Τα τελευταία χρόνια συντελείται μια άνευ προηγουμένου επίθεση που περιλαμβάνει διάλυση των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα με χιλιάδες απολύσεις, κλείσιμο επιχειρήσεων, απαξίωση και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, εξαΰλωση των προνοιακών δομών (κλείσιμο νοσοκομείων, σχολείων και μετακύληση του κόστους λειτουργίας τους στην κοινωνία), φοροκαταιγίδα στο πενιχρό λαϊκό εισόδημα αλλά και στη λαϊκή κατοικία και ταυτόχρονα επιχειρείται αναδιάταξη του κοινωνικού σκηνικού. Ποτέ ως τα τώρα ο πολιτικός χρόνος δεν ήταν τόσο πυκνός και δεν παρήγαγε τόσα πολιτικά αποτελέσματα όσα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Η κυβερνητική πλειοψηφία, είτε με πρωτεργάτες την μονοκομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, είτε την «υπεύθυνη» συγκυβέρνηση τεχνοκρατών του Παπαδήμου, είτε την συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει με άξονα το Μνημόνιο την πολιτική της καταστροφής της χώρας και του λαού. Έχοντας ως πρόσχημα το δημόσιο χρέος και την πάση θυσία παραμονή της χώρας στη ζώνη του Ευρώ, επιχειρεί κατ’ επιταγή των Τρόικα, ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ να εφαρμόσει πολιτική ξεθεμελιώματος της κοινωνίας και των όποιων κατακτήσεων έχουν απομείνει, προκειμένου να πετύχουν την αναδιάρθρωση των παραγωγικών δυνάμεων σε συνθήκες σφοδρής οικονομικής κρίσης.
Για να τα επιτύχει όλα αυτά δε διστάζει να εφαρμόσει ιδεολογική τρομοκρατία. Έτσι προσπάθησε να αντιμετωπίσει τη λαϊκή αντίδραση με την ενθάρρυνση της ναζιστικής και δήθεν αντισυστημικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Στόχος τους να ανακόψουν τη μετατόπιση της λαϊκής οργής προς τα αριστερά. Σε αυτά τα πλαίσια ενέταξε και τη θεωρία των δύο άκρων για να νομιμοποιήσει και τη βία των φασιστών αλλά και την αυξανόμενη καταστολή. Αυτό που ονομάζεται κράτος έκτακτης ανάγκης στήνεται αργά και μεθοδικά. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα των νεοναζί, η πάνδημη αποδοκιμασία και οι μαζικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις που συνετέλεσαν στην αποκάλυψη της δράσης της Χ.Α. από τους μέχρι χθες θαυμαστές τους, επιχειρούνται να γίνουν η κολυμπήθρα που θα ξεπλυθούν ως εγγυητές της ομαλότητας το πολιτικό προσωπικό των δανειστών.
ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Ασφαλώς και η εκπαίδευση δε γινόταν να τη γλιτώσει. Μαζί με τον τομέα της υγείας έχει προσφέρει πολύ αίμα στο βωμό της εξυπηρέτησης του χρέους. Το μενού περιελάμβανε συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων αρχικά για να ακολουθήσουν οι καλοκαιρινές διαθεσιμότητες -διάβαζε απολύσεις- ειδικοτήτων από την τεχνική εκπαίδευση. Ύστερα, στις αρχές του Σεπτέμβρη, το Υ.ΠΑΙ.Θ. με μία πρωτοφανή παραγωγή εγκυκλίων εμφάνισε πλεονάσματα προσωπικού και μετακίνησε κατά βούληση προσωπικό εντός διευθύνσεων, ψαλιδίζοντας το ολοήμερο, την ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες και τις υποστηρικτικές δομές του δημόσιου σχολείου. Εφαρμόζει ακόμη το καθεστώς των τμημάτων με 27 ή με 28 παιδιά ακόμη κι όταν υπάρχουν διαθέσιμες τάξεις.
Δεν έμεινε όμως μόνο εδώ. Φρόντισε να μετακινήσει όλους σχεδόν τους συναδέλφους που βρίσκονται στη διάθεση εντός Περιφέρειας Αττικής σε κενά που δεν … υπήρχαν πολλές φορές, παρακάμπτοντας ακόμη και τα υπηρεσιακά συμβούλια. Έτσι τα στελέχη -διευθυντές, προϊστάμενοι διευθύνσεων και περιφερειακοί διευθυντές- εκτελούσαν τις υπουργικές εντολές ακόμη και από τηλεφώνου. Το αξιοζήλευτο έργο τους δε σταματάει εδώ. Έβαλαν μπροστά το διαβόητο ΕΣΠΑ και προσλαμβάνουν προσωρινό προσωπικό στα ολοήμερα και τις υποστηρικτικές δομές, βαφτίζοντάς τες πιλοτικές. Από τη μία μετακινούν και προετοιμάζουν την επόμενη φουρνιά των διαθεσίμων ως βορά στον μπαμπούλα της τρόικα και από την άλλη με πρόσχημα το πάρτι του ΕΣΠΑ ανοίγουν το δρόμο για τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, της μόνιμης και σταθερής δουλειάς, στο δημόσιο σχολείο. Φτάσαμε στον Οκτώβρη και τα σχολεία δεν ξέρουμε αν και πότε θα λειτουργήσουν στοιχειωδώς… Το αδιανόητο και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της σταθερής εργασίας είναι ήδη παρελθόν. Τα νηπιαγωγεία εξακολουθούν να μη δέχονται τα προνήπια και να λειτουργούν με τμήματα των 25 παιδιών.
ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΜΕΝΕΙ ΑΠΡΑΚΤΟ ΜΠΡΟΣ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ
Όσο κι αν ηχεί παράδοξο η ομοσπονδία αδιαφορεί ή στην καλύτερη περίπτωση μένει αδρανής με την δικαιολογία της απροθυμίας του κόσμου. Στις συνεδριάσεις τους λένε και επαναλαμβάνουν ότι δεν μπορούν να κινητοποιήσουν τον κόσμο αφού ο ίδιος δε θέλει. Είναι αλήθεια ότι οι καταστάσεις είναι εξαιρετικά δυσμενείς όμως ο ρόλος του συνδικάτου δεν είναι να διαπιστώνει αλλά να αναδεικνύει τα προβλήματα, να διεκδικεί τη λύση τους, να συγκρούεται με τις κυρίαρχες λογικές της ηττοπάθειας, του συμβιβασμού και της αδιαφορίας. Η σημερινή πλειοψηφία των ΔΑΚΕ- ΠΑΣΚΕ συντονισμένα πλέον σα μία ενιαία παράταξη έχει απόλυτα ευθυγραμμιστεί με την κυβερνητική λογική. Καλύπτεται πίσω από την πρακτική της ΑΔΕΔΥ για απεργίες μεμονωμένες και ασυντόνιστες απλά για να… βγάλει την υποχρέωση. Η κορυφή του προεδρείου έχει έναν ακόμη λόγο να παραμένει σε απραξία. Η τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση του Άρειου Πάγου για την περίπτωση του προέδρου της ομοσπονδίας αφενός εκθέτει την ομοσπονδία στα μάτια της κοινωνίας κι αφετέρου κρατά την ηγεσία της αιχμάλωτη ώστε να μην μπορεί σοβαρά να διεκδικήσει κάτι. Τι μπορεί ένας καταδικασμένος πρόεδρος να κάνει απέναντι μάλιστα στους πολιτικούς του φίλους; Εκτός των άλλων η πλειοψηφία έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να μην μπει ο κλάδος αρωγός πλάι στους καθηγητές στην πρόσφατη απεργία.
Η παράταξη του ΠΑΜΕ ακολουθεί τακτική αγώνων χαμηλής έντασης. Αντιδρούσε εντονότατα στην προοπτική μιας απεργίας διαρκείας στη δευτεροβάθμια επικαλούμενο έλλειψη ετοιμότητας του κινήματος αντιπροτείνοντας απεργίες 48ωρες. Εξακολουθεί να βλέπει πίσω από την πρόταση για πενθήμερες απεργίες τυχοδιώκτες και κολαούζους του… ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύει ότι όλοι οι άλλοι παλεύουν για εκλογική ενίσχυση της αντιπολίτευσης. Επαναφέρει τη λογική των όρων και προϋποθέσεων του Μαΐου για να δικαιολογήσει την απροθυμία του να εκπληρώσει το ρόλο της ιστορικής του πρωτοπορίας. Προτιμά να οργανώνει αγώνες άνευρους και απομαζικοποιημένους για αυτοεπιβεβαίωση. Σκορπά απογοήτευση και λύπη η στάση τους αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Έφτασε να μιλά για μη μαζικές συνελεύσεις που υπερψήφισαν στη δευτεροβάθμια τις πενθήμερες και για απεργίες …δίχως απεργούς.
ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ
Αυτό που γίνεται κατανοητό είναι η ανάγκη οικοδόμησης μιας μαχητικής πρότασης ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής και της αγωνιστικής συμπόρευσης με όλους τους κλάδους του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Η συγκρότηση μιας συμμαχίας στην εκπαίδευση για ένα σχολείο δωρεάν, δημόσιο, σύγχρονο, με παιδαγωγική ελευθερία, στηριγμένο στο σύλλογο διδασκόντων που θα είναι το κυρίαρχο όργανο.
- Γενναία αύξηση των δαπανών σε παιδεία, υγεία και κοινωνική ασφάλιση και ταυτόχρονα πάγωμα και δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
- Κανένα παιδί και κανένας εκπαιδευτικός δεν περισσεύει από το σχολείο!
Απαγόρευση των απολύσεων σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα/αύξηση του ταμείου ανεργίας για όλο το χρονικό διάστημα ανεργίας/Καμιά διαθεσιμότητα – υποχρεωτική μετάταξη – απόλυση, υποχρεωτική μετάθεση/Κατάργηση του νόμου για τις μετατάξεις και του ΠΔ για τις υποχρεωτικές μετακινήσεις (μεταθέσεις και αποσπάσεις).
- Κατάργηση του νέου μισθολογίου και όλου του αυταρχικού/τρομοκρατικού πλέγματος (αξιολόγηση, διαθεσιμότητα, αυτοδίκαιη αργία κ.λπ.)/ Απόσυρση του ΠΔ για την αξιολόγηση και του νόμου 4142/13 για τη Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας.
- Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου για το πειθαρχικό δίκαιο (4074/2012) και του 4093/2012 που περιλαμβάνει την αυτοδίκαιη αργία
- Καμία συγχώνευση-κατάργηση σχολείων/νοσοκομείων, καμία μείωση της οργανικότητας των σχολείων/ Τμήματα ολιγομελή 15 για την πρώτη τάξη και το νηπιαγωγείο και 20 για τις υπόλοιπες τάξεις /Ενιαίο 12χρονο σχολείο, υποχρεωτικό, δημόσιο και δωρεάν, ποιοτικά αναβαθμισμένο για όλα τα παιδιά. Ουσιαστική στήριξη της τεχνικής εκπαίδευσης κατά τη μεταβατική περίοδο/ Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για την αντιδραστική «αναδιάρθρωση» της εκπαίδευσης, γενικής και τεχνικής. Όχι στο σχολείο της αγοράς (όχι στον εξεταστικό μαραθώνιο, στη μαθητεία, στην ιδιωτικοποίηση και στην πρόωρη κατάρτιση μετά το γυμνάσιο).
ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΘΕΙ ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ. ΜΟΝΟ ΜΕ ΜΙΑ ΓΕΝΝΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΔΥΝΑΣΤΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΟΠΗ.