτους έξω! Δε θα τους επιτρέψουμε να παίζουν άλλο με τις ζωές μας! Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει επιβάλλει να γίνεται συζήτηση για διορισμούς, και είναι στο χέρι μας να επιβάλλουμε τον άμεσο διορισμό/μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών εδώ και τώρα με βάση το πτυχίο και όλη την προϋπηρεσία!

•   Η ΥΑ 1816 /ΓΔ4/11-1-2019 με τίτλο «Προγραμματισμός και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων», υλοποιεί στόχους ΟΟΣΑ-Ε.Ε., προωθεί τον ασφυκτικό έλεγχο και την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας συγκροτώντας  τους όρους μιας διαδικασίας που καμία σχέση δεν έχει με εσωτερικές και ανατροφοδοτικές συλλογικές παιδαγωγικές λειτουργίες. Φιλοδοξεί να εμπεδωθεί η περίφημη «κουλτούρα αξιολόγησης», ώστε μετά να προχωρήσει και η ατομική αξιολόγηση.

•   Η προσπάθεια συγκρότησης των Ομάδων Εκπ/κής Υποστήριξης, αποτελούν ένα ακόμη βήμα στην εφαρμογή του ν. 4547/2018. Το υπουργείο επιδιώκει να μεταφέρει την αναγκαιότητα διεπιστημονικής αξιολόγησης, διάγνωσης αλλά και ειδικής εκπαιδευτικής υποστήριξης των μαθητών στους εκπαιδευτικούς των γενικών τάξεων, εξαϋλώνοντας τις δομές της ειδικής αγωγής και προετοιμάζοντας κλίμα αποδοχής της αντίληψης ότι «μπορούμε με λίγα και απλά πράγματα να βοηθήσουμε μαθητή που χρειάζεται ειδική εκπ/κή υποστήριξη (και) μόνοι μας» και υποβαθμίζει την ανάγκη για ειδική εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρίες ή και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

•   Προωθούνται σαρωτικές αλλαγές στη Β/βάθμια εκπαίδευση με το Νέο ακόμη πιο ταξικό Λύκειο για τα παιδιά των λαϊκών και εργατικών οικογενειών, καθώς εξαφανίζεται η γενική παιδεία, μετατρέπεται η Γ΄ Λυκείου σε προπαρασκευαστικό έτος για την πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο, διευρύνονται οι μορφωτικές και κοινωνικές ανισότητες ανάμεσα στους μαθητές. Προωθούνται συγχωνεύσεις τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ, που αλλάζουν τον χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (π.χ. η συγχώνευση του ΠΤΔΕ Πάτρας με το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Ελλάδας και η μετονομασία του σε Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας που εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για το μέλλον του δημοτικού σχολείου και αποτελεί επικίνδυνη εξέλιξη για το μέλλον των Παιδαγωγικών Τμημάτων).

•   Η καθολική εφαρμογή της δίχρονης προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης παραμένει στον αέρα. Οι δήμαρχοι υπονομεύουν την εφαρμογή της, καθώς δεν κάνουν καμία προσπάθεια να εξασφαλιστούν οι αναγκαίες αίθουσες, αφού η φοίτηση των προνήπιων τους αποδίδει περισσότερα vouchers και τροφεία, ενώ διαμορφώνει και πελατειακές σχέσεις. Η κυβέρνηση αφήνει το κρίσιμο αυτό ζήτημα «στον αυτόματο», κάνοντας αριστερή πολιτική χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς να λάβει κανένα μέτρο για την διασφάλιση των απαραίτητων όρων. Μετατοπίζει κρίσιμα ζητήματα στην τοπική αυτοδιοίκηση ανοίγοντας τον δρόμο στην αποκέντρωση και τη νεοφιλελεύθερη αυτονομία της σχολικής μονάδας. Οι Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις, σε όλους τους Συλλόγους της χώρας, υπερασπιζόμαστε και παλεύουμε για την θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής εκπαίδευσης όλων των νηπίων (4-6)  αποκλειστικά στο δημόσιο νηπιαγωγείο ΤΩΡΑ ΠΑΝΤΟΥ. Αγωνιζόμαστε για όλες τις αναγκαίες προσλήψεις, ανέγερση, ενοικίαση κτηρίων, διεκδικούμε παντού να ιδρυθούν  νέα νηπιαγωγεία, παραρτήματα νηπιαγωγείων, σε όλη την επικράτεια.

Για τα πεπραγμένα της ΔΟΕ

Η πλειοψηφία της ΔΟΕ (ΔΑΚΕ – ΔΗΣΥ – ΑΕΕΚΕ – ΕΡΑ), παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, ξαναβρέθηκε μακριά από τις ανάγκες του εκπαιδευτικού κινήματος. Εκφράζει, στηρίζει, αποδέχεται τις βασικές επιλογές των κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ-ΟΟΣΑ, παραμένουν ακολουθητές των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ της απραξίας, της καθήλωσης των εργαζομένων, της «κοινωνικής συμμαχίας», σε μια περίοδο που με αφορμή το Συνέδριο της ΓΣΕΕ αποκαλύπτονται τα «σημεία και τέρατα» του εργοδοτικού συνδικαλισμού της νοθείας, της ανοιχτής παρέμβασης των εργοδοτών στα συνδικάτα, του διορισμού εγκάθετης διοίκησης από τα δικαστήρια. Δηλώνουν πως οι απεργίες «δεν βγαίνουν» πως φταίνε οι εργαζόμενοι που δε συμμετέχουν, επιδιώκοντας να αφήσουν την κυβέρνηση να περάσει ανενόχλητη τα μέτρα.

Όλοι μαζί:

  • Αρνήθηκαν επανειλημμένα να πάρουν απόφαση για απεργία – αποχή από τη διαδικασία του προγραμματισμού και αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου.
  • Στο κίνημα του Γενάρη, επέλεξαν να κρατήσουν στάση αναμονής υπονομεύοντας κάθε δυνατότητα ανάπτυξης αποφασιστικού αγώνα ενάντια στο προσοντολόγιο έκτρωμα. Η πρότασή τους για την προϋπηρεσία ως «κυρίαρχο κριτήριο διορισμού» δηλώνει την αποδοχή ενός «καλού» προσοντολογίου. Υποχρεώθηκαν να κηρύξουν τρεις 24ωρες απεργίες, κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις του κινήματος, που κυριολεκτικά τους ξεπέρασε, συσπειρώθηκε γύρω από τα πρωτοβάθμια σωματεία και οργανώθηκε με κέντρο αγώνα την κατειλημμένη πρυτανεία.
  • Έχουν ξεχάσει τη συλλογική διεκδίκηση και εργατική αλληλεγγύη, αφήνοντας το υπουργείο να ανοίγει λογαριασμούς με κάθε λογής δικηγορικά γραφεία, νομιμοποιώντας ατομικές διεκδικήσεις αναδρομικών, ακόμη και διορισμούς από τα δικαστήρια!  
  • Άφησαν ανενόχλητο το υπουργείο να προχωρά τους σχεδιασμούς του για τις Ο.Ε.Υ και το κάθε ΚΕΣΥ να ερμηνεύει κατά το δοκούν τις ΥΑ και να πιέζει ή όχι προς την υλοποίησή τους.

Για όλους αυτούς τους λόγους καταψηφίζουμε τα πεπραγμένα της ΔΟΕ.

Να σπάσουμε τη συναίνεση και την υποταγή!

Με  ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, ενίσχυση των σωματείων, των συλλογικών διαδικασιών βάσης, πραγματικό συντονισμό για την προετοιμασία αγώνων σύγκρουσης και ανατροπής και όχι διαμαρτυρίας, για τη διεκδίκηση του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι κι όχι το μοίρασμα της φτώχειας. Με συνδικάτα ταξικά, όχι κυβερνητικά και κρατικά, κόντρα στις δυνάμεις που ξορκίζουν τους λαϊκούς αγώνες, που θέλουν τους εργαζόμενους διασπασμένους και περιχαρακωμένους, που καλλιεργούν την αναμονή και την ανάθεση θέτοντας το εργατικό-λαϊκό κίνημα σε ρόλο θεατή, να πάρουμε αποφάσεις και να διαμορφώσουμε τους αγωνιστικούς συσχετισμούς που θα κρίνουν τον προσανατολισμό του εκπαιδευτικού κινήματος για την επόμενη περίοδο, να ενισχύσουμε το ανεξάρτητο ταξικό ρεύμα που πρωτοστάτησε σε όλους τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος.

Η ελπίδα στη σπίθα του Γενάρη!

Είναι οι Σύλλογοι Π.Ε., οι ΕΛΜΕ και οι διαδικασίες συντονισμού τους, οι Γενικές Συνελεύσεις, οι επιτροπές αγώνα, το Συντονιστικό Αναπληρωτών και Αδιόριστων, το Συντονιστικό Νηπιαγωγών που οργάνωσαν μαζικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις, μπλόκαραν τα σεμινάρια της αξιολόγησης,  όρθωσαν τείχος απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία, σήκωσαν όλο το βάρος του αγώνα στις μεγάλες κινητοποιήσεις του Μάρτη και του Γενάρη, που έδωσαν τη μάχη για την ένταξη των προσφυγόπουλων στα δημόσια πρωινά σχολεία.

Να πάρουμε τη σκυτάλη από τους αγώνες του Γενάρη, που ράγισαν τη βιτρίνα της συναίνεσης και της αδράνειας,  αποτέλεσαν παράδειγμα αγώνα που μπορεί να ζεστάνει ξανά τις ελπίδες, να ενώσει και να νικήσει τις μνημονιακές πολιτικές και τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί, αναπληρωτές και μόνιμοι, φοιτητές και μαθητές, τροφοδότησαν και οργάνωσαν τον αγώνα, με αυτοπεποίθηση για τη δυνατότητά τους να νικήσουν, συμμετείχαν στα πιο μαζικά, μαχητικά συλλαλητήρια των τελευταίων χρόνων, κάτω από το κοινό τους συμφέρον, της μόνιμης και σταθερής εργασίας για όλους και της δημόσιας εκπαίδευσης, και δεν υπέκυψαν στη λογική της αλληλοσφαγής των ομάδων και του ατομικού δρόμου.

Να γίνουμε το κίνημα που δεν μπορούν να αγνοήσουν. Κίνημα ρήξης και ανατροπής της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ και όλου του μνημονιακού μετώπου που κυβέρνησε και ψήφισε μνημόνια ως τώρα. Με αγώνες σύγκρουσης και ανατροπής, όχι διαμαρτυρίας και υποταγής. Με συνδικάτο ταξικό, όχι κυβερνητικό και κρατικό.

Αποφασίζουμε να πάμε αλλιώς και να κλιμακώσουμε τη σύγκρουση από τη μεριά των εργαζόμενων. Αποδείχτηκε ότι η επίθεση που δεχόμαστε δεν έχει τέλος και δεν πρόκειται ούτε να ανακοπεί ούτε να σταματήσει, αν οι εργαζόμενοι δεν ξαναβγούν αποφασιστικά στο δρόμο. Δεν περιμένουμε την ψήφιση νέων μέτρων για να απεργήσουμε συμβολικά, αλλά οργανώνουμε τον αγώνα για την ανατροπή της σημερινής δραματικής κατάστασης των εργαζομένων και την αποτροπή των νέων μέτρων.

Απέναντι στα νέα μνημόνια, απέναντι στα νέα αντιεκπαιδευτικά μέτρα, πρέπει να ανοίξει ένας νέος κύκλος αγώνων, ένας νέος κύκλος άνθισης των εκπαιδευτικών, των εργατικών και λαϊκών αγώνων και διεκδικήσεων. Γιατί ό,τι εφαρμόζεται δύσκολα ανατρέπεται, γιατί ό,τι χάνεται είναι κομμάτι της ζωής μας, γιατί όσο προχωράνε τα μέτρα κυριαρχεί ένας πραγματισμός που μας δηλητηριάζει, που λέει ότι δεν γίνεται αλλιώς.

Στη μνημονιακή δεκαετία, μόνο η λαϊκή κινητοποίηση έφερε απονομιμοποίηση, ρωγμές, φραγμούς, καθυστερήσεις κι έστω κάποιες μικρές νίκες απέναντι στην επίθεση κυβερνήσεων, ΕΕ και ΔΝΤ.  Στην εκπαίδευση το ξέρουμε καλά, με το μπλοκάρισμα της εφαρμογής της αξιολόγησης, τη νίκη του αγώνα των απολυμένων εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας, την αποτροπή των υποχρεωτικών μετακινήσεων, την προσμέτρηση της ώρας σίτισης ως διδακτικής για όλους τους εκπαιδευτικούς.

Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να συγκροτήσουμε ένα πλατύ, ενωτικό, κοινωνικοπολιτικό και αγωνιστικό μέτωπο με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα ανατροπής για την ανατροπή των μνημονίων, μεσοπρόθεσμου, δανειακής, -ΕΕ -ΔΝΤ και έξοδο από τον «μηχανισμό» στήριξης. Ανατροπή του Συμφώνου για το Ευρώ. Παύση πληρωμών του  χρέους – μη αναγνώριση του χρέους, διεθνιστικός αγώνας και ρήξη-έξοδος από το ευρώ, την ΟΝΕ και την Ε.Ε.

ΟΛΟΙ – ΟΛΕΣ την ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΜΑΪΟΥ 2019 ΚΑΙ ΩΡΑ 9:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου Αττικής (Σοφίας και Νεότητος, Νέο Ηράκλειο)

Στις ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ για την 88η Γ. Σ. της ΔΟΕ

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ – ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ

Βαρσόπουλος Βασίλης                    9ο Δ. Σ. Νέας Ιώνιας                                  Δάσκαλος

Δημοπούλου Κατερίνα                    2ο Νηπιαγωγείο Ν. Ηρακλείου             Νηπιαγωγός

Καστρίτση Ασπασία                          11ο Δ. Σ. Νέας Ιώνιας                               Γυμνάστρια

Κώτση Αγαθή                                      14ο Νηπιαγωγείο Ν. Ηρακλείου           Νηπιαγωγός

Μπόζα Ελευθερία                             3ο Δ. Σ. Νέας Ιώνιας                                  Δασκάλα

ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΝΟΕΜΡΗΣ 2018

[a.s.e.seferis@gmail.com]

Γενική Συνέλευση Τετάρτη 21 Νοέμβρη (09:00-12:45) στην αίθουσα εκδηλώσεων του 1ου Δ. Σ. Ηρακλείου (Σοφίας και Νεότητος, Ν. Ηράκλειο)

…ενάντια στα αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα μνημονιακών κυβερνήσεων – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ.

Για τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας!

 

Να λοιπόν που όπως μας ανακοίνωσαν, δια στόματος πρωθυπουργού, βγήκαμε από τα μνημόνια, όμως οι μνημονιακές – αντιλαϊκές – αντεργατικές πολιτικές και οι συνέπειές τους είναι ακόμα εδώ καθορίζοντας τις ζωές και το βιοτικό μας επίπεδο.

Πάνω από την κοινωνία, εξακολουθούν να βρίσκονται σαν αρπακτικά η ΕΕ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, οι τράπεζες, οι επιτροπές και οι θεσμοί τους. Μαζί τους στην ίδια πλευρά της ιστορίας συμπορεύονται όλοι όσοι ψήφισαν μνημόνια. Μνημόνια που κατέστρεψαν την κοινωνία, έστειλαν 500.000 ανθρώπους στη μετανάστευση και το 65% του πληθυσμού κάτω από τα όρια της φτώχειας. Η κυβέρνηση  διακηρύσσει την «καθαρή έξοδο από τα μνημόνια» και την ανάκτηση της οικονομικής ανεξαρτησίας της χώρας αλλά με συνέχιση της …μνημονιακής πολιτικής, φορτώνοντας το βάρος της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων.

Από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση και ο αρχηγός της προβάλλουν ξανά ως πανάκεια τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεων και καταστροφής των δικαιωμάτων μας. Θέλουν νέες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, νέες οριζόντιες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, πλήρη ιδιωτικοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών, ισοπέδωση των κοινωνικών αντιστάσεων. Ο Μητσοτάκης εξαγγέλλει αξιολόγηση στο δημόσιο με συμμετοχή ακόμα και ιδιωτικών εταιριών! Στην ίδια νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση κινούνται οι λογικές της «ελεύθερης επιλογής σχολείου», των vouchers, της μεταφοράς Νηπιαγωγείων & Δημοτικών Σχολείων στους Δήμους.

Οι ανάγκες της κοινωνίας έρχονται σε πλήρη σύγκρουση με τη μνημονιακή πολιτική και σε ρήξη με το ευρωενωσιακό καθεστώς. Αν θέλουμε μισθούς και συντάξεις με τα οποία θα ζούμε, αν θέλουμε σταθερή και μόνιμη εργασία, δημόσια κοινωνικά αγαθά, αν θέλουμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και κοινωνική ασφάλιση, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΜΕ με τα πλαίσια που βάζουν η Ε.Ε., το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και οι υποτακτικές τους κυβερνήσεις. Διαφορετικά θα επιλέγουμε μια ζωή τον διαχειριστή που θα φαντάζει λιγότερο αρπακτικός.

Το μόνο στήριγμα σήμερα για τους εργαζόμενους είναι τα σωματεία τους. Επιμένουμε ότι μέρος της απάντησης της κοινωνίας είναι η αναζωογόνηση των συλλογικών διαδικασιών και των μαζικών συλλογικών αγώνων. Χρειάζεται να δημιουργήσουμε κοινωνικό και πολιτικό αντίπαλο απέναντι στο μνημονιακό δέος. Ο αντίπαλος στο καθεστώς αυτό δεν μπορεί να έρθει από κάποιον κομματικό φορέα – σωτήρα, από έναν απομονωμένο κλάδο, μια κάποια άγια νύχτα. Πρέπει να δημιουργηθεί μέσα στις κοινωνικές αντιξοότητες, πάνω από την απελπισία, δίπλα στο κάθε κοινωνικό σκίρτημα, μπροστά σε κάθε αγώνα αντίστασης και διεκδίκησης.

Όλα τα παραπάνω διαμορφώνουν ένα πολεμικό σκηνικό για την εκπαίδευση. Μπροστά μας βρίσκεται μια νέα μεγάλη μάχη που πρέπει να δώσουμε. Χρειάζεται, λοιπόν, να οργανώσουμε ανένδοτο αγώνα:

 

Για τους αναπληρωτές και το αίτημα των μαζικών διορισμών

Οι μαζικές κινητοποιήσεις της προηγούμενης χρονιάς υποχρέωσαν την κυβέρνηση σε αναδίπλωση από την πολιτική των μηδενικών διορισμών. Ωστόσο, για άλλη μια φορά οι εξαγγελίες περιλαμβάνουν το “βάθος τριετίας” ενώ ξανά «θα υλοποιηθούν» από την επόμενη σχολική χρονιά. Αντί για διορισμούς τον Οκτώβρη, όπως έταζαν, μοιράζουν υπόσχεση διορισμών σε βάθος 3ετίας! Μόνο που το πιθανότερο είναι ότι θα προηγηθούν εκλογές πριν από το Σεπτέμβρη του 2019 και τελικά η σημερινή κυβέρνηση ΔΕ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΟΡΙΣΜΟ.

Όμως μπορεί οι διορισμοί να είναι για το μέλλον αλλά το νέο σύστημα πρόσληψης με το προσοντολόγιο είναι για τώρα όπως μας λέει ο Υπουργός!  “Μικρή λεπτομέρεια” είναι ότι το νέο σύστημα πρόσληψης θέλουν να αντικαταστήσει και τον τρόπο πρόσληψης των αναπληρωτών και όχι μόνο των μόνιμων διορισμών.  Με την χρήση κριτηρίων (επιστημονικά, κοινωνικά κλπ) η Κυβέρνηση έχει σκοπό να υποτιμήσει-ακυρώσει την προϋπηρεσία και να ανακυκλώσει την ανεργία πετώντας πολλούς συναδέλφους, που ήδη δουλεύουν, εκτός δουλειάς. Οι πίνακες που μέχρι τώρα διαμορφώνονταν με την προϋπηρεσία θα ανατραπούν πλήρως. Μάλιστα τα κριτήρια θα δημιουργήσουν μια μόνιμη κινητικότητα-ανατροπή των πινάκων κάθε χρόνο. Πολλοί θα μείνουν εκτός, μετά από χρόνια εργασίας.

Γι’ αυτό και οι θέσεις παρατάξεων που δεν υποστηρίζουν ως αποκλειστικά κριτήρια το πτυχίο και την προϋπηρεσία (ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ), αλλά και η θέση της ΑΣΕ-ΠΑΜΕ που θεωρεί ότι δεν πρέπει να τοποθετηθούμε καθόλου για το σύστημα πρόσληψης μας βρίσκουν αντίθετους.

Απαιτούμε: Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών με μοναδικά κριτήρια το πτυχίο και την προϋπηρεσία. Διορισμός όλων των αναπληρωτών τώρα. Συμμετέχουμε μαζικά στην κινητοποίηση της 9ης Νοέμβρη στο Υπουργείο Παιδείας.

 

Για τη δίχρονη προσχολική αγωγή και εκπαίδευση

 Η νομοθέτηση με το άρθρο 33 του νόμου 4521/2018 της υποχρεωτικής δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης σε βάθος τριετίας από τη μια σηματοδοτεί  μία σημαντική εξέλιξη που διαμορφώνει ένα νέο πεδίο δυνατοτήτων και διεκδικήσεων σε σχέση με το συγκεκριμένο αίτημα,  από την άλλη όμως, με τον τρόπο που θεσμοθετήθηκε δεν αποτρέπει το νηπιαγωγείο από παλιούς και νέους κινδύνους. Κι αυτό διότι δεν προβλέπεται  ο απαραίτητος σχεδιασμός για την καθολική εφαρμογή της σε όλη τη χώρα.

Τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι τα επόμενα δύο χρόνια η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική θα εφαρμοστεί σε όλη την επικράτεια και δεν θα μείνει νεκρό γράμμα όσο θα διαιωνίζεται η επικράτηση των voucher.

Από την πλευρά μας αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε την άμεση εφαρμογή της δίχρονης προσχολικής σε όλη την επικράτεια και στους Δήμους ευθύνης μας.

 

Για τους μισθούς και τις δικαστικές προσφυγές

 Φέτος πρέπει να είναι χρονιά της πραγματικής διεκδίκησης όλων των μισθολογικών απωλειών μας. Είναι γνωστό ότι ο 13ος και 14ος μισθός καταργήθηκαν με τους μνημονιακούς νόμους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που υποσχόταν ότι θα καταργήσει τα Μνημόνια εφάρμοσε με θρησκευτική ευλάβεια όλους τους ψηφισμένους νόμους, υπέγραψε και εφάρμοσε και τρίτο Μνημόνιο με νέες δυσβάστακτες περικοπές για τους εργαζόμενους: πάγωσε τα Μ.Κ και χάθηκαν δύο χρόνια, μείωσε το αφορολόγητο, μονιμοποίησε τον ΕΝΦΙΑ. Σχετικά με το ζήτημα των δικαστικών προσφυγών θεωρούμε ότι σε αυτή τη φάση το ΜΟΝΟ που χρειάζεται είναι η υποβολή μιας απλής αίτησης (παίρνουμε αρ. πρωτοκόλλου) μη παραγραφής στον εκκαθαριστή της Δ/νσης (η ΑΔΕΔΥ και ο Σύλλογός μας διαθέτουν υπόδειγμα).

Η διεκδίκηση της κάλυψης των μισθολογικών απωλειών πρέπει να γίνει υπόθεση κάθε Σωματείου, κάθε εργαζόμενου. Κανείς συμβιβασμός με την λογική «ότι έγινε – έγινε», ούτε με τις αυταπάτες ότι η όποια ανάκαμψη της οικονομίας θα φέρει από μόνη της πίσω απώλειες, μισθούς και δικαιώματα.

 

Για τις συντάξεις

Ο αντιασφαλιστικός νόμος Κατρούγκαλου ενσωμάτωσε όλες τις μέχρι τότε ανατροπές σε βάρος ασφαλισμένων και συνταξιούχων και καταδίκασε τις νέες γενιές να λαμβάνουν στο τέλος του εργασιακού τους βίου συντάξεις φτώχειας. Π.χ. καταργήθηκε  και η ευνοϊκή  διάταξη για τους εκπαιδευτικούς που μπορούσαν  να συνταξιοδοτηθούν με 30  χρόνια συντάξιμα και σε ηλικία 55 ή 60, ανάλογα με την ημερομηνία  πρόσληψής τους στο Δημόσιο.

Ο νόμος εφαρμόζεται για τους νέους συνταξιούχους από 13.5.2016 οι οποίοι έχουν μειώσεις  από 18 έως  25%  σε  σχέση με τους συνταξιούχους  πριν από την εφαρμογή του  νόμου. Επιπλέον, οι δηλώσεις Μητσοτάκη για προαιρετική ιδιωτική ασφάλιση παραπέμπουν ευθέως στο μοντέλο της Χιλής και την πλήρη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης.

Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων και την κατοχύρωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας.

 

Για την παιδαγωγική ελευθερία ενάντια στην αξιολόγηση / αυτοαξιολόγηση

Το Υπουργείο, με τα ΠΕΚΕΣ, φτιάχνει μια παράλληλη «παιδαγωγική» δομή, απομακρυσμένη από τον συνάδελφο, ώστε να προωθήσει την αξιολόγηση στελεχών και σχολικών μονάδων που αναλαμβάνουν να οργανώσουν οι νεοεκλεγμένοι Συντονιστές, να δημιουργήσει μια κουλτούρα Αξιολόγησης μεταξύ όλων και τέλος, σε μια επόμενη φάση, να περάσει ανώδυνα την ατομική Αξιολόγηση.

Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η Αξιολόγηση:

  • Ποτέ δεν γίνεται μέσα σε πολιτικό-κοινωνικό κενό. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι διάφορες αξιολογήσεις πρόσφατων περιόδων του παρελθόντος, που χρησιμοποιήθηκαν ως πρόσχημα για ένταση του ασφυκτικού ελέγχου από τη Διοίκηση (πχ 2013-14) και για διάβρωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
  • Η ιστορική εμπειρία της ελληνικής εκπαίδευσης (Επιθεωρητισμός, Κρίσεις Στελεχών και «Συνεντεύξεις») οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι διάφορες αξιολογήσεις χρησιμοποιήθηκαν για ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
  • Πώς θα γίνει η αξιολόγηση; Με τι κριτήρια; Ποιες θα είναι οι συνέπειες;
  • Πώς είμαστε σίγουροι ότι δεν θα επικρατήσει ένα κλίμα ανθρωποφαγίας κι αλληλοκαρφώματος μες στα σχολεία, με συνεχείς παρεμβάσεις στο έργο των εκπαιδευτικών από την «κοινωνία» (δηλ. γονέων, αυτοδιοικητικών, διάφορων άσχετων παραγόντων, κτλ); Κι όλα αυτά τη στιγμή που ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μιλάει για «ελεύθερη επιλογή προσωπικού στα σχολεία»;
  • Για όλους τους παραπάνω λόγους, το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει άμεσα να οργανώσει τις αντιστάσεις του στην προωθούμενη αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση με τη μορφή της Απεργίας – Αποχής.
  • Η αξιολόγηση είναι η απάντηση των κυρίαρχων στο λάθος ερώτημα: πώς θα απορριφθεί και θα αποπεμφθεί ένα μέρος των εκπαιδευτικών. Το πραγματικό ερώτημα για μας είναι πώς θα γίνει το δημόσιο σχολείο καλύτερο ώστε να ανταποκρίνεται στις μορφωτικές ανάγκες και τα δικαιώματα των μαθητών.

Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η παιδαγωγική ελευθερία, η δημοκρατία, ο συλλογικός αυτοέλεγχος της σχολικής ζωής.

 

Για το ενιαίο δημόσιο δωρεάν σχολείο

Το ξεκίνημα της φετινής σχολικής χρονιάς στα δημοτικά σχολεία έφερε ξανά στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με το νέο μοντέλο σχολείου, τη χαοτική και κατακερματισμένη λειτουργία του, τη γυμνασιοποίηση, την αυξημένη ένταση μέσα και έξω από τις σχολικές τάξεις. Το υλικό έδαφος που διαμορφώνει αυτό το μοντέλο έχει συγκεκριμένες εργασιακές, ενδοσχολικές και παιδαγωγικές επιπτώσεις.

Γι’ αυτό είναι καιρός τα εκπαιδευτικά σωματεία και οι ομοσπονδίες να χαράξουμε την εκπαιδευτική πολιτική με ένα μορφωτικό σχέδιο ριζοσπαστικό και απελευθερωτικό. Απέναντι στο διαφοροποιημένο, ανταγωνιστικό, αυτοχρηματοδοτούμενο, σχολείο της ημικατάρτισης για όσους αντέξουν, ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ την ενιαία, δημόσια, δωρεάν παιδεία για όλους. Αγωνιζόμαστε ενάντια στο μνημονιακό σχολείο σε όλες τις μορφές και εκδοχές του.

Διεκδικούμε την ενιαία δημόσια δωρεάν δεκατετράχρονη εκπαίδευση (δίχρονη υποχρεωτική προσχολική και δωδεκάχρονο σχολείο). Το σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών. Ένα σχολείο που στο κέντρο του βρίσκεται όχι το «γνωστικό αντικείμενο» αλλά η παιδαγωγική σχέση. Ένα σχολείο με ενιαία προσέγγιση για τη γνώση – την τέχνη – και την τεχνική. Με στόχο τη βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση, την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης κόντρα στις δεξιότητες και τον κατακερματισμό της γνώσης. Με την παιδαγωγική λογική της ενιαίας διδασκαλίας, με μορφές συνεργασίας και συνδιδασκαλίας, με αντισταθμιστική εκπαίδευση (ενισχυτική διδασκαλία, Τάξεις υποδοχής, Τμήματα Ένταξης, παράλληλη στήριξη). Με τη λειτουργία δημιουργικών δραστηριοτήτων ώστε να καλύπτονται ολόπλευρα οι ανάγκες των μαθητών και όλοι οι εκπαιδευτικοί να μένουν στο σχολείο με οργανική θέση, να αποκτούν ουσιαστική σχέση με αυτό και με τους μαθητές του. Σε αυτό το σχολείο χωράνε όλοι οι εκπαιδευτικοί (δάσκαλοι και ειδικότητες) αρμονικά ενταγμένοι σε ένα ενιαίο μορφωτικό σχέδιο. Με αυτό το σχολείο εξασφαλίζονται 2.500 οργανικές θέσεις για κάθε υπάρχουσα ειδικότητα. Γι’ αυτό το σχολείο να αγωνιστούμε βάζοντας στην άκρη συντεχνιακές λογικές, κατακερματισμού, κανιβαλισμού και διαίρεσης του εκπαιδευτικού σώματος σε αλληλοσπαρασσόμενες κατηγορίες και φυλές.

Για ένα νέο μορφωτικό σχέδιο απελευθερωτικής παιδαγωγικής και κοινωνικής χειραφέτησης με συλλογικές ριζοσπαστικές πρακτικές, στην τάξη και το σχολείο.

Λέμε ξανά ΟΧΙ στο φθηνό σχολείο, στην αδιοριστία, την κινητικότητα, την ελαστική εργασία, στον κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό, στη μετατροπή των δικαιωμάτων μας σε εξυπηρετήσεις.

Τετάρτη 21 Νοέμβρη: Γενική Συνέλευση 09:00-12:45

ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ (ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2017) a.s.e.seferis@gmail.com

Οι ανάγκες των εκπαιδευτικών και των μαθητών δεν χωράνε στην «λογιστική των ωρών» του σχολείου Φίλη-Γαβρόγλου.

«Φέτος το πρώτο σχολικό κουδούνι, είναι κουδούνι θριάμβου της λειτουργίας μας τα τελευταία  δύο χρόνια…μικρά κενά θα λυθούν τις επόμενες εβδομάδες»                          Κώστας Γαβρόγλου, δηλώσεις στην 82η ΔΕΘ, 8 Σεπτέμβρη 2017

«Το ποσοστό των ολοήμερων σχολείων που λειτουργούν με πλήρες πρόγραμμα για όλες τις τάξεις ανέρχεται στο 50% βελτιούμενο»                                           Κώστας Γαβρόγλου, συνάντηση με ΔΣ ΔΟΕ, 28 Σεπτέμβρη 2017

Έχουν περάσει ήδη δυο μήνες από την έναρξη της σχολικής χρονιάς κι ενώ η κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει μια εικόνα «θριάμβου» για τον «ομαλό» τρόπο με τον οποίο αυτή έγινε, η πραγματικότητα τη διαψεύδει οικτρά. Σχολεία που υπολειτουργούν λόγων των χιλιάδων κενών που υπάρχουν ακόμα, που δυσκολεύονται να καλύψουν τις λειτουργικές τους ανάγκες λόγω της χρόνιας υποχρηματοδότησης, ολοήμερα τμήματα δημοτικών σχολείων που δεν λειτουργούν καθόλου, ολιγομελή τμήματα ΕΠΑΛ που έχουν κλείσει, γονείς που βάζουν το χέρι στην τσέπη ακόμα και για φωτοτυπικό χαρτί, είναι μερικές από τις πλευρές της πραγματικής εικόνας που βιώνουμε αυτή τη στιγμή στην εκπαίδευση.

Διανύουμε τη δεύτερη χρονιά εφαρμογής των αναδιαρθρώσεων στο Δημοτικό Σχολείο και τα αποτελέσματα έχουν ήδη φανεί. Η αρχιτεκτονική του νέου ολοήμερου Δημοτικού, του Ν. Φίλη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπηρετεί την αντιδραστική ευελιξία και τις μνημονιακές περικοπές. Ευελιξία στο πρόγραμμά του, στα διδακτικά αντικείμενα, στο εκπαιδευτικό προσωπικό, στον αριθμό των αναγκαίων εκπαιδευτικών, στις δομές του, ώστε να μπορεί να προσαρμόζεται εύκολα και γρήγορα στους οικονομικούς δείκτες και τις κάθε φορά στοχεύσεις της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.

Η απουσία μόνιμων διορισμών εδώ και εφτά χρόνια και η επέκταση της ελαστικής εργασίας με την αύξηση των αναπληρωτών πλήρους και μειωμένου ωραρίου θεωρείται πια ως «κανονικότητα». Εκτός από το πρόβλημα της λειτουργίας των σχολείων, είναι πολύ σοβαρό το γεγονός ότι εμπεδώνεται ως λογική ο ευέλικτος εργασιακά και αναλώσιμος εκπαιδευτικός, ο οποίος μάλιστα σύμφωνα με τις νεοσυντηρητικές απόψεις που κυκλοφορούν στην «πιάτσα» της εκπαιδευτικής πολιτικής, είναι πιο αποδοτικός και αποτελεσματικός, γραμμή που μια χαρά υλοποιεί η κυβέρνηση με την πολιτική της. Η υπογράμμιση από τους υπερεθνικούς οργανισμούς ότι το 80% των δημόσιων δαπανών για την εκπαίδευση αντιστοιχεί στη μισθοδοσία των εκπαιδευτικών δείχνει μια σαφή κατεύθυνση όσον αφορά και στον «εξορθολογισμό» των οικονομικών της εκπαίδευσης και της διαχείρισης του προσωπικού τους: είναι ένα «βάρος» από το οποίο το δημόσιο πρέπει να απαλλαγεί.

Οι συντηρητικές αναδιαρθρώσεις και τομές που γίνονται σε αυτήν προσθέτουν έναν ακόμα βραχνά στην ήδη καθημαγμένη από την οικονομική κρίση και τις μνημονιακές επιταγές εργαζόμενη πλειοψηφία: από το γονιό που έχει παιδί που χρειάζεται ειδικό παιδαγωγό και τον πληρώνει από την τσέπη του γιατί οι προσλήψεις στο δημόσιο σχολείο δεν επαρκούν, μέχρι τον φοιτητή που βλέπει το πτυχίο του να κουρελιάζεται κάτω από τον οδοστρωτήρα των κύκλων σπουδών του νόμου για τα ΑΕΙ. Από τον μαθητή του ΕΠΑΛ που αναγκάζεται να μετακινηθεί μακριά από το σπίτι του για να φοιτήσει στην ειδικότητά του, μέχρι τον αναπληρωτή εκπαιδευτικό που διαθέτει το μεγαλύτερο μέρος του μισθού του για να βρει στέγη στον τόπο πρόσληψής του, αν δεν αναγκαστεί τελικά σε παραίτηση όπως έγινε σε κάποιες περιπτώσεις.

Το κράτος δεν έχει πλέον την υποχρέωση να τοποθετεί συγκεκριμένες ειδικότητες εκπαιδευτικών ούτε δάσκαλο στο ολοήμερο, αλλά μπορεί να χειρίζεται το εκπαιδευτικό προσωπικό που έχει κατά το δοκούν και έτσι να γλυτώνει μεγάλο αριθμό προσλήψεων. Οι ώρες των εικαστικών, της μουσικής, της θεατρικής αγωγής, της γυμναστικής, είναι ώρες που δεν καλύπτονται υποχρεωτικά από την αντίστοιχη ειδικότητα. Οι ώρες της ευέλικτης ζώνης δεν καλύπτονται υποχρεωτικά από το δάσκαλο, αλλά από όποιον υπάρχει διαθέσιμος. Ταυτόχρονα, θεσμοθετήθηκε η δυνατότητα αλλαγής των διδακτικών αντικειμένων στο ωρολόγιο πρόγραμμα λόγω ελλείψεων σε προσωπικό.

Ο στόχος των περικοπών υπηρετείται και από ορισμένες ακόμα αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Οι υποχρεωτικές μετακινήσεις μαθητών ώστε να γίνεται ευέλικτη διαχείριση του μαθητικού πληθυσμού, που θεσμοθέτησε το ΠΔ 79, καθώς και οι ανατροπές στη νομοθεσία για την ειδική αγωγή, διευκολύνουν την αύξηση των μαθητών στα τμήματα και τη μείωση των τμημάτων σε πανελλαδική κλίμακα. Σ’ αυτό αξίζει να προσθέσουμε και τη μείωση των διδακτικών ωρών των μαθητών, χωρίς αντίστοιχη μείωση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών.

Άλλο ένα μεγάλο μέτωπο, που αποτελεί και βασικό πυλώνα της συντηρητικής αναδιάρθρωσης, είναι φυσικά εκείνο της αξιολόγησης, σχολείων, σχολών, εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του Υπουργείου Παιδείας, η αρχή θα γίνει με την αυτοαξιολόγηση των σχολείων και την αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης, ενώ ήδη έχει αναβαθμιστεί θεσμικά με νόμο η Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΑΔΙΠΠΔΕ). Η αυτοαξιολόγηση πηγαίνει χέρι –χέρι με την αυτονομία της σχολικής μονάδας και τη λογοδοσία των φορέων της εκπαίδευσης, βασικό νεοσυντηρητικό ιδεολόγημα, με το οποίο οι ευθύνες για την «αποτελεσματική» ή όχι λειτουργία της εκπαίδευσης μεταφέρεται κατά κύριο λόγο στους εκπαιδευτικούς. Με την περίφημη αξιολόγηση των στελεχών, η κυβέρνηση θέλει να δείξει επικοινωνιακά ότι δεν θέλει να αξιολογήσει αρχικά τον μάχιμο εκπαιδευτικό. Όμως όταν μιλάμε για 20.000 εκπαιδευτικούς, ανάμεσα στους οποίους εννοεί ακόμα και τους υποδιευθυντές των σχολείων ή και τις προϊσταμένες των νηπιαγωγείων (!) καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι ανοίγει η κερκόπορτα της ατομικής αξιολόγησης, που είναι η βασική στόχευση.

Μια άλλη παράμετρος είναι η αξιολόγηση των μαθητών. Σύμφωνα με την επιτροπή που συγκροτήθηκε από τον Γαβρόγλου μετά τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού PISA, βασικού εργαλείου του ΟΟΣΑ για το πέρασμα των πολιτικών του στην εκπαίδευση και που στοιχεία του πορίσματός της είδαν πριν από μερικές μέρες το φως της δημοσιότητας, «δεν είναι αποτελεσματική η αξιολόγηση των μαθητών, αφού γίνεται μηχανιστικά και διεκπεραιωτικά». Να θυμίσουμε εδώ ότι οι επιδόσεις των μαθητών αποτελούν βασικό δείκτη της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού.

Τέλος, σοβαρή πλευρά είναι η οικονομική ασφυξία των σχολείων που έχει επιβάλλει η μνημονιακή λιτότητα. Πολλά σχολεία με δυσκολία καλύπτουν τις καθημερινές λειτουργικές τους ανάγκες. Το κενό έρχονται να καλύψουν τα πλήθος προγράμματα και χορηγίες, τα οποία κατακλύζουν στην κυριολεξία τα σχολεία, στο όνομα της καινοτομίας. Με μεμονωμένες χρηματοδοτήσεις, με αντάλλαγμα κάποια αναλώσιμα ή κάποια μικρή βελτίωση των κτιριακών υποδομών, επιχειρηματικοί όμιλοι όπως του Λάτση και του Νιάρχου έχουν βάλει για τα καλά πόδι στα σχολεία. Για τη φετινή σχολική χρονιά έμφαση δίνεται από το ίδρυμα Λάτση σε προγράμματα που θα προωθούν την επιχειρηματικότητα των μαθητών, που σύμφωνα με την ΕΕ η Ελλάδα έχει μείνει πίσω στην προώθησή της στην εκπαίδευση. Οι μαθητές καλούνται να φτιάχνουν business plan, να εξοικειώνονται με έννοιες της οικονομίας, της καπιταλιστικής φυσικά, και να «συνδέουν τη σχολική ζωή με πραγματικές καταστάσεις της ζωής μέσω βιωματικών δράσεων». Όσο για το ίδρυμα Νιάρχου, αλωνίζει στην κυριολεξία τα σχολεία, ειδικά του κέντρου της Αθήνας, με προγράμματα σίτισης για τα παιδιά που είναι χτυπημένα από την οικονομική κρίση.

Είναι γεγονός ότι μπροστά σε μια τέτοια επίθεση σε βάθος και σε έκταση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, η κατάσταση του κινήματος δεν είναι η καλύτερη, παρόλο που πλευρές των αναδιαρθρώσεων δεν έχουν υλοποιηθεί, τουλάχιστον με τον τρόπο που θα ήθελε η κυβέρνηση, χάρη στην παρέμβαση του εκπαιδευτικού κινήματος. Το τελευταίο διάστημα αυξάνουν οι κινητοποιήσεις σε διευθύνσεις εκπαίδευσης και περιφερειακές διευθύνσεις, που αναδεικνύουν τα θέματα των ελλείψεων σε προσωπικό στη γενική εκπαίδευση και στην ειδική αγωγή, των προβλημάτων των ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών και την ανάγκη των μόνιμων διορισμών, του κλεισίματος των ολιγομελών τμημάτων των ΕΠΑΛ, των συμπτύξεων τμημάτων, των αναγκών των σχολείων. Στις 29 Σεπτέμβρη, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στο Υπουργείο Παιδείας από τα πρωτοβάθμια σωματεία των εκπαιδευτικών, ενώ το επόμενο διάστημα πραγματοποιούνται Γενικές Συνελεύσεις των εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Είναι ανάγκη να βρούμε εκείνους τους δρόμους που θα μετατρέψουν τον θυμό, την αναμονή, την απογοήτευση, την αποσπασματική διεκδίκηση, όλα αυτά που αυτή την περίοδο συνθέτουν την εικόνα της κατάστασης του εκπαιδευτικού κινήματος, σε γενικευμένη και συνολική αντιπαράθεση για να ραγίσει η βιτρίνα της «ομαλότητας» και της «εξόδου από την κρίση», να μπουν φραγμοί στη μνημονιακή βαρβαρότητα, να ηττηθεί η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Για ένα νέο μορφωτικό σχέδιο απελευθερωτικής παιδαγωγικής και κοινωνικής χειραφέτησης με συλλογικές ριζοσπαστικές πρακτικές, στην τάξη και το σχολείο.

Το ζήτημα της μόρφωσης είναι άμεσα συνδεδεμένο με το ζήτημα της δημοκρατίας και της εργασίας, αλλά και της ελεύθερης, αξιοβίωτης ζωής. Ο αγώνας για μια απελευθερωτική παιδεία διεκδικεί να κυριαρχούν οι ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας στο τι, πώς, με ποιο τρόπο και για ποιο σκοπό μαθαίνουμε καθώς και στο τι, πώς, για ποιο σκοπό και με ποιο τρόπο παράγουμε και συμμετέχουμε ταυτόχρονα στη συλλογική κοινωνική και πολιτική ζωή. Το ζήτημα της μόρφωσης είναι άμεσα συνδεδεμένο με το ζήτημα της δημοκρατίας και της εργασίας, αλλά και της ελεύθερης, αξιοβίωτης ζωής.

Παρά τη ρητορική για τη σημασία της γνώσης και της εκπαίδευσης στο σύγχρονο κόσμο, στην πράξη ο καπιταλισμός της κρίσης και της κανιβαλικής προσπάθειας υπέρβασής της προς όφελος του κεφαλαίου, οδηγεί στην καταστροφή του δικαιώματος στη μόρφωση για το πλειοψηφικό κομμάτι της νέας γενιάς. Το σημερινό σχολείο κυριαρχείται από τον ανταγωνισμό και από την επιδίωξη της εργασιακής ευελιξίας – κινητικότητας, με μια ρηχή και υποκριτική αναφορά στην αναγνώριση της διαφορετικότητας και γενικόλογων ανθρωπιστικών αξιών, σε έναν κόσμο ωστόσο όπου κυριαρχεί η επιχειρηματικότητα, η εκμετάλλευση και ο ρατσισμός. Σε αυτή τη βάση, η παιδαγωγική πράξη οργανώνεται από λίστες τυποποιημένων και τεχνοκρατικών στόχων μάθησης, ενώ η όποια οικειοποίηση θεματικών της προοδευτικής εκπαίδευσης (π.χ. μέθοδος project) από τον επίσημο παιδαγωγικό λόγο αναφέρεται στην οικονομίστικη επιδίωξη της ανάπτυξης πολυλειτουργικών εργαζομένων στα πλαίσια των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων.

Αντίθετα, το σχολείο της χειραφετητικής παιδείας ξεκινάει από διαφορετικές παραδοχές για τους παιδαγωγικούς στόχους του σχολείου και σε αυτή τη βάση καθορίζει το περιεχόμενο του, τις διαδικασίες μάθησης και το ρόλο των εκπαιδευτικών.Το δωδεκάχρονο ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν σχολείο οφείλει να αναπροσαρμόσει και τους παιδαγωγικούς σκοπούς του. Ένα ενιαίο σχολείο δεν μπορεί να βάζει κανένα εμπόδιο στη συνεχή και απρόσκοπτη διαδικασία φοίτησης του μαθητή σε αυτό. Δεν μπορεί να έχει εξετάσεις κατάταξης, απόρριψης, ή βαθμολογία ως εργαλεία εσωτερίκευσης της αποτυχίας του. Στόχος του ενιαίου σχολείου θα είναι «να μαθαίνουν» όλα τα παιδιά κι όχι να πιστοποιήσει ποια δεν μπορούν να μάθουν ώστε να τα αποκλείσει. Γι’ αυτό θα ασχολείται με την εξεύρεση τρόπων, μεθόδων και εργαλείων για το πρώτο κι όχι για το δεύτερο.

Ασκώντας κριτική στο σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα που βρίσκεται μακριά από τις ανάγκες της νεολαίας διατυπώνουμε μια συνολική εκπαιδευτική πρόταση. Για μια αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, δημοκρατική εκπαίδευση όλων των παιδιών, με δίχρονη προσχολική αγωγή και ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο. Για πραγματική δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης σε μια ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση αλλά και τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης στο δημόσιο, δωρεάν, σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης μετά το δωδεκάχρονο σχολείο, για όσα επαγγέλματα δεν απαιτείται πανεπιστημιακή μόρφωση. Για μια κοινωνία που η μόρφωση θα αναδύεται από όλους τους αρμούς της και θα εξασφαλίζει όλους τους υλικούς πόρους, ώστε καθεμία και καθένας να έχει πρόσβαση σε όποιο κομμάτι της εκπαίδευσης επιθυμεί, όποτε το επιλέξει.

Μιλάμε για δωρεάν και δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου και όλης της εκπαίδευσης. Με την πλήρη κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και με αυξημένες κοινωνικά παροχές για τα παιδιά της εργατικής τάξης και τις κυριαρχούμενες κοινωνικές ομάδες. Σίτιση, στέγαση, μεταφορά, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ταυτόχρονα το σύνολο των πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων στις οποίες εμπλέκονται τα παιδιά και είναι αναγκαίες για την ισόρροπη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη τους, πρέπει να παρέχονται στο δημόσιο σχολείο. Αντιλαμβανόμαστε το δημόσιο δωρεάν σχολείο ως ένα ευρύτερο μορφωτικό κέντρο για τις εργατικές και αγροτικές περιοχές, ένα κέντρο πολιτισμού και για τη νέα γενιά και για τους γονείς τους, ένα συλλογικό κοινωνικό αγαθό που ανήκει στην ίδια την εργαζόμενη πλειοψηφία.

Από αυτή την άποψη, η νέα σχολική δομή απαιτεί γενναία δημόσια χρηματοδότηση, με μείωση των μαθητών ανά τμήμα, με σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή, με βιβλιοθήκες, εργαστήρια, χώρους άθλησης και πολιτισμού, με πολλαπλές αντισταθμιστικές εκπαιδευτικές δομές και κοινωνικές υπηρεσίες τόσο για τους πιο αδύναμους κοινωνικά μαθητές, για τα παιδιά με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, όσο και για τα παιδιά των μεταναστών.

Κεντρικός παιδαγωγικός σκοπός είναι η διαμόρφωση ανθρώπων με ισόρροπη σωματική, γνωστική, ηθική και καλλιτεχνική ανάπτυξη. Ανθρώπων που καλλιεργούν τη σωματική τους ευεξία, κατακτούν ακαδημαϊκές και τεχνικές γνώσεις και ικανότητες που αναφέρονται στους βασικούς κλάδους της παραγωγής, δηλαδή πολυτεχνική μόρφωση. Ανθρώπων που προσπαθούν συστηματικά να προσεγγίσουν ιδανικά όπως η συντροφικότητα, η αυτοθυσία για το δημόσιο συμφέρον και η γενναιότητα της υπέρβασης του ατομικισμού, που εκτιμούν και απολαμβάνουν τις καλλιτεχνικές μορφές έκφρασης.

Αυτός ο παιδαγωγικός σκοπός και ευρύτερα το ενιαίο 12χρονο δωρεάν δημόσιο σχολείο προϋποθέτει και μια διαφορετική αντίληψη για τον εκπαιδευτικό και το ρόλο του. Στον κυρίαρχο εκπαιδευτικό λόγο ο εκπαιδευτικός, αν δεν είναι πλήρως απαξιωμένος και δυσφημισμένος, όπως όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, οφείλει να λειτουργεί απλώς ως αποτελεσματικός τεχνικός συγκεκριμένων διδακτικών αντικειμένων για την επίτευξη μετρήσιμων αποτελεσμάτων, χωρίς να θέτει ενοχλητικά ερωτήματα γύρω από τη φύση του αναλυτικού προγράμματος, το κοινωνικά καθορισμένο περιεχόμενο της σχολικής γνώσης και τον προσανατολισμό της κυρίαρχης εκπαιδευτικής πολιτικής. Οφείλει να επιδεικνύει όλα εκείνα τα επιθυμητά γνωρίσματα που τυποποιούν οι λίστες αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, να ανταγωνίζεται τους συναδέλφους του και την ίδια στιγμή να αποδέχεται ως κάτι αυτονόητο τον διοικητισμό και την εκπαιδευτική ιεραρχία. Οφείλει, επομένως, να είναι μόνιμα υπό καθεστώς φόβου και να λειτουργεί ως απλός υπάλληλος και διεκπεραιωτής ενός παιδαγωγικού σχεδίου που έχει διαμορφωθεί από το κράτος και τους διανοούμενούς του.

Σε αυτή την οπτική η χειραφετητική παιδεία και το ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο αντιπαραθέτουν την αντίληψη για το ρόλο του εκπαιδευτικού ως διανοούμενου της κοινωνικής αλλαγής, που είναι καθοδηγητής των μαθητών του στον δύσκολο δρόμο της μόρφωσης και του αγώνα για την κοινωνική και πολιτική χειραφέτηση αλλά και τους βοηθά να αναμετρηθούν με τις κοινωνικές σχέσεις εξουσίας και να αλλάξουν τον εαυτό τους και τον κόσμο.

Είναι αυτονόητο ότι η αναγνώριση του επιστημονικού και κοινωνικού ρόλου του εκπαιδευτικού δεν μπορεί να συνυπάρχει με την έλλειψη μόνιμων διορισμών, τις ελαστικές σχέσεις απασχόλησης, τον διοικητισμό, την αξιολόγηση, την περιπλάνηση σε πολλές σχολικές μονάδες και τη διαρκή απειλή των απολύσεων και μετατάξεων. Προϋποθέτει ανθρώπους ελεύθερους, σε διαδικασία διαρκούς επιστημονικής επιμόρφωσης και αυτομόρφωσης, με αναγνώριση της παιδαγωγικής τους συμβολής σε μια κοινωνία αλληλεγγύης και ισότητας, όπου θα μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια με το μισθό τους, για να μπορούν να συμβάλλουν, με τη σειρά τους, στη μορφωτική ενδυνάμωση και χειραφέτηση της νέας γενιάς.

Η παραπάνω εκπαιδευτική πρόταση συγκρούεται με την καθημερινή μας πραγματικότητα, όχι τυχαία, αλλά από πρόθεση. Γιατί θέλει να την ανατρέψει κι όχι να τη διαχειριστεί. Γι’ αυτό είναι μια μάχιμη πρόταση κι όχι μια υπόθεση εργασίας. Γιατί η αντιμετώπιση του σήμερα και η αναζήτηση του αύριο του σχολείου, δεν είναι δυο διαδοχικές διαδικασίες, ούτε παράλληλες. Βαδίζουν αγκαλιά, αλληλοδιαπλέκονται και αλληλοτροφοδοτούνται. Η μια αναζητά εύφλεκτο υλικό στην άλλη, για να κτίσουν από κοινού τη νέα κοινωνική και εκπαιδευτική απελευθερωτική «ουτοπία» απέναντι στην καπιταλιστική «δυστοπία».

Λέμε ξανά ΟΧΙ στο φθηνό σχολείο, στην αδιοριστία, την κινητικότητα, την ελαστική εργασία, στον κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό, στη μετατροπή των δικαιωμάτων μας σε εξυπηρετήσεις.

Τετάρτη 22 Νοέμβρη: Γενική Συνέλευση (09:00) και εκλογές (13:00 έως 18:30)

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

Βαρσόπουλος Βασίλης                     9ο Δ. Σ. Νέας Ιωνίας

Δημοπούλου Κατερίνα                     2ο Νηπιαγωγείο Ν. Ηρακλείου

Διαμαντάρα Ανθία (αναπλ.)             2ο Δ. Σ. Λυκόβρυσης

Κώτση Αγαθή                                   14ο Νηπιαγωγείο Ν. Ηρακλείου

Μπόζα Ελευθερία                             3ο Δ. Σ. Νέας Ιωνίας

Ο ΟΟΣΑ ante portas (ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2017)

Τα κλιμάκια του ΟΟΣΑ, επισήμως προσκεκλημένα από την κυβέρνηση, ζητούν συναντήσεις με ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, επισκέπτονται αιφνιδιαστικά σχολεία και πανεπιστήμια.

 Τον Μάη του 2017 η κυβέρνηση δημοσιοποίησε το τριετές σχέδιό της για την εκπαίδευση, για όλες τις βαθμίδες. Βασικοί άξονες του σχεδίου αυτού αποτελούν η σύνταξη της νέας έκθεσης του ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση που θα αντικαταστήσει εκείνη του 2011, η αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η παιδαγωγική και διοικητική αυτονομία των σχολικών μονάδων, ο εξορθολογισμός της διαχείρισης του εκπαιδευτικού προσωπικού, η εφαρμογή νέας δομής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η νέα μέθοδος εισαγωγής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και ο νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Από αυτά, είτε έχουν υλοποιηθεί είτε βρίσκονται στην τελική φάση της υλοποίησής τους η σύνταξη της ενδιάμεσης έκθεσης του ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση, της οποίας βασικές κατευθύνσεις η κυβέρνηση ήδη υλοποιεί ή προετοιμάζει την υλοποίησή τους, η νομοθετική προετοιμασία από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και την αξιολόγηση σε πρώτη φάση των στελεχών της εκπαίδευσης, η ενοποίηση συναφών τομέων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, στα πλαίσια του στόχου για εξορθολογισμό της διαχείρισης του διδακτικού προσωπικού, η ανακοίνωση των βασικών πλευρών για τη συνολική αναδιάρθρωση του Λυκείου και των εισαγωγικών εξετάσεων και ο νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Το υπουργείο Παιδείας ήδη από τον Φεβρουάριο του 2017 έχει στα χέρια του την ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η έκθεση, αν και δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του ΟΟΣΑ, κατά ένα παράξενο τρόπο παρέμεινε κρυφή από την ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα, τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης, όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κυβέρνηση την απέκρυψε διότι δεν ήθελε και δεν θέλει να αποκαλύψει στον κόσμο της εκπαίδευσης τις σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει. Η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη δεν αναφέρεται σε αυτήν διότι όλο το δήθεν καινοτόμο και μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της στην εκπαίδευση δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απλή αναπαραγωγή της ενδιάμεσης έκθεσης ΟΟΣΑ. Μάλιστα στα πλαίσια της αντιπαράθεσης του νέου μνημονιακού διπολισμού, η ΝΔ ιδεολογικοποιεί την έκθεση ΟΟΣΑ με αναφορές στον κοινωνικό δαρβινισμό, ενώ η κυβέρνηση καταγγέλλει ό,τι έχει συνυπογράψει ως αναγκαίο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του ελληνικού σχολείου.

Να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Ο ΟΟΣΑ επικεντρώνει τις προτάσεις του γύρω από το γενικό σχήμα «αποκέντρωση με λογοδοσία». Από αυτή την άποψη, η μακροπρόθεσμη στρατηγική είναι η ριζική αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος στους δήμους και η λειτουργία των σχολικών μονάδων με όρους επιχειρήσεων. Σε αυτή τη βάση προτείνεται η υιοθέτηση φόρμουλας διαφοροποιημένης χρηματοδότησης κατά το πρότυπο των κουπονιών στη Χιλή, όπου οι γονείς μπορούν να επιλέξουν διαφορετικούς τύπους σχολείων, συμπεριλαμβανομένων και των «αυτόνομων» ιδιωτικών σχολείων. Αντίστοιχα, το εκπαιδευτικό προσωπικό θα πρέπει να προσλαμβάνεται ανά σχολική μονάδα στα πλαίσια της επιχειρηματικής της λειτουργίας.

Η αποκέντρωση και «αυτονομία» των σχολείων συνδέεται άμεσα με την αξιολόγηση των σχολείων και των εκπαιδευτικών με βάση τις μαθητικές επιδόσεις των μαθητών τους. Η συλλογή δεδομένων για τις επιδόσεις των μαθητών και των σχολείων κι ο καθορισμός κεντρικών επιπέδων (standards) από ανεξάρτητη αρχή αξιολόγησης είναι για τον ΟΟΣΑ αποφασιστικοί παράγοντες για τη σχολική επιτυχία. Για αυτό το λόγο θεωρείται αναγκαία η καλύτερη αξιοποίηση των πληροφοριακών δεδομένων του myschool, οι πανεθνικές εξετάσεις και η επαναφορά της αυτοαξιολόγησης κατά τα πρότυπα του νέου δημόσιου μάνατζμεντ.

Τέλος, βασική προτροπή του ΟΟΣΑ είναι η σύνδεση της μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Ο ΟΟΣΑ προτείνει να συνδέεται άμεσα η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με τον χρόνο ολοκλήρωσης των σπουδών των φοιτητών. Αντίστοιχα, επισημαίνει την ανάγκη ανάπτυξης της μαθητείας ως βασικής διάστασης και εκπαιδευτικής επιλογής όλης της μετα-υποχρεωτικής εκπαίδευσης και την αντίστοιχη συγκρότηση μηχανισμών λογοδοσίας κι ανταγωνιστικής χρηματοδότησης, όπου η χρηματοδότηση θα βασίζεται σε συγκεκριμένα στάνταρντς άμεσα συνδεόμενα με τις ανάγκες του καπιταλιστικού καταμερισμού της εργασίας.

Τα κλιμάκια του Ο.Ο.Σ.Α. «επισκέφθηκαν» σχολεία στην Α΄ Διεύθυνση Π. Ε. Αθήνας και όλα αυτά σε ένα εκπαιδευτικό τοπίο όπου σύμφωνα με τους τοπικούς συλλόγους εκπαιδευτικών Π. Ε. το 30% των Δημοτικών δεν έχει ολοήμερο, υπάρχουν ακόμα πρωινά τμήματα που δε έχουν δάσκαλο, οι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων τρέχουν ακόμα και σε 6 σχολεία, τα παιδιά που έχουν έγκριση παράλληλης στήριξης, καλύπτονται για 5-6 ώρες την εβδομάδα (άλλωστε τα ίδια περίπου συμβαίνουν σε όλες τις Δ/νσεις Π. Ε. της Αττικής και της χώρας). Την ίδια στιγμή που χιλιάδες συνάδελφοί μας παραμένουν εδώ και μια δεκαετία αναπληρωτές, ενώ στο Κερατσίνι καλούνται για απολογία από τον εισαγγελέα εκπαιδευτικοί επειδή είχαν την τόλμη να διδάξουν σε προσφυγόπουλα.

Αυτή είναι η σημερινή αντίθεση στο δημόσιο σχολείο. Από τη μια ο κόσμος της εκπαίδευσης που δίνει τη μάχη της μόρφωσης ως συλλογικό αγαθό μέσα στις σχολικές τάξεις και από την άλλη οι υπάλληλοι των υπερεθνικών οργανισμών και του Υπουργείου Παιδείας, κλεισμένοι στα  γραφεία της εξουσίας να επεξεργάζονται το νέο σφαγιασμό των δικαιωμάτων μας.

Είναι πρωτοφανής στα εκπαιδευτικά χρονικά αυτή η επίσκεψη. Την ώρα που ο Υπουργός Παιδείας, υποκριτικά, δηλώνει πως οι εκθέσεις του Ο.Ο.Σ.Α. δεν είναι δεσμευτικές, το επιτελείο του συντονισμένο με τον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης Αττικής μεθοδεύουν τις «επισκέψεις» σε προσεκτικά επιλεγμένες σχολικές μονάδες.

Στις συγκεκριμένες «επισκέψεις» απευθύνονται συγκεκριμένα ερωτήματα – θέματα όπως:  η δυνατότητα  της  αυτόνομης λειτουργίας της σχολικής μονάδας, η χρηματοδότησή  της μέσω της εύρεσης «χορηγών», η προσπάθεια κάλυψης του  ωρολογίου προγράμματος  με την ταυτόχρονη εξοικονόμηση  προσωπικού, η  προώθηση διαθεματικών  ευρωπαϊκών προγραμμάτων μέσω της  Ευέλικτης Ζώνης, το μορφωτικό επίπεδο των μαθητών και οι επιδόσεις τους και άλλα  τέτοια που  στοχεύουν στην είσοδο της επιχειρηματικής δράσης στα σχολεία. Όλα αυτά τα στοιχεία μπορούν να αποτελέσουν κριτήρια για της αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού.

Δεν συνομιλούμε μ’ αυτούς που προτείνουν και προωθούν την εκπαίδευση των λίγων και «αρίστων», που συνειδητά και κατ’ εξακολούθηση  αποδομούν τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης και τη μετατροπή της σε επιχείρηση με προϊόντα τους μαθητές και κριτήριο το κέρδος. Θα απαντήσουμε σε ένα μόνο ερώτημα που έθεσε ο ΟΟΣΑ στους συναδέλφους μας: Ποιο είναι το όραμά μας για το δημόσιο σχολείο. Είναι το δημόσιο ενιαίο 12χρονο σχολείο με δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή κι εκπαίδευση, σε μια Ελλάδα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εργατικής χειραφέτησης, χωρίς επιτροπεία από τους υπερεθνικούς οργανισμούς. Και με αυτό το όραμά μας με τους αγώνες μας και τους αγώνες όλου του λαϊκού κινήματος για το δημόσιο σχολείο θα συγκρουστούμε με την πολιτική της κυβέρνησης του Ο.Ο.Σ.Α. και της Ε.Ε.

Οι εκπαιδευτικοί με αποφασιστικότητα υπερασπιζόμαστε τα αυτονόητα:

  • την ανεξαρτησία και την ελευθερία του σχολείου και της εκπαίδευσης συνολικά,
  • το ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ, που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και μόνο, με αύξηση της  χρηματοδότησης από το κράτος και μόνο που να αντιστοιχεί στις πραγματικές ανάγκες, με μόνιμους μαζικούς διορισμούς.

ΕΞΩ  ΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΩΝ  ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.

Όχι στην ενοποίηση ΑΤΕΙ-ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ (ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2017) a.s.e.seferis@gmail.com

Όχι στην ενοποίηση των τμημάτων ΑΤΕΙ Νηπιοβρεφοκόμων με τα Πανεπιστημιακά Τμήματα των Νηπιαγωγών

 Με ανακοινώσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας αυτές τις ημέρες, πληροφορηθήκαμε την πρόταση Παιδαγωγικών Πανεπιστημιακών Τμημάτων Νηπιαγωγών προς ενοποίηση των τμημάτων ΑΤΕΙ Νηπιοβρεφοκόμων με τα Πανεπιστημιακά Τμήματα των Νηπιαγωγών. Στη σύνοδο των Προέδρων και Κοσμητόρων των Παιδαγωγικών Τμημάτων και Σχολών, της 7ης και 8ης Οκτωβρίου 2017 τα μέλη της Συνόδου εξέφρασαν την άποψη ότι στο δυναμικό των Σχολών Αγωγής και Εκπ/σης μπορούν να ενταχθούν και Tμήματα Προσχολικής Αγωγής. Σύμφωνα με πληροφορίες τρία Πανεπιστημιακά τμήματα είχαν απόφαση Συνέλευσης για ενοποίηση των παραπάνω σχολών, κάποια Πανεπιστημιακά Τμήματα ήταν σύμφωνα με την ιδέα, αλλά δεν είχαν απόφαση Συνέλευσης και μόνο ένα εναντιώθηκε καθαρά προς την απόφαση αυτή, το Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης της Κρήτης, το οποίο μάλιστα συγχαίρουμε για το σεβασμό στους φοιτητές του και στις Συλλογικές και άκρως τεκμηριωμένες επιστημονικά αποφάσεις του κινήματος και του Κλάδου.

Παράλληλα κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ανυπόγραφη ανακοίνωση από το Δίκτυο Πρακτικών Ασκήσεων Τμημάτων Προσχολικής Εκπαίδευσης με τίτλο «Ενοποίηση των Τμημάτων Προσχολικής Αγωγής ΑΕΙ και ΑΤΕΙ» στην οποία αναφέρεται: «Η εκπαίδευση στις μικρές ηλικίες αντιμετωπίζεται ως ενιαία στα περισσότερα μέρη του κόσμου και στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυμαίνεται στο φάσμα των ηλικιών 0 – 8 χρόνων. Στη χώρα μας, η διαφοροποίηση της προσχολικής εκπαίδευσης αφενός σε φροντίδα, και αφετέρου σε αγωγή και εκπαίδευση κατηγοριοποιεί τις ανάγκες των μικρών παιδιών και δεν αντιμετωπίζει ολόπλευρα την εκπαίδευσή τους».

Οι εξελίξεις αυτές είναι επικίνδυνες  για το μέλλον του Δημόσιου και Δωρεάν Σχολείου. Οι προτάσεις των Πανεπιστημίων για ενοποιήσεις σχολών και δομών με διακριτό ρόλο θα διαλύσουν τους Βρεφονηπιακούς σταθμούς και τα Νηπιαγωγεία. Το Νηπιαγωγείο αποτελεί δομή της Δημόσιας Εκπαίδευσης και με την ενοποίηση των κλάδων και των δομών θα ιδιωτικοποιηθεί μέρος της πρωτοβάθμιας υποχρεωτικής εκπαίδευσης παιδιών (ηλικίας 4-6 ετών) με το σύστημα των voucher, όπου οι γονείς θα «επιλέγουν» δομές ή θα τους «επιλέγουν» οι δομές. Αυτό θα είναι ένα τεράστιο πλήγμα για την παροχή σε όλα τα παιδιά του δημόσιου και δωρεάν αγαθού της παιδείας.

Αποτελεί αρνητική εξέλιξη όμως και για τους αποφοίτους των συγκεκριμένων τμημάτων αφού η ενοποίηση δύο διακριτών επιστημονικών χώρων θα αποτελέσει το έναυσμα για την περαιτέρω απορρύθμιση και την αποδιοργάνωση των επαγγελματικών προσόντων και κατ’ επέκταση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτούς. Μια τέτοια στρατηγική επιλογή, αλλάζει δομικά το τοπίο των εργασιακών προοπτικών και σχέσεων των αποφοίτων, αλλά και των επιστημονικών πεδίων στα οποία δραστηριοποιούνται τα Τμήματά τους. Πολύ περισσότερο, βλάπτει αυτούς που πρέπει να υπηρετεί, δηλαδή, τα παιδιά της νηπιακής ηλικίας (4-6 ετών).

Αδιαπραγμάτευτο αίτημα των αλλά και υποχρέωση της πολιτείας αποτελεί η Δίχρονη Δημόσια και Δωρεάν Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση στα παιδιά 4-6 ετών (Νηπιαγωγείο) ενταγμένη στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση χωρίς κληρώσεις και αποκλεισμούς, γιατί εξασφαλίζει στο παιδί συνέχεια ως προς το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, το χώρο και τα πρόσωπα και μπορεί να λειτουργήσει αντισταθμιστικά για τα παιδιά των λαϊκών κοινωνικών τάξεων αμβλύνοντας τις εκπαιδευτικές ανισότητες.

 ΚΑΛΟΥΜΕ 

  • την κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας να αποσύρουν τα σχέδια συντηρητικής αναδιάρθρωσης της τριτοβάθμιας με τις συγχωνεύσεις των συγκεκριμένων ΑΕΙ – ΤΕΙκαι να υλοποιήσουν άμεσα την υποχρεωτική διετή φοίτηση στο νηπιαγωγείο, στα πλαίσια της ενιαίας 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης (12χρονο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό σχολείο και δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση), προχωρώντας σε μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών και δημιουργώντας τις αναγκαίες κτιριακές και υλικοτεχνικές υποδομές. 
  • τα Παιδαγωγικά τμήματα που έχουν εκδόσει αποφάσεις για συγχωνεύσεις – συνενώσεις να τις αναθεωρήσουν και να σταματήσουν την υποβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου των Νηπιαγωγών και των Νηπιαγωγείων.
  • τη ΔΟΕ να κινηθεί άμεσα, να οργανώσει τον αγώνα και να υπερασπιστεί αποφασιστικά την απόφαση του κλάδου για την προσχολική Αγωγή, ώστε να γίνει πραγματικότηταη Ενιαία δημόσια δωρεάν δεκατετράχρονη εκπαίδευση (ενιαίο δωδεκάχρονο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό σχολείο και δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά 4 έως 6 στο δημόσιο Νηπιαγωγείο) 85η και 86η Γ. Σ. Αντιπροσώπων της ΔΟΕ. Να καλέσει σε διακοπή της συνεργασίας των συναδέλφων νηπιαγωγών για τις πρακτικές ασκήσεις στα νηπιαγωγεία με τα Πανεπιστημιακά Τμήματα που υιοθετούν τέτοιες προτάσεις.
  • Τις/τους συναδέλφους νηπιαγωγούς να υπερασπιστούμε όλοι μαζί το δικαίωμα των παιδιών 4-6 στην απρόσκοπτη φοίτησή τους στο Νηπιαγωγείο αλλά και τα εργασιακά μας δικαιώματα.
  • Τους αρμόδιους φορείς να δημιουργήσουν θέσεις για όλα τα παιδιά 0-4 ετών (των οποίων οι γονείς επιθυμούν) στους παιδικούς σταθμούς χωρίς τροφεία και κουπόνια και με μόνιμο προσωπικό.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΜΑΗΣ 2017

…τα πέτρινα χρόνια δεν είναι αυτά που ζούμε, είναι αυτά που έρχονται…

 

…Τα χρόνια της προσμονής περάσανε κι έδωσαν τη θέση τους στις αδυσώπητες βεβαιότητες, οι άνθρωποι στέκονται αποσβολωμένοι και θωρούν τις ζωές τους κι αναρωτιούνται τι άραγε να ήταν λάθος; Το όραμα της προσμονής ή η αφροντισιά της ολοκλήρωσής του; Κι όμως, εδώ στης κανονικότητας την εποχή που όλα τα ζυγιάζεις και τα υπολογίζεις με το καντάρι της επιβίωσης, το ξέρεις πια καλύτερα απ’ όλους πως τη ζωή σου την αλλάζεις μόνος, χωρίς δεκανίκια, χωρίς αυταπάτες με πόνο, με αγώνα. Κι αυτή η συνειδητοποίηση ίσως να ‘ναι τελικά το αντίτιμο για τα τόσα χρόνια προσμονής, για τις τόσες χαμένες ελπίδες…

Το Eurogroup για άλλη μια φορά περιμένει να εγκρίνει τη νέα συμφωνία (4ο Μνημόνιο) με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ για να «σωθεί» για άλλη μια φορά η Ελλάδα και ο λαός της. Άλλο ένα αφήγημα επιτυχίας (success story) ακούμε καθημερινά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αντίστοιχο με αυτό των κυβερνήσεων Σαμαρά – Βενιζέλου – Παπαδήμου και Γ. Παπανδρέου, χωρίς να ξεχνάμε ότι σε όλες τις περιπτώσεις εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται βαθιά αντιλαϊκές πολιτικές κοινωνικής λεηλασίας. Οι αντιλαϊκές πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων ακολουθούνται με σχολαστι- κή ακρίβεια κι απ’ αυτή την κυβέρνηση, αφού οι Υπουργοί Παιδείας επιχειρώντας να «διασκεδάσουν» τις εντυπώσεις «βαφτίζοντας το κρέας – ψάρι», «μειώνοντας» τα κενά σε εκπαιδευτικούς με αλχημείες και επικοινωνιακά τρυκ, για να ξεγελάσουν την κοινωνία και την εκπαιδευτική κοινότητα, ρίχνουν το βάρος του προβλήματος στις πλάτες των μάχιμων εκπαιδευτικών καταστρατηγώντας τα εργασιακά μας δικαιώματα.

Οι 20.000 μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών που διατυμπάνιζαν σε όλους τους τόνους ότι χρειάζονται στην εκπαίδευση παραπέμφθηκαν στις ελληνικές καλένδες. Ακόμα χειρότερα στο ζήτημα της επιλογής στελεχών εκπαίδευσης, με το πρόσχημα της απόφασης του ΣτΕ, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προχωρήσει σε νέο σύστημα επιλογής χωρίς την αποφασιστική και καθοριστική γνώμη (εκλογές) των συλλόγων διδασκόντων, στο ίδιο πλαίσιο με όσα όριζε ο νόμος 3848/2010 (νόμος Διαμαντοπούλου) δηλ. συνέντευξη και «αντικειμενικά» μετρήσιμα κριτήρια – με ό,τι αυτό σημαίνει!!!

Το ολοήμερο νηπιαγωγείο μετατράπηκε αμιγώς σε χώρο παιδικού παρκαρίσματος χάνοντας κάθε έννοια παιδαγωγικής αντίληψης, το ωράριο των νηπιαγωγών δεν εξισώθηκε ακόμα με αυτό των υπόλοιπων εκπαιδευτικών της Π.Ε. και ακόμα χειρότερα η εφαρμογή του 1 προς 14 (αναλογία Νηπιαγωγών προς Νήπια) κινδυνεύει να οδηγήσει χιλιάδες Νηπιαγωγεία, κυρίως της επαρχίας, στο κλείσιμο.

Το ωρολόγιο πρόγραμμα των Δημοτικών Σχολείων λειτουργεί πλέον ως δημοσιονομικός κόφτης στο πεδίο της εκπαίδευσης με στόχο την εξαφάνιση των εκπαιδευτικών κενών και τη δημιουργία τεράστιων τεχνητών πλεονασμάτων. Αποτέλεσμα: το σχολείο κατακερματίζεται, το πρόγραμμά του διαμορφώνεται και αναδιαμορφώνεται με βάση τους μνημονιακούς περιορισμούς, χιλιάδες αναπληρωτές μένουν χωρίς δουλειά, χιλιάδες εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο μετακινήσεων.

Λίγο πιο έξω από τα σχολεία μας, εκτός του δημόσιου τομέα, η κοινωνία βρίσκεται στην προ Σικάγο εποχή. Το μεγαλύτερο μέρος των δικαιωμάτων που κατέκτησαν οι εργαζόμενοι με σκληρούς αγώνες ενός αιώνα (8ωρο, σταθερή εργασία, συνδικαλιστικά δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη) αποτελούν πλέον παρελθόν. Σύντομα και το δημόσιο θα βρεθεί στο στόχαστρο με εντολή των «θεσμών», δηλαδή της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., είτε από τη σημερινή κυβέρνηση είτε από μια οικουμενική παραλλαγή της είτε από μια κυβέρνηση Ν.Δ. με πρωθυπουργό τον Κυρ. Μητσοτάκη. Η επαναφορά της αξιολόγησης, οι απολύσεις, οι διώξεις, η κατάργηση της μονιμότητας και της σταθερής εργασίας, ο διοικητικός αυταρχισμός, η αποδόμηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, είναι ένα μέρος μόνο της ατζέντας που θα (ξανα)ανοίξει το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Άλλωστε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στρώνει το δρόμο για την παλινόρθωση της Ν. Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Δεν υπάρχουν σωτήρες – Η λύση στους αγώνες μας

Η απάντηση σε αυτή την επίθεση θα κρίνει το μέλλον μας. Η έκβαση της αντιπαράθεσης, ακόμα και σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τις δικές μας επιλογές. Τα κρίσιμα σημεία που συνιστούν μια αποτελεσματική απάντηση κατά τη γνώμη μας είναι:

  • Η συγκρότηση ενός πλατιού κοινωνικού πολιτικού μετώπου ρήξης, ανατροπής και σύγκρουσης με την Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. και κάθε πολιτικό διαχειριστή αυτής της πολιτικής. Σ’ αυτό το μέτωπο έχουν θέση όλες οι δυνάμεις και αγωνιστές που συμφωνούν σε ένα ελάχιστο δυνατό πρόγραμμα ρήξης που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Οι δυνάμεις που αρνούνται αυτό το μέτωπο, αρνούνται στην πραγματικότητα να αναλάβουν τις ιστορικές ευθύνες τους. Ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί να επιβληθεί μόνο από τη βάση των εργαζομένων.
  • Η δημιουργία μεγάλων κινηματικών και αγωνιστικών γεγονότων που θα υπερβαίνουν το πλαίσιο της διαμαρτυρίας, θα έρχονται σε ρήξη με το μνημονιακό καθεστώς, θα είναι κοινωνικά αποτελεσματικά και πολιτικά επικίνδυνα, θα συνδυάζουν παραδοσιακές μορφές πάλης και θα διαμορφώνουν μια εξεγερσιακή κατάσταση.
  • Η ισχυροποίηση των Συλλόγων μας (πρωτοβάθμιων σωματείων) και του ανεξάρτητου ριζοσπαστικού ρεύματος σε επίπεδο συσχετισμών στο Δ. Σ. της Δ.ΟΕ. και η υπεράσπιση της ανεξάρτητης, αγωνιστικής, ταξικής φυσιογνωμίας τους.
  • Η μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνση και ισχυροποίηση της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ως μιας ανεξάρτητης ομάδας εκπαιδευτικών, ανοιχτής σε κάθε συναδέλφισσα και συνάδελφο που δέχεται τις βασικές αρχές της και θέλει να συμμετάσχει ισότιμα στις διεργασίες της, σε αντιπαράθεση με τον κατεστημένο κρατικό – κυβερνητικό – κομματικό συνδικαλισμό και με πλήρη διαχωρισμό από τους μηχανισμούς της κυβέρνησης, του υπουργείου Παιδείας και της διοίκησης.

Δεν μας ενδιαφέρει να μένουμε μόνο σε επίπεδο καταγγελιών και αναλύσεων, απλοί θεατές στην όλο και μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών ζωής και εργασίας μας. Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να αναπτύξουν τη συλλογική τους δράση, τόσο για τον παιδαγωγικό τους ρόλο και τη στάση τους μέσα στις σχολικές τάξεις όσο και για τα ευρύτερα πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα που δεν μπορεί να αποτελούν μονοπώλιο των κομματικών μηχανισμών. Οφείλουν να έχουν πάντα στραμμένη τη ματιά τους στον κόσμο του μόχθου και του μεροκάματου, στον κόσμο της εργασίας, που αγωνιά για το εκπαιδευτικό και εργασιακό μέλλον των παιδιών και αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο.

Υπερασπίζουμε τον Ανεξάρτητο αγωνιστικό προσανατολισμό του συνδικάτου μας.

Με τους συλλόγους μας χτίζουμε το εκπαιδευτικό κίνημα για το σχολείο της ισότητας και της ελευθερίας, ενάντια στο σχολείο του φόβου:

  • Δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλους.
  • Κατάργηση ολόκληρου του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης – χειραγώγησης με ακώλυτη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών.
  • Σύλλογο Διδασκόντων με αναβαθμισμένο διοικητικό και παιδαγωγικό ρόλο και πλήρη ευθύνη για την εσωτερική διαδικασία προγραμματισμού και σχεδιασμού του εκπαιδευτικού έργου. Με συχνές, τακτικές συνεδριάσεις όπου συλλογικά συζητούνται και αντιμετωπίζονται όλα τα παιδαγωγικά ζητήματα.
  • Κατάργηση του θεσμού των σχολικών συμβούλων και αντικατάστασή τους από πολυπρόσωπες δομές στήριξης των εκπαιδευτικών στελεχωμένες από εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό (εκπαιδευτικούς γενικής και ειδικής αγωγής, σχολικούς ψυχολόγους, λογοθεραπευτές)
  • Δημοκρατική/συλλογική διοίκηση της σχολικής μονάδας, με απόλυτα δημόσια οικονομική στήριξη από την πολιτεία, με ανώτερα και μόνα αποφασιστικά όργανα τον Σύλλογο Διδασκόντων και το Σχολικό Συμβούλιο. Με διευθυντή/συντονιστή, αιρετό και ανακλητό συνάδελφο αποκλειστικά από το Σύλλογο διδασκόντων, που θα έχει διδακτικά καθήκοντα και τις ίδιες μισθολογικές απολαβές με όλους τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς και ανώτατο όριο θητείας. Λειτουργία γραμματειακής υποστήριξης σε όλα τα δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο, ενάντια στην αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση.
  • Προσλήψεις – διορισμοί μόνιμων συναδέλφων για την κάλυψη όλων των πάγιων αναγκών με βάση το έτος λήψης πτυχίου και αναγνώριση όλης της προϋπηρεσίας τους ως αναπληρωτών.
  • Αναγνώριση των πρόσθετων αναγκών όσων μαθητών αντιμετωπίζουν προβλήματα σχολικής αποτυχίας – όλα τα παιδιά μπορούν να μορφωθούν. Άμεση στελέχωση των ενισχυτικών δομών (τμήματα ένταξης, παράλληλη στήριξη, τάξεις υποδοχής, ενισχυτική διδασκαλία).
  • Αναβάθμιση των εκπαιδευτικών και υποστηρικτικών υπηρεσιών που παρέχονται στους μαθητές με ειδικές ανάγκες.
  • Αποφασιστική στήριξη των παιδιών που αντιμετωπίζουν προβλήματα φτώχειας.
  • Επανασχεδιασμός των αναλυτικών προγραμμάτων και των διδακτικών εγχειριδίων με τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών της πράξης.
  • Δίχρονη προσχολική αγωγή για όλα τα παιδιά.
  • Επαναλειτουργία των διδασκαλείων, αναβάθμιση του προγράμματος σπουδών τους και δυνατότητα μετεκπαίδευσης και επιμόρφωσης για όλες τις ειδικότητες των Εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
  • Σύσταση οργανικών θέσεων για όλες τις ειδικότητες που έχουν μεταταχθεί από τη δευτεροβάθμια στην πρωτοβάθμια εκπ/ση.
  • Άμεση απόσυρση της Υπουργικής απόφασης και όλων των εγκυκλίων και τροπολογιών για τα νηπιαγωγεία, την ειδική αγωγή, την κατάργηση ενισχυτικής διδασκαλίας.
  • Μείωση της αναλογίας των μαθητών ανά τμήμα.
  • Υπερασπιζόμαστε τα επαγγελματικά δικαιώματα που απορρέουν από το βασικό πτυχίο – Υπερασπιζόμαστε την ενότητα των εκπαιδευτικών και των εργασιακών τους δικαιωμάτων.
  • Λέμε όχι στο μνημονιακό σχολείο είτε με την παλιά είτε με τη νέα του μορφή (κατάργηση των υπουργικών αποφάσεων Φίλη για το Δημοτικό Σχολείο και Νηπιαγωγείο). Όχι στο φθηνό και ευέλικτο σχολείο της αγοράς, του κατακερματισμού της γνώσης και των αντικειμένων, των ταξικών φραγμών.
  • ΜΑΖΙΚΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΩΡΑ!!!!

 Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ είναι ένα ανεξάρτητο αγωνιστικό σχήμα που συμμετέχει στο δίκτυο των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων. Υπηρετούμε ένα διαφορετικό μοντέλο συνδικαλιστικής δράσης: την ανάγκη ενότητας πάνω σε ένα αγωνιστικό ριζοσπαστικό ανατρεπτικό περιεχόμενο για το σχολείο και την κοινωνία, σε αντιπαράθεση με τις αντιλαϊκές πολιτικές και την κυρίαρχη παιδαγωγική. Ένα περιεχόμενο που διαμορφώνει το δυναμικό των συλλογικοτήτων των Παρεμβάσεων. Την ανάγκη για ένα συνδικαλιστικό κίνημα ταξικό, ανεξάρτητο από κράτος, κυβέρνηση, κόμματα, τη διοίκηση και τις εντολές τους που θα υπηρετεί τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών και του δημόσιου σχολείου των όλων και των ίσων.

ΟΛΟΙ – ΟΛΕΣ

την ΤΕΤΑΡΤΗ 31 ΜΑΪΟΥ 2017 ΚΑΙ ΩΡΑ 8:30 π.μ.

στην αίθουσα εκδηλώσεων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου Αττικής

(Σοφίας και Νεότητος, Νέο Ηράκλειο)

 Στις ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ για την 86η Γ. Σ. της Δ. Ο. Ε.

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ – ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΣΤΗΝ 86η Γ.Σ. ΤΗΣ Δ.Ο.Ε.

Βαρσόπουλος Βασίλης                      9ο Δ. Σ. Νέας Ιώνιας

Δημοπούλου Κατερίνα                     2ο Νηπιαγωγείο Ν. Ηρακλείου

Κουράκης Νίκος                               3ο Δ. Σ. Νέου Ηρακλείου

Κώτση Αγαθή                                   14ο Νηπιαγωγείο Ν. Ηρακλείου

Μπόζα Ελευθερία                             3ο Δ. Σ. Νέας Ιώνιας

Σουρούνη Παναγιώτα (Γιούλη)       14ο Νηπιαγωγείο Ν. Ηρακλείου

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ 17 ΜΑΗ 2017 a.s.e.seferis@gmail.com

Κάτω τα νέα αντιλαϊκά μέτρα! Μαζικός πανεργατικός αγώνας! Όλοι στη Γενική Απεργία στις 17 Μάη!

Δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσουμε ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα απ’ όσα προβλέπει η συμφωνία και πολύ περισσότερο για την περίοδο μετά το τέλος του προγράμματος». (Αλέξης Τσίπρας, ΕφΣυν 25/1/17).

Τίποτα δεν μας εκπλήσσει πια. Οι δηλώσεις περηφάνιας και αξιοπρέπειας έδωσαν τη θέση τους στην ταπείνωση των 3,8 δις ευρώ μέτρων, που πάλι θα τα πληρώσουν οι πολλοί και οι φτωχοί. Αυτό απαίτησαν οι θεσμοί, αυτό πήραν από την κυβέρνηση. 140 μέτρα (!), από τα οποία τα 78 χρειάζονται νομοθετικές ρυθμίσεις, θα έρθουν να σωρευτούν πάνω στα προηγούμενα μέτρα που έχουν εξουθενώσει το λαό. Δεν έρχονται απλά να προστεθούν σε αυτά που ήδη υπάρχουν από τα προηγούμενα μνημόνια. Έρχονται να εξαθλιώσουν ακόμα περισσότερο τα φτωχά και μικρομεσαία στρώματα, να εμπεδώσουν αναδιαρθρώσεις και αλλαγές στη δημόσιο, στην παιδεία, στην υγεία, να ξεπουλήσουν μεγάλο μέρος του δημόσιου πλούτου, να πάρουν πίσω κατακτήσεις και δικαιώματα στην εργασία και στο εργατικό κίνημα.

Τα μέτρα που συμφωνήθηκαν ανάμεσα στην κυβέρνηση και στους «θεσμούς» περιλαμβάνουν:

  • Πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% μέχρι και το 2018, αποκτημένο από την αφαίμαξη των εργαζόμενων και των συνταξιούχων.
  • Μείωση του αφορολόγητου από 8.636 ευρώ στα 5.681 ευρώ, που θα φέρει επιβάρυνση από 650 ευρώ και πάνω ακόμη και για τους φτωχότερους, από 1.1.2020 (ή το 2019 αν δεν πιαστούν οι στόχοι), δηλαδή θα πληρώνουν φόρο εργαζόμενοι και χαμηλοσυνταξιούχοι με αποδοχέςαπό 490 ευρώ και πάνω!
  • Περικόπτονται για μία ακόμη φορά οι συντάξεις ως 18%, που σημαίνει μέχρι 330 ευρώ το μήνα, με τη δραστική περικοπή της προσωπική διαφοράς και την εξαΰλωση των επικουρικών συντάξεων. Αντί για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού κόβουν ουσιαστικά ακόμα δύο συντάξεις το χρόνο, αν συνυπολογίσουμε και τη μείωση του αφορολόγητου. Χαμένοι θα βγουν οι συνταξιούχοι του πρώην ΤΕΒΕ, οι συνταξιούχοι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με πολλά έτη ασφάλισης και εν γένει όσοι λαμβάνουν πάνω από 1300 ευρώ (ΙΚΑ, Δημοσίου, ΟΑΕΕ, πρώην ευγενή Ταμεία). Η μέση μείωση της σύνταξης θα είναι 9% σε κύριες και επικουρικές.
  • Μέτρα 447 εκατ. ευρώ από το 2018 με περικοπές επιδομάτων ανεργίας, τέκνων, φτώχειας και φυσικών καταστροφών, στήριξης οικογενειών και επιπλέον μείωση του επιδόματος θέρμανσης κατά 58 εκατ. ευρώ. Συγχρόνως, προβλέπεται η κατάργηση της έκπτωσης φόρου για ιατρικές δαπάνες, κάτι που θα αυξήσει το φορολογικό βάρος κατά 121 εκατ. ευρώ.
  • Στο Δημόσιο έρχεται νέα αξιολόγηση και κινητικότητα και επιβάλλεται «ταβάνι» στον αριθμό των συμβασιούχων. Ειδικά για την εκπαίδευση, το νέο μνημόνιο ορίζει ότι μέχρι το Νοέμβριο του 2017 σχεδιάζεται αύξηση του ωραρίου, αύξηση των μαθητών ανά τμήμα και αξιολόγηση.
  • Αλλαγές έρχονται στον τρόπο λειτουργίας των αγορών. Επεκτείνεται το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Τα μη-συνταγογραφούμενα φάρμακα θα πωλούνται και εκτός φαρμακείων.
  • Συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων και ξεπούλημα του 30% ως 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ καθώς επίσης και του 17% του μετοχικού κεφαλαίου της επιχείρησης μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.
  • Στα εργασιακά οι αντιδραστικές των προηγούμενων μνημονίων παρατείνονται με νόμο μέχρι τη λήξη του προγράμματος τον Ιούλιο του 2018. Συνεχίζουν οι ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις με απαγόρευση της επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, ενώ διευκολύνεται η μαζική απόλυση εργαζομένων με την κατάργηση της υποχρεωτικής Υπουργικής Απόφασης για την έγκρισή τους και καταργείται επί της ουσίας η κυριακάτικη αργία. Η συμφωνία προβλέπει ακόμη θέσπιση νομοθεσίας για την ταχύτερη εκδίκαση απ’ τα δικαστήρια της νομιμότητας των απεργιών. Είναι γνωστό ότι η προσβολή της νομιμότητας των απεργιών, χωρίς εξαίρεση σχεδόν, εγκρίνεται απ’ τα δικαστικά όργανα. Με τη νέα ρύθμιση αυτή η διαδικασία επιταχύνεται, ώστε η απεργία να καταστέλλεται απ’ την αρχή της.

Η κυβέρνηση κομπάζει για τα περιλάλητα «αντίμετρα», τα οποία ελάχιστα πείθουν ότι δεν θα έχουν την τύχη των «ισοδύναμων» και του «παράλληλου προγράμματος», τα οποία περιλαμβάνον φοροαπαλλαγές προς τις επιχειρήσεις, ενώ για να περισώσει το ψευτο-κοινωνικό της πρόσωπο μοιράζει σχολικά γεύματα για να συγκαλύψει το γενικευμένο καθεστώς της πείνας που αποδεδειγμένα μαστίζει μεγάλη μερίδα του μαθητικού πληθυσμού. Από τη μία επιβάλει τη νέα αντιλαϊκή λαίλαπα και από την άλλη μας κοροϊδεύει πως θα “βγάλει τη χώρα και το λαό από τα μνημόνια” ενώ εκλιπαρεί τους δανειστές της για κάποια διευθέτηση του χρέους. Την ίδια στιγμή, ο Μητσοτάκης και ολόκληρη η μνημονιακή αντιπολίτευση, που βύθισαν τη χώρα στη μνημονιακή κόλαση, μοιράζουν ασυστόλως ψευδείς υποσχέσεις για «έξοδο από τα μνημόνια» και επαναδιαπραγμάτευση των μνημονιακών μέτρων της κυβέρνησης. Για να εισπράξουν την κυνική απάντηση από τους τροϊκανούς: «Εμείς δεν δουλεύουμε με αυτόν τον τρόπο»!

Να απαντήσουμε στην πρόκληση. Να ξαναβγούμε στο δρόμο!

Εάν ο κόσμος δεν συμφωνούσε με την πολιτική μας θα είχε βγει στους δρόμους (Αλέξης Τσίπρας.)

Η κυβέρνηση βλέπει την αδράνεια, την απογοήτευση, το τσάκισμα των ελπίδων των εργαζομένων, των νέων, των άνεργων ως έγκριση της πολιτικής της!

Όμως ότι και να λένε, δεν μπορούν να πείσουν το λαό ότι ο δρόμος για να βγούμε από τα μνημόνια είναι άλλο ένα μνημόνιο. Το γάντι της πρόκλησής τους πρέπει να το σηκώσουμε. Να κλείσουμε τα σχολεία, να γεμίσουμε τους δρόμους, να απαντήσουμε με τρόπο ανάλογο με τα μέτρα που παίρνουν. Όχι με «μια από τα ίδια», για να βγει η υποχρέωση. Δεν θα συνηθίσουμε τη λεηλασία των δικαιωμάτων μας, δεν θα δεχτούμε ως «κανονική» τη συνεχιζόμενη βαρβαρότητα που επιβάλλουν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η ΕΕ και το ΔΝΤ και όλο το μνημονιακό μέτωπο που κυβέρνησε και ψήφισε ως τώρα!

Μετά από 7 χρόνια Μνημονίων αποδεικνύεται ότι η αποδοχή του μονόδρομου της ΕΕ, του χρέους και των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς σημαίνει μνημόνια και θυσίες χωρίς τέλος!

Είναι ανάγκη να σημάνει γενικός πανεργατικός ξεσηκωμός ενάντια στη νέα αντιλαϊκή καταιγίδα. Η γενική πανεργατική απεργία στις 17 Μάη είναι ανάγκη να μετατραπεί σε πανεργατικό – παλλαϊκό συλλαλητήριο και εφαλτήριο νέων μεγάλων αγώνων ενάντια στην πολιτική που εξαθλιώνει τα τεράστια τμήματα των εργαζομένων και του λαού μας, που βγάζει το δημόσιο πλούτο στο σφυρί!

Να δημιουργήσουμε ξανά ένα μεγάλο αγωνιστικό ποτάμι που αυτή τη φορά θα είναι αποφασισμένο να πάει πιο μακριά, κόντρα στην εκπαιδευτική και εργασιακή βαρβαρότητα, την αντιεκπαιδευτική «μεταρρύθμιση», κόντρα στα μνημόνια και στο χρέος, στην ΕΕ και τις κυβερνήσεις που τα επιβάλλουν.

Κανείς δεν είναι δυνατότερος από τον οργανωμένο και αποφασισμένο λαό!

Όλοι στους δρόμους και στην απεργία στις 17 Μάη!